Życie Kościoła

We wsi Bogdanowo, która leży przy granicy archidiecezji mińsko-mohylewskiej i diecezji grodzieńskiej, mieszka niezwykła rodzina. Jest to mama Helena Dworecka, należąca do Instytutu Życia Konsekrowanego św. Teresy, oraz jej 12 adoptowanych dzieci. Jeszcze w 2001 roku s. Alona nawet nie myślała, że kiedyś z ogromnym ciepłem i miłością przytuli do siebie obcych chłopczyków i dziewczęta, a także obdarzy ich radością życia rodzinnego, ale właśnie tak się stało. Dziś przybrana mama swoją decyzję tłumaczy krótko i skromnie: „A czyż można było inaczej?”.

Niezbadane są drogi Pana
   Na początku swej historii s. Helena podkreśla, że nigdy nie planowała życia, które ma dziś. Nawet nie wiedziała, że na Białorusi istnieje taka wieś Bogdanowo i że Opatrzność Boża ją tam pokieruje. †

W życiu każdej parafii bardzo ważną rolę odgrywa organista, który swoją grą i śpiewem uwzniośla modlitwę, nadaje uroczysty charakter Mszy św., ubogaca nabożeństwa i inne uroczystości kościelne. Z reguły jest niewidoczny dla wiernych, bo pracuje na chórze.
    W dzisiejszym numerze „Słowa Życia” opowiemy o Antonim Wiśniewskim – jednym z najstarszych organistów diecezji grodzieńskiej. Pan Antoni w ciągu 60 lat pełnił swoją posługę we Mścibowie, Rosi, Łunnie i do dziś gra w Wołpie. W pamięci ludzi pozostaje jako bardzo odpowiedzialny i szlachetny człowiek.

Drogi życia i szlaki twórczości
    Organista Antoni Wiśniewski ma 78 lat. Należy do parafii św. Jana Chrzciciela w Wołpie. Jeszcze jako mały chłopiec, będąc w kościele, spoglądał na chór, gdzie stały ładne organy, i odczuwał pragnienie zagrania na nich. Jednak nie mógł wtedy nawet pomyśleć, że kiedyś stanie się to jego pracą. †

Ołtarze pokryte plamami sadzy, czarny sufit, potłuczone szyby i wyniszczona zakrystia – w takim stanie wieczorem 14 sierpnia ujrzeli miejscowi wierni hożowski kościół pw. świętych apostołów Piotra i Pawła po pożarze. Już ponad miesiąc proboszcz ks. Paweł Szańczuk wspólnie z parafianami likwiduje jego skutki: ludzie każdego dnia gromadzą się razem, by sprzątać, czyścić, myć, odnawiać poszkodowaną przez ogień świątynię, i przygotowują ją do kosmetycznego remontu. Mimo przykrych wydarzeń kapłanowi oraz wiernym nie wolno opuszczać rąk: trzeba gorliwie pracować, by przywrócić należyty wygląd kościołowi, który w następnym roku będzie obchodził swój jubileusz 150-lecia.

Skutki pożaru
    Według wyników dochodzeń specjalnej grupy śledczej przyczyną pożaru w kościele w Hoży było uderzenie błyskawicy. Najpierw zapaliła się tablica rozdzielcza w zakrystii, w skutek czego spłonęła ona doszczętnie.
    „Pożar zauważono nie od razu – opowiada ks. Paweł. – Dopiero gdy kościół był pełen dymu i szare kłęby zaczęły się wydobywać z wieży kościelnej, ludzie go dostrzegli. Pomyśleli nawet, że się palą same wieże. Gasić ogień przyjechało 6 drużyn straży pożarnej. Dzięki zgranym działaniom strażaków udało się uratować świątynię. Nie wiadomo, jaką szkodę mógł wyrządzić ogień, gdyby nie został pokonany w odpowiednim czasie”.†

19 września w Wyższym Seminarium Duchownym w Grodnie odbyła się inauguracja nowego roku akademickiego.
    Na uroczyste otwarcie roku przybyło wielu gości, w tym też metropolita mińsko-mohylewski ks. abp Tadeusz Kondrusiewicz, który 28 lat temu założył tę pierwszą na Białorusi instytucję kościelną do formacji kapłanów. Jak zauważył hierarcha, „zadanie seminarium polega na przygotowaniu tych, którzy będą nie tylko głosić Słowo Boże, celebrować sakramenty i realizować posługę duszpasterską, lecz także tych, którzy powinni będą stać się duchownymi liderami dla ludzi. Od ich jakości będzie zależała też jakość posługi Kościoła”.

W specjalnym wywiadzie dla „Słowa Życia” rektor grodzieńskiego WSD ks. Witalij Wojciechowski rozważa nad tym, jaki powinien być współczesny kapłan i jakie są umowy konieczne do wychowania przyszłego duszpasterza. †

4 września w diecezji grodzieńskiej jest obchodzone liturgiczne wspomnienie bł. Marii Stelli i jej 10 towarzyszek, męczenniczek z Nowogródka. Zakonnice ze Zgromadzenia Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu zostały rozstrzelane w Batorowskim Lesie 1 sierpnia 1943 roku. Siostry nazaretanki oddały swoje życie, by ratować 120 osób, przeważnie ojców rodzin, i ks. Aleksandra Zienkiewicza. Ofiarę zakonnic pamięta się nadal, w ciągu wielu lat po ich śmierci męczeńskiej. Błogosławione nazaretanki apelują o miłość do Kościoła i jego pasterzy, uczą, że przeciwko szydzeniu, przemocy, niesprawiedliwości trzeba walczyć mocą miłości, znosząc cierpienie, nieść pokój światu.

Uroczystości ku czci błogosławionych Z okazji 75-lecia męczeńskiej śmierci 11 błogosławionych sióstr nazaretanek w Nowogródku odbyła się uroczystość.
    28 lipca w Batorowskim Lesie – miejscu rozstrzelania zakonnic – odprawiono Mszę św., podczas której obecni dziękowali Panu za dar błogosławionych męczenniczek dla Kościoła na Grodzieńszczyźnie oraz Kościoła na Białorusi. Przez ich wstawiennictwo uczestnicy Mszy prosili Boga o łaskę głębokiej, mocnej wiary, odwagi, prawdziwej miłości do Niego i bliźnich dla siebie samych, swoich rodzin, wspólnot, do których należą. Modlili się też za narody, które doświadczają wojen i zamachów terrorystycznych, za kraje, gdzie mają miejsce konflikty wewnętrzne, by tam, gdzie jest przemoc i nienawiść, zakwitły pojednanie i przebaczenie. †