ГРОДНА
Нядзеля,
07 ліпеня 2024 года |
З жыцця Касцёла
Паломніцтва даверу на нямецкай зямлі
![Падчас адарацыі Святога Крыжа Падчас адарацыі Святога Крыжа](/images/stories/n342/taize2.jpg)
Незнаёмыя твары, усмешка, спагадлівы позірк, жаданне дапамагчы, паказаць, растлумачыць – гэта першае, што мы сустрэлі ў Берліне. І не толькі мы! 35 тысяч маладых людзей накіраваліся ў сталіцу Германіі на 34-ю Еўрапейскую сустрэчу моладзі, якую штогод праводзіць экуменічная супольнасць Тэзэ. Накіравалася туды і 98 чалавек гродзенскай моладзі з душпастырства “OPEN” на чале з ксяндзом Антоніем Грэмзам.
Берлін – гэта горад-знак для ўсіх, хто імкнецца пераадолець сцены падзелу і аднавіць давер. Яшчэ ў 1986 годзе заснавальнік экуменічнай супольнасці Тэзэ брат Рожэ пабываў ва Усходнім Берліне. Тады больш за 6 тысяч чалавек з тагачаснай ГДР прыняло ўдзел у малітоўных сустрэчах, якія праходзілі ў двух храмах: каталіцкім і пратэстанцкім. Сёння аб’яднаны Берлін, дзе жыве памяць пра падзеі мінулых гадоў, стаў знакам новай надзеі і прыняў дзясяткі тысяч маладых людзей. †
Берлін – гэта горад-знак для ўсіх, хто імкнецца пераадолець сцены падзелу і аднавіць давер. Яшчэ ў 1986 годзе заснавальнік экуменічнай супольнасці Тэзэ брат Рожэ пабываў ва Усходнім Берліне. Тады больш за 6 тысяч чалавек з тагачаснай ГДР прыняло ўдзел у малітоўных сустрэчах, якія праходзілі ў двух храмах: каталіцкім і пратэстанцкім. Сёння аб’яднаны Берлін, дзе жыве памяць пра падзеі мінулых гадоў, стаў знакам новай надзеі і прыняў дзясяткі тысяч маладых людзей. †
Новы год мы распачынаем з надзеяй
![](/images/stories/general/kondrusiewicz.png)
Ваша Эксцэленцыя, на заканчэнне старога каляндарнага года і пачатак новага ў сродках масавай інфармацыі часта можна знайсці падсумаванне вынікаў мінулага года і накід планаў на новы год Панскі. Якім быў 2011 год для Касцёла ў Беларусі? Ці быў ён удалым?
Трэба, канешне, памятаць, што найлепшую ацэнку можа даць толькі Пан Бог і, безумоўна, людзі. Аднак усе мы робім рахунак сумлення і пытаем сябе, ці ўдалося нам дасягнуць мэт, якія мы ставілі перад сабой год таму. Напэўна, было вельмі шмат дасягненняў, але былі таксама і моманты, якія мы называем цяжкімі. Заўсёды бывае так: чалавеку нешта баліць, але ён яшчэ жыве. Падобным чынам адбываецца і ў Касцёле: калі існуюць праблемы, г.зн. Касцёл жыве, ён не мёртвы. Гэтыя праблемы трэба вырашаць. Таму я мог бы сказаць, што 2011 год для Касцёла не быў дрэнным. †
Трэба, канешне, памятаць, што найлепшую ацэнку можа даць толькі Пан Бог і, безумоўна, людзі. Аднак усе мы робім рахунак сумлення і пытаем сябе, ці ўдалося нам дасягнуць мэт, якія мы ставілі перад сабой год таму. Напэўна, было вельмі шмат дасягненняў, але былі таксама і моманты, якія мы называем цяжкімі. Заўсёды бывае так: чалавеку нешта баліць, але ён яшчэ жыве. Падобным чынам адбываецца і ў Касцёле: калі існуюць праблемы, г.зн. Касцёл жыве, ён не мёртвы. Гэтыя праблемы трэба вырашаць. Таму я мог бы сказаць, што 2011 год для Касцёла не быў дрэнным. †
У Гродзенскай дыяцэзіі адбыліся пасвячэнні ў дыяканы пяці клерыкаў ВДС
![](/images/stories/n340/diakonat.jpg)
![](/images/stories/gallery.png)
Дыяканскія пасвячэнні з рук ксяндза біскупа Аляксандра Кашкевіча падчас урачыстай св. Імшы атрымалі клерыкі Павел Аляскевіч, Віталь Бяленік, Ян Раманоўскі, Валерый Спірыдон і Генрык Яблонскі.
Да дыяканскіх пасвячэнняў клерыкі рыхтаваліся праз духоўныя рэкалекцыі, якія праводзіў ксёндз магістр Ян Сарэла, духоўны айцец ВДС. Абрад пасвячэння ў дыяканы з’яўляецца перадапошнім крокам на шляху да святарскіх пасвячэнняў.
На ўрачыстую св. Імшу прыбыло шмат гасцей: святары, сёстры з розных манаскіх супольнасцей, клерыкі ВДС, родныя і блізкія кандыдатаў у дыяканы і шматлікія парафіяне. †
Да дыяканскіх пасвячэнняў клерыкі рыхтаваліся праз духоўныя рэкалекцыі, якія праводзіў ксёндз магістр Ян Сарэла, духоўны айцец ВДС. Абрад пасвячэння ў дыяканы з’яўляецца перадапошнім крокам на шляху да святарскіх пасвячэнняў.
На ўрачыстую св. Імшу прыбыло шмат гасцей: святары, сёстры з розных манаскіх супольнасцей, клерыкі ВДС, родныя і блізкія кандыдатаў у дыяканы і шматлікія парафіяне. †
Гатовыя да прыйсця Пана
![](/images/stories/n339/swiecy.jpg)
Паводле прыгожай традыцыі ў нашых касцёлах у кожную нядзелю Адвэнту запальваецца адвэнтавая свечка, якая нагадвае аб хуткім прыйсці Збаўцы. Нашы продкі падчас раратняй святой Імшы, запальваючы свечку, казалі: я гатовы да прыйсця Пана.
Ці гатовы мы?
Няхай жа Адвэнт — час чування — сапраўды стане часам радаснай падрыхтоўкі да прыйсця Збаўцы, які здольны змяніць свет на лепшы.
Духовное руководство: позволить Богу исцелить наше сердце
![](/images/stories/n339/spowiedz.jpg)
На эти вопросы мы попросили ответить духовного отца Высшей духовной семинарии в Гродно кс. Тадеуша Криштопика.
– Кс. Тадеуш, есть ли разница между постоянным исповедником и духовным наставником?
– Постоянный исповедник – это тот, у кого мы постоянно исповедуемся, кому доверяем. Мы приходим к одному и тому же священнику независимо от того, с чем пришли на исповедь. Если мы говорим о духовном руководстве, когда есть духовный отец, наставник, тогда это уже что-то более глубокое. Т.е. человек проявляет желание, стремление больше сотрудничать с Богом, с Его благодатью. Это значит, что со стороны верующего есть более конкретное выражение желания развиваться духовно. В этом случае человек приходит поговорить о своей душе. Тогда разговор идет не только о грехах и проявлениях нашей греховности, мы стараемся заглянуть глубже – узнать, в чем могут быть причины наших падений и грехов. Почему мы нервничаем, злимся, проявляем привязанность, которая нас мучает и истощает? Этот труд уже более болезненный для того, кто хочет за него взяться, но с другой стороны, он более эффективный. Заглядывая глубже в себя, человек легче избавляется от тяжелых последствий, корень которых он смог увидеть благодаря духовному разговору. †
– Постоянный исповедник – это тот, у кого мы постоянно исповедуемся, кому доверяем. Мы приходим к одному и тому же священнику независимо от того, с чем пришли на исповедь. Если мы говорим о духовном руководстве, когда есть духовный отец, наставник, тогда это уже что-то более глубокое. Т.е. человек проявляет желание, стремление больше сотрудничать с Богом, с Его благодатью. Это значит, что со стороны верующего есть более конкретное выражение желания развиваться духовно. В этом случае человек приходит поговорить о своей душе. Тогда разговор идет не только о грехах и проявлениях нашей греховности, мы стараемся заглянуть глубже – узнать, в чем могут быть причины наших падений и грехов. Почему мы нервничаем, злимся, проявляем привязанность, которая нас мучает и истощает? Этот труд уже более болезненный для того, кто хочет за него взяться, но с другой стороны, он более эффективный. Заглядывая глубже в себя, человек легче избавляется от тяжелых последствий, корень которых он смог увидеть благодаря духовному разговору. †
Наступныя артыкулы...
Старонка 114 з 153:
Літургічны каляндар
![]() | |
Адзначаем
імяніны: | |
Да канца года засталося дзён: 178 |
Чакаем Вашай падтрымкі
![skarbonka](/images/stories/skarbonka.png)
Просім Вас аб дапамозе ў абвяшчэнні Добрай Навіны. Мы чакаем Вашых лістоў, артыкулаў, здымкаў і падтрымкі ў фінансаванні газеты. Як адна сям’я “Слова Жыцця” мы прагнем несці Божае слова, гаварыць аб Хрысце і Касцёле ўсё большай колькасці людзей у Беларусі і па-за яе межамі.