Życie Kościoła

Ojciec Święty Franciszek mianował nuncjuszem apostolskim na Białorusi chorwackiego hierarchę, arcybiskupa-nominata Ante Jozićia. Zastąpił na stanowisku arcybiskupa Gábora Pintéra, pochodzącego z Węgier, który został skierowany do służby dyplomatycznej w Hondurasie.

Arcybiskup Ante Jozić urodził się 16 stycznia 1967 r. w Trilju. Święcenia kapłańskie otrzymał 28 czerwca 1992 r. w archidiecezji Splicko-Makarskiej. W 1995 r. rozpoczął studia przygotowujące do służby dyplomatycznej na Papieskiej Akademii Kościelnej. Od 1999 r. pracował w nuncjaturze apostolskiej w Indiach. Następnie, w latach 2003-2009, był sekretarzem nuncjatury w Rosji. W 2009 r. został radcą nuncjatury na Filipinach. †

Wielu księży z diecezji grodzieńskiej obchodzą w 2020 roku okrągłe rocznice święceń kapłańskich.
    Świętując mniejsze lub większe jubileusze, uświadamiają sobie coraz bardziej, że to, co otrzymali od Pana Boga z biegiem lat staje się zwiększonym obowiązkiem pracy i poświęcenia.
    W dzisiejszym numerze gazety „Słowo Życia” księża-jubilaci opowiadają o początkach drogi kapłańskiej, podsumowując lata swojej posługi, a także mówią o intencjach modlitewnych, które noszą w swoim sercu w tym szczególnym dla nich roku.

Poruszając temat powołania, patrząc na to z perspektywy przeżytych lat, widzę, że Pan Bóg w swojej Opatrzności miał swój plan. W swoim czasie postawił na mojej drodze ś.p. ks. kan. Władysława Mieszczańskiego i przez jego serce, usta, a także przykład życia przemówił i zachęcił do pójścia drogą kapłaństwa. Nie mogłem oprzeć się wtedy jego słowom: „Spróbuj”. Na czym polega istota posługi kapłańskiej? Moim zdaniem, przede wszystkim na byciu z ludźmi. Trzeba kochać to i poświęcać swój czas dla innego człowieka. Także to nieustanne modlitwy, ponieważ kapłan, to ”mąż modlitwy”. A najważniejsze w modlitwie to słuchanie, by móc pozwalać Bogu, który powołał, działać i spełniać to, czego On chce: „Słuchaj...”, a „będziesz...”. †

W związku z pandemią koronawirusa Kościół proponuje wiernym trzymać się razem online, aby dodatkowo nie być narażonym na ryzyko infekcji. Zamiast masowo gromadzić się w świątyniach, każdy może wirtualnie uczestniczyć we Mszy Świętej. I w okolicznościach, w których wszyscy się znaleźliśmy – jest to wybór w duchu chrześcijanina: odpowiedzialny i z troską o bliźniego.

Oczywiście, jesteśmy przyzwyczajeni do wielkości wnętrza kościołów, oddawania znaku pokoju parafianom, przyjmowania Ciała Chrystusa... I to wszystko dodaje nam pobożności. Jednak, Kościół –to nie kamienne lub drewniane ściany, lecz przede wszystkim poczucie bliskości Pana Boga, który mieszka w nas. A okres samoizolacji może przynieść dobre owoce – pokazać, jaka jest naprawdę nasza wiara. O stosunkach z Bogiem, a także o przykładach inicjatyw religijnych w trudnych czasach opowiadają wierni, którzy przez pewien okres preferowali praktyki religijne w wirtualnej rzeczywistości.†

Nieszczęśliwe zdarzenia, urazy i choroby nagle mogą nam się przydarzyć. Co należy zrobić w pierwszych sekundach po oparzeniu termicznym? Co się stanie, jeśli pojawią się drgawki lub jeśli dziecko zakrztusiło się lub połknęło coś niebezpiecznego? Każdy powinien mieć minimalne umiejętności resuscytacji – tak powinno być w ideale. Lecz w praktyce niewiele osób może udzielić pierwszej pomocy sobie i innym. Lekarz anestezjolog-resuscytator Maksym Tarantej jest przekonany, że jeśli dać rodzicom niezbędną wiedzę i wypracować ją w praktyce, można zmniejszyć liczbę chorób wieku dziecięcego, niepełnosprawności i śmiertelności.

Działać zdecydowanie i bez paniki
    Maksym Tarantej – anestezjolog-resuscytator w 3 pokoleniu. Pracuje w Grodzieńskim Obwodowym Szpitalu Klinicznym dla dzieci. †

W 47. roku życia odszedł do wieczności Ks. kan. Oleg Dul, proboszcz parafii św. Stanisława Kostki w Wołkowysku. Kapłan zmarł na plebanii w przedostatni piątek Wielkiego Postu, właśnie w tym czasie, gdy miejscowi wierni odprawiali w kościele nabożeństwo Drogi Krzyżowej.

Ja pójdę!
    Ksiądz Oleg urodził się w 1973 roku w Podgaliszkach należących do parafii Trójcy Przenajświętszej w Zabłociu (dekanat Raduń). Jeszcze, jako młody mężczyzna zdecydował zostać księdzem.
    „Ks. Olega znałem jeszcze ze szkolnych lat, ponieważ pochodzimy z tej samej parafii, – wspomina Ks. kan. Jan Kuczyński. – Pamiętam, jak ksiądz proboszcz wiosną 1991 roku pojechał święcić krzyż przydrożny w Podgaliszkach, rodzimej wsi ks. Olega. Po poświęceniu powiedział, że teraz jest wolność religijna i że w Grodnie jest Seminarium Duchowne: może ktoś z młodzieży poszedł by tam się uczyć. I wtenczas Oleg zrobił krok do przodu i powiedział: «Ja pójdę». Następnego dnia przyszedł do kościoła, aby służyć do Mszy św. Tak się rozpoczęła nasza przyjaźń... †