З жыцця Касцёла

У Касцёле май з’яўляецца перыядам асаблівага ўшанавання Божай Маці. Падчас гэтага цудоўнага месяца мы збіраемся ў касцёлах і ў прыдарожных каплічках на маёвыя набажэнствы, каб разам праслаўляць Бога і Яго Маці.

Ларэтанская літанія – цэнтральная частка маёвага набажэнства - цудоўны гімн дзеля ўшанавання Марыі, дзе праслаўляюцца Яе вялікія цноты і прывілеі, якімі Бог адарыў Яе. Мы звяртаемся да Багародзіцы, якая адначасова з’яўляецца і нашай Маці, самымі рознымі назвамі. У гэтых закліках заключаны глыбокі тэалагічны змест. Яны паказваюць самыя розныя адценні таямніцаў жыцця і веры Марыі. А раздумваючы над імі можна пазнаць пэўныя праўды веры і ўшаноўваць нашую Валадарку неба і зямлі. Штодзённае спяванне ці адгаворванне Ларэтанскай літаніі з’яўляецца дасканалай магчымасцю медытацыі і роздуму над тым, кім ёсць для нас Марыя і як Яна садзейнічае нашаму духоўнаму і асабістаму росту. Мы, адорваючы Марыю шматлікімі назвамі, выражаем тым самым нашыя патрэбы і душэўны стан, а таксама сваю актуальную жыццёвую сітуацыю. Безумоўна, падчас маёвага набажэнства складана паглыбіцца ў змест паасобных прызываў да Марыі. Аднак, калі чалавек моліцца самастойна, то можна паспрабаваць паразважаць хоць над некаторымі з іх. Тады глыбей мы пазнаём усё жыццё Найсвяцейшай Маці і ўсё тое, што Яна робіць для нас тут на зямлі і здзейсніць у будучым жыцці. †

Мы не ў стане зразумець Божую волю, не можам зразумець веліч, мудрасць і магутнасць Творцы. Мы можам толькі паверыць. Нашыя вера і надзея былі ўмацаваны ў хвіліны Унебаўшэсця Божага Сына, таму што мы бачым нашае будучае. Бог – усемагутны і вечны. Усё, што ёсць у нас і што ствараем, паходзіць ад Яго. Бог стварыў нас, Ён нас і асудзіць. Мы – шчаслівыя, таму што атрымалі свабодную волю, дары Святога Духа, Божыя запаведзі, ласкі і таленты. Таму мы хочам перажыць цудоўнае зямное жыццё, радуючы Бога сваёй верай, надзеяй і любоўю. Давайце будзем радавацца, таму што ахвяра Хрыста дала нам магчымасць збавіцца.

Такія – асноўныя праўды нашага жыцця. Ці мы памятаем пра гэта? Людзі баяцца смерці. Але тое, што нарадзілася, павінна памерці. Такому прынцыпу быў падпарадкаваны нават Езус, бо Ён быў чалавекам. Але дзякуючы сваёй смерці Хрыстус даў магчымасць выратаваць справядлівых. Збавіцель сышоў у Атхлань і выратаваў душы ўсіх святых памерлых, якія чакалі Яго прыходу. Таму мы можам спадзявацца на збавенне, але пры ўмове пабожнага і справядлівага жыцця. Часта мы не давяраем Богу па тых ці іншых прычынах. Грэбуем штодзённай малітвай, св. Імшой, не памятаем пра любоў да бліжняга. Але калі лёс адкідвае нас на бок, то праклінаем і абвінавачваем Бога, які стварыў такі “несправядлівы” свет. Але і тады мы не памятаем пра Любоў Божага Сына да людзей, пра Апошні Суд, які зробіць парадак ва ўсім і назаўжды. †

Здаўна культ Божай Маці быў звязаны з вернікамі, якія жылі ў Капцёўшчызне (Капцёўцы) і навакольных мясцовасцях. У структурах рымска-каталіцкага Касцёла Капцёўка належала да парафіі імя Анельскай Божай Маці ў Гродне. Ксёндз Ян Храбоншч, працуючы вікарыем у гродзенскай Фары і маючы за плячамі толькі тры гады святарства, атрымаў загад ад арцыбіскупа, Мітрапаліта Рамуальда Ялбжыкоўскага з Вільні, каб арганізаваць парафію ў Капцёўцы і пабудаваць з вернікамі касцёл.
    Пасля гэтага назначэння ксяндза Яна яго бацькі Караліна і Ігнацій Храбоншчы вельмі хацелі падзякаваць за дар святарства сына і выпрасіць цераз заступніцтва Божай Маці благаславенне ў Бога для гэтай складанай арганізацыйнай працы парафіі і для будаўніцтва касцёла. Таму яны заказалі на Яснай Гары абраз Чанстахоўскай Божай Маці. Са свайго роднага дома пешшу ў пілігрымцы бацькі адправіліся ў Чанстахову (140 км), каб гэты абраз прывезці ў сваю парафію, а затым перадаць яго ў парафію ў Капцёўку. †

Святая Марыя, Маці Бога і нашая Маці! Памятай пра ўсіх Тваіх дзяцей, прыйдзі нам на дапамогу. Вядзі нас на сустрэчу з Хрыстом Дарогай, Праўдай і Жыццём. Выпрошвай для нас у Айца дары Святога Духа, каб Ён усцярог нас і вызваліў ад пасткаў зла. Дапамагай нам сведчыць у кожным выпадку пра плённасць любові і пра сапраўдны сэнс жыцця; вучы нас ствараць разам з Табой Валадарства Твайго сына - Каралеўства справядлівасці, любові і міру. Маліся за нас і будзь нашай Заступніцай цяпер і заўжды. Ян Павел II

9 красавіка б.г. госцем нашай рэдакцыі быў арцыбіскуп Тадэвуш Кандрусевіч. Карыстаючыся нагодай, я задаў мітрапаліту некалькі пытанняў, якія датычылі яго сустрэчы з Прэзідэнтам Беларусі і жыцця Касцёла ў Мінску.

- Пасля Велікодных святаў ксёндз-арцыбіскуп сустрэўся з Прэзідэнтам Беларусі. Ці гэта была Ваша першая сустрэча?
    - Не, гэта была ўжо трэцяя сустрэча. Першая ж адбылася ў 2008 годзе, другая – у 2009 г.
    - Хто быў ініцыятарам гэтай сустрэчы?
    - Прэзідэнт.
    - Дзе яна прайшла?
    - У катэдры ў Мінску.
    - Якая была яе мэта?
    - Прэзідэнт хацеў паглядзець катэдру. Ён цікавіўся, як мы адзначалі святы. Заўжды для такіх сустрэчаў мы падрыхтоўваем стэнды. А на гэты раз былі падрыхтаваны тры стэнды. Адзін з іх датычыў жыцця Касцёла: паломніцтвы, працэсія Божага Цела, Трыдуум, а таксама - Велікодныя святы. Другі стэнд быў прысвечаны дзейнасці Карытас і дабрачыннасці, што вельмі зацікавіла Прэзідэнта: яму мы прадставілі даныя аб тым, у якой ступені нашая дыяцэзія дапамагла людзям у мінулым годзе, а гэта была дапамога на суму звыш 200 тысяч еўра. Трэці стэнд быў прысвечаны выдавецтву “Pro Christo”. Пасля знаёмства з інфармацыяй, якая была адлюстравана на трох стэндах, прайшла нашая сустрэча. †