Życie Kościoła

Od grudnia ubiegłego roku infekcja koronawirusowa COVID-19 rozszerzyła się na cały świat i objęła około 160 krajów. Do dziś nie wynaleziono skutecznego środka do jej leczenia. Skala pandemii rozszerza się... Mnóstwo negatywnych informacji jest wszędzie. Wydaje się nie na miejscu, lecz czy można z tej sytuacji wyciągnąć jakieś pozytywne wnioski? I jak wielu wierzących zachowuje się w wyjątkowych okolicznościach?

ZAMKNIĘCIE SANKTUARIÓW – ŚRODEK TYMCZASOWY
    Z powodu pandemii koronawirusa w wielu krajach świata ogłoszono kwarantannę i obowiązuje godzina policyjna. Ludzie są zmuszeni być w swoich domach. Dozwolone jest opuszczenie mieszkania tylko na kilka godzin, aby kupić leki i artykuły spożywcze. A co z duchowym jedzeniem? Kościół nie może być odwiedzany?!
    Tymczasowo zamknięte są sanktuaria we Włoszech i Hiszpanii, gdzie obecnie odnotowano największą liczbę zakażonych koronawirusem. Dla zwiedzających zamknięte są: Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej w Portugalii, Bazylika św. Piotra w Watykanie i Świątynia Grobu Pańskiego w Izraelu... W Polsce obowiązują “limity” na liczbę uczestników w Eucharystii – do 5 osób. W związku z ogłoszoną pandemią w wielu krajach przygotowują się takie projekty, jak „Wielkanoc w domu”. A teraz pytanie: w tak trudnych warunkach wiara ludzi raczej osłabnie, czy wręcz przeciwnie, wzrośnie? †

W związku z rozprzestrzenianiem się pandemii koronawirusa wiele spraw odeszło na drugi plan i wydają się mało znaczącymi. Wirus zabił ponad 35 000 osób na świecie, co sieje lęk w sercach ludzi. Człowiek wierzący pyta: „Gdzie w tym wszystkim jest Bóg? Czy epidemia jest karą Bożą? Co robić?”

Gdzie jest Bóg?
    Bóg chce, aby każdy człowiek i cała ludzkość była z Nim i nie oddalała się od Niego. W bliskości z Najwyższym kryje się pokój, radość i szczęście. Jeżeli zaś ktoś oddala się od Niego przez grzechy – Bóg pragnie powrotu swego ukochanego dziecka. To, w jaki sposób Bóg postępuje najlepiej wyjaśnia nam dobrze znana Jezusowa przypowieść o miłosiernym ojcu i marnotrawnym synu.
    Ojciec dopuszcza odejście ukochanego dziecka, ponieważ jest to jego dobrowolny wybór. Godzi się on na grzeszne upadki syna, na jego cierpienie i tułaczkę. Oddaje mu część majątku, chociaż wie, że syn użyje te dary w złym celu – roztrwoni swój majątek w rozpustnych hulankach z nierządnicami i doprowadzi siebie do takiego stanu, gdy zawoła: „Ginę!” (por. Łk 15, 17).
    †

„Dziękujemy ci, kobieto, za to, że jesteś kobietą!”.
    Tymi słowami, pewnego razu, Jan Paweł II w swoim liście zwrócił się do pięknej połowy ludzkości.
    Rzeczywiście, nic nie może zastąpić uwagi, troski, wytrwałości i miłości, które niesie kobieta.
    Duch kobiecości jest również nieodłączną częścią Kościoła, która nadaje mu przytulność, szczególne piękno i moc.”

Z okazji Międzynarodowego Dnia Kobiet redakcja gazety „Słowo Życia” zaprasza czytelników do zapoznania się z niektórymi wiernymi Kościoła diecezjalnego, którzy czynią go wytrwałym i atrakcyjnym. †

Z niedowierzaniem rozeszła się w poranek 17 lutego bieżącego roku po całej diecezji grodzieńskiej, kraju i świecie smutna nowina, że w szczuczyńskim szpitalu zmarł młody kapłan. W wieku 35 lat po nagrodę do Pana odszedł ks. Paweł Borysiewicz... Ktoś powiedział: Jednak najbardziej zaskakuje ono gdy przychodzi nieoczekiwanie, w chwili nagłej i niespodziewanej. „Rozstanie – to coś, czego się boimy i staramy się do tego nie dopuścić, chociaż przychodzi zawsze”.. Niestety śmierć nikogo nie pyta, nie zapowiada wcześniej swojej wizyty. Jak złodziej przychodzi niechciana, nieoczekiwana i zabiera to, co miało dla nas ogromną wartość.

Skromny i sprawiedliwy
    Ksiądz Paweł posługiwał w kilku parafiach naszej diecezji. Najpierw jako wikariusz w parafii św. Józefa w Grodnie, parafii Matki Bożej Różańcowej w Raduniu i parafii św. Michała Archanioła w Oszmianie, następnie – administratorem parafii Bożego Ciała w Dworcu. I ostatnim miejscem jego posługi była Nowojelnia (dekanat Dziatłowo), gdzie pracował przez prawie 5 lat.†

7 ciekawych faktów z Watykanu

1. Menu dla Ojca Świętego na okres 40 dni postu powstaje dużo wcześniej. Zupełnie znikają wtedy ze stołu desery, co jest dużym poświęceniem dla papieża Franciszka, ponieważ uwielbia ciasta i słodycze, przede wszystkim dulce de leche, czyli krem kajmakowy. Papież rezygnuje również całkowicie z wina, które od czasu do czasu zdarza mu się wypić do obiadu. Poza tym Ojciec Święty znany jest z tego, że przepada za pizzą. W swoje urodziny, oprócz tortu, chętnie zjada również tradycyjny włoski przysmak. W okresie Wielkiego Postu papież odmawia sobie jednak wszystkich kulinarnych przyjemności. †