Życie Kościoła

Walery Jewsiejczyk, Grodno
    Do Lednicy przyjechałem w czwarty raz. Ona zawsze była dla mnie tym miejscem, gdzie mogę się skupić na modlitwie, mogę się zastanawiać nad tym, że nie jestem idealny. I zawsze chcę tu powrócić. Główny temat tegorocznego spotkania brzmiał: "Kobieta - dar i tajemnica". Najbardziej przemówiły do mnie słowa Wandy Póltawskiej. Czytałem już trochę jej książki, jest tam dużo ciekawych rzeczy, z których mogłaby zaczerpnąć dzisiejsza młodzież. Ta autorka porusza bardzo ważne tematy: miłość, życie seksualne i w ogóle stosunki pomiędzy kobietą a mężczyzną. Pani Wanda prezentowała na polach lednickich książkę EROS ET JUVENTUS! Już w domu trochę zacząłem ją czytać i znalazłem coś dla siebie. Jeszcze dużo można by mówić o tym spotkaniu, ale chciałbym zwrócić uwagę na co innego. Ten, kto na spotkaniu był już nie pierwszy raz, mógł zaobserwować, że ważnym jego elementem jest śpiew z tańcem. Jak się u nas mówi, pieśń - to podwójna modlitwa, a pieśń z tańcem – potrójna. Każdego roku jest ta najważniejsza pieśń, która jest śpiewana i tańczona wiele razy w ciągu całego spotkania i dla wszystkich nie ma różnicy, kto stoi obok, skąd przyjechał i nawet jak ma na imię. Każdego roku w spotkaniu bierze udział siedemdziesiąt - osiemdziesiąt tysięcy młodych ludzi, którzy po tym spotkaniu wracają do swoich krajów i poprzez tę pieśń niosą atmosferę entuzjazmu i wiary do swoich wspólnot, parafii. Kto dzisiaj z młodzieży nie zna takich piosenek jak "Podnieś mnie, Jezu" czy "Nie bój się, wypłyń na głębi" - a to przecież są pieśni z Lednicy. To już się stało swoistym trendem. I jako potwierdzenie moich rozważań chciałbym przytoczyć słowa ojca Jana Gory: "Nad Lednicą my już nie śpiewamy, nad Lednicą wszyscy stajemy sie pieśnią!" Chciałbym i nadal być tą pieśnią. †

W tym roku mija pierwsza rocznica koronacji cudownego obrazu Matki Bożej Trokielskiej koronami papieskimi. Ta doniosła dla naszej diecezji i dla całej Białorusi uroczystość odbyła się 5 lipca 2009 r.   Warto sięgnąć wspomnieniami do tych wspaniałych chwil, które wówczas przeżywało tysiące wiernych, kapłanów i sióstr zakonnych z Białorusi i zagranicy. Wszyscy, którzy uczestniczyli w tych uroczystościach, poddali się w tym dniu nastrojowi wiary, odczuli majestatyczną siłę wzruszenia i skupienia. Aby to przeżyć, młodzież, dorośli i ludzie w podeszłym wieku pokonywali dziesiątki kilometrów. Jakże trafne okazało się hasło tamtej pielgrzymki do Matki Bożej Trokielskiej: „Maryjo- jestem, pamiętam, czuwam!” Słowa te wyraziły sens bycia chrześcijaninem w nowym tysiącleciu, w nowej epoce dziejów Kościoła i narodów. Głównym punktem uroczystości była Msza św. pod przewodnictwem kard. Kazimierza Świątka, który również dokonał aktu koronacji. O doniosłości tego wydarzenia niezwykle treściwie powiedział w swojej homilii metropolita mińsko-mohylewski ks. abp Tadeusz Kondrusiewicz: „Jest to cud swobody wyznania wiary, biorąc pod uwagę poprzednie lata prześladowań i ateizmu oraz dzisiejsze czasy sekularyzacji. Koronacja to nasze uszanowanie tego cudownego obrazu, jednocześnie i prośba o pomoc, i wstawiennictwo”.†

Rozmowa z księdzem Pawłem Golińskim – rektorem trokielskiego Sanktuarium Matki Bożej, Patronki naszych rodzin

- Księże Pawle, od jak dawna Ksiądz przyjmuje pielgrzymów w naszym sanktuarium diecezjalnym?
    - W Trokielach jestem już od dziesięciu lat i zawsze z radością witam pielgrzymów, na których oczekuje także cała nasza parafia. Do festu pozostał miesiąc, więc szykujemy się, by jak najlepiej przyjąć pielgrzymów.
    - Księże, czy data nocnego czuwania w Trokielach jest stała? I kiedy odbywa się nocne czuwanie przy cudownym obrazie Matki Bożej Trokielskiej?
    - Data zawsze jest stała: jest to pierwszy piątek po drugim lipca. Drugi lipca – to stara data Nawiedzenia NMP, dlatego zawsze się tej daty trzymamy. Drugiego lipca tu zawsze jest dużo ludzi, mamy swój odpust parafialny, ale dużo ludzi przyjeżdża również z Lidy, Werenowa, Wilna oraz z innych miejscowości. A w pierwszy piątek po drugim lipca zawsze przychodzą tu pielgrzymki. W tym roku tak się składa, że 2 lipca jest piątek i dlatego do południa będziemy mieć swój odpust, a już po obiedzie czekamy na pielgrzymów z naszej diecezji.
    - Księże Pawle, rok temu odbyła się koronacja obrazu Matki Bożej. Ilu ludzi było na tych uroczystościach?
    - W czasie ubiegłorocznych uroczystości zostało rozdanych około 20 000 komunikatów, a w głównej Mszy Świętej wzięło udział ponad 25 000 wiernych.
    †

Bardzo ważna dla wszystkich chrześcijan uroczystość Bożego Ciała zawsze gromadzi rzeszy wiernych. Przenoszona zazwyczaj na najbliższą niedzielę procesja z okazji tej uroczystości w tym roku wyjątkowo miała się odbyć we czwartek. Tego dnia wszyscy się martwili, jak to z procesją będzie: po całodziennym nieznośnym upale nad miastem zawisła wróżąca ulewę ogromna czarna chmura. Lunąć miało tuż-tuż, mimo to na wzgórzu kościoła oo. franciszkanów zgromadziło się mnóstwo wiernych. Uroczystą Mszę św., na której razem z wiernymi modlili się księża i proboszczowie wszystkich parafii grodzieńskich, a także  archimandryta greckokatolicki, wizytator dla grekokatolików na Białorusi Sergiusz Gajek, poprowadził ks. bp Aleksander Kaszkiewicz. Nabożeństwo upiększał swym śpiewem chór Cantate Domino. †

Skończył się miesiąc maj i rozpoczął się czerwiec, tradycyjnie związany w naszym kraju z nabożeństwem do Najświętszego Serca Jezusowego. Przyznam, że już od dłuższego czasu zastanawiam się nad różnicą pomiędzy nabożeństwem majowym a czerwcowym. Widząc pełne na «majówkach» i pustawe w czerwcu kościoły, z pewnym niepokojem myślę, czy ta nasza «ludowa» pobożność ma właściwe ukierunkowanie.

Przecież wielkim zwolennikiem i czcicielem Serca Jezusowego był Ojciec Święty Jan Paweł II, który wielokrotnie dawał wyraz swej radości z faktu, że w Polsce ta forma pobożności jest wciąż obecna. Kiedyś powiedział: „Cieszę się, że ta pobożna praktyka, aby codziennie w miesiącu czerwcu odmawiać albo śpiewać Litanię do Najświętszego Serca Pana Jezusa, jest w Polsce taka żywa i ciągle podtrzymywana”.†