З жыцця Касцёла

У шэрыя восеньскія дні мы прыспешваем тэмп уласнага жыцця. Хочацца хутчэй дабегчы ад аўтобуснага прыпынка да працы, вярнуцца адтуль дадому. Імгла і дождж схіляюць нас да сну, прымушаюць піць каву, каб мець магчымасць працаваць. “Брр!” – чуваць навокал. Далучыце да гэтага штодзённыя клопаты аб грашах, аб вольным часе і абавязкова ўяўна не хапае свабоднага часу. І сярод усяго гэтага не хопіць часу для Бога, для сябе і сям’і.
    Мы турбуемся перш за ўсё пра матэрыяльны дабрабыт і забываем пра душу. Усё больш не хапае менавіта ўвагі да сям’і і знаёмых. Сучасны чалавек знаёміцца з многімі людзьмі, але хутка абрывае кантакты з імі. Мы не тэлефануем да сяброў са школы і з ВНУ, забываем пра супрацоўнікаў. Мы ўспамінаем пра гэтых людзей толькі ў хвіліны настальгіі ці пры выпадковай сустрэчы. А калі хто-небудзь з іх памірае, то яшчэ хутчэй забываем пра яго. Толькі моцныя эмацыянальныя сувязі з чалавекам: любоў, сяброўства, удзячнасць змогуць заахвоціць нас пастаянна падтрымліваць кантакты з ім, таксама пасля яго смерці г.зн. наведваючы магілу, молячыся і няспынна памятаючы пра гэтую асобу. †

Урачыстае святкаванне 20-годдзя Вышэйшай духоўнай семінарыі пачалося ранішняй малітвай 5 кастрычніка б.г. Яе пачаў дапаможны біскуп Мінска-Магілёўскай дыяцэзіі Дзям’янка Антоній.
    Падчас малітвы біскуп Антоній прыпомніў сабраным аб беатыфікаваным кардынале Ньюмане Джоне Генры, чалавеку навукі і сведцы веры. Біскуп Антоній заахвоціў клерыкаў верна служыць Богу, не зважаючы на цяжкасці. Пасля ранішняй малітвы пачалі прыбываць госці ў семінарыю.
    Урачыстасць пачалася а 10 гадзіне ў семінарыйнай зале імя Яна Паўла II спевам гімну “Багародзіца”. Тут сабраліся прафесары семінарыі на чале з ксяндзом-рэктарам Станеўскім Юзафам і біскупам Кашкевічам Аляксандрам, алюмны гэтай навучальнай установы, сёстры з манаскіх ордэнаў, свецкія працаўнікі семінарыі і шматлікія госці з усёй дзяржавы. На ўрачыстае адкрыццё пачатку новага навучальнага 2010\2011 года ў ВДС у Гродна прыбылі наступныя асобы: арцыбіскуп Кандрусевіч Тадэвуш , мінска-магілёўскі Мітрапаліт; біскуп Блін Уладзіслаў, ардынарый Віцебскай дыяцэзіі; біскуп Дзям’янка Антоній, дапаможны біскуп Пінскай дыяцэзіі; ксёндз Саламон Ян, рэктар Міждыяцэзіяльнай вышэйшай духоўнай семінарыі імя св. Тамаша з Аквіна ў Пінску; ксёндз-пралат Дубель Крыспін, сакратар апостальскай нунцыятуры і святары з усіх дыяцэзій на чале з канцлерамі біскупскіх курый. Прысутнічалі таксама прадстаўнік дзяржаўных улад спадар Скрыпко Уладзімір, намеснік упаўнаважанага па справах рэлігіі і нацыянальнасці Гродзенскага абласнога выканаўчага камітэта, спадарыня Наталля Івашчэнка, кандыдат гістарычных навук, прадстаўнік Гродзенскага ўніверсітэта, а таксама пан Даліва Яцэк, консул РП у Гродне. †

Кожны малады чалавек хоча знайсці сваё месца ў жыцці, адчуваць сябе шчаслівым, займацца тым, што яму падабаецца. Гэтае жаданне ўпісана ў прыроду кожнага. На жаль, часам мы шукаем вельмі далёка і не ў тым напрамку. Сёння Езус запрашае нас быць Яго апосталамі і звяртаецца да нас з такімі словамі: “Ідзіце на ўвесь свет і нясіце добрую вестку ўсяму стварэнню” (Мк 16, 15).

Сёння лічыцца, што евангелізаваць людзей павінны толькі ксяндзы і сёстры з манаскіх ордэнаў, што менавіта яны ведаюць найлепш, як трэба жыць, каб дасягнуць Валадарства ў небе, і навучаюць пра гэта з амбоны ці на ўроках рэлігіі. Гэтае памылковае мышленне вынікае з-за таго, што людзям не хапае ведаў па евангелізацыі. †

Акадэмічнае душпастырства “Open”, што аб’ядноўвае студэнтаў і старэйшую моладзь г. Гродна, нядаўна распачало свой 5 год дзейнасці. Таму з гэтай нагоды і новага навучальнага года члены душпастырства вырашылі правесці свой вольны час разам з Марыяй.

У суботу 25 верасня разам з нашым душпастырам кс. Антоніем Грэмзам мы выехалі ў Капцёўку. Капцёўка – гэта невялічкая вёсачка каля Гродна, якая стала сёння вельмі вядомай з-за асаблівай пашаны да Божай Маці, якая цярпліва нас слухае. Некаторыя былі ўжо тут не адзін раз, але я была ўпершыню. Таму мяне здзівілі гэта вёска, касцёл і прыгожае наваколле. †

Што трэба зрабіць, каб ружанец не быў запылены і ўнукі не саромеліся на ім маліцца? Як растлумачыць чалавеку, што ружанцовая малітва можа змяніць яго жыццё?

Ружанец – гэта не толькі кастрычніцкае набажэнства
Кастрычнік з’яўляецца месяцам ружанцовых малітваў, месяцам успаміну аб Ружанцовай Божай Маці. Таму давайце прыгадаем сабе, якое месца павінен займаць ружанец у нашым жыцці. †