З жыцця Касцёла

Каля 8-мі месяцаў працягвалася акцыя па зборы грашовых сродкаў на куплю апарата штучнай вентыляцыі лёгкіх для цяжкахворай Дашы Кавалеўскай. У ёй змаглі прыняць удзел і шматлікія чытачы газеты “Слова Жыцця”. У лютым на старонках выдання быў апублікаваны артыкул, дзе гучаў заклік не заставацца раўнадушнымі да чужой бяды, а таксама падаваліся спосабы, якімі можна дапамагчы дзяўчынцы, што доўгі час знаходзіцца ў рэанімацыі Гродзенскай абласной дзіцячай клінічнай бальніцы.

   Нітка да ніткі
    Кораценька нагадаем гісторыю 2-гадовай Дашы.
    У 9-месячным узросце дзяўчынцы паставілі дыягназ “спінальная аміатрафія Вердніга-Гофмана”. Хворыя, якім робяць такое медыцынскае заключэнне, маюць цяжкасці з дыханнем, смактаннем і глытаннем.
    Больш за год Даша правяла ў рэанімацыі дзіцячай бальніцы, таму што была падключана да апарата штучнай вентыляцыі лёгкіх, які падтрымліваў яе жыццядзейнасць. Каб пакінуць сцены бальніцы, якімі абмяжоўвалася жыццё маленькай дзяўчынкі, такі апарат неабходна мець дома. Але набыць яго ў маладой сям’і магчымасці не было.†

На сценах доўгага кляштарнага калідора ў Навагрудку змешчаны табліцы, якія апавядаюць пра бласлаўлёных сясцёр мучаніц. З кароткіх сказаў складваецца цудоўны вобраз назарэтанак: сардэчныя, добрыя, цярплівыя, старанныя, з моцнай верай і даверам да Божых планаў.
    Іх імёны, манера паводзін, прыклад любові, мацнейшай за смерць, засталіся ў памяці мноства людзей. У сённяшнім нумары “Слова Жыцця” с. Тэрэза Касінская расказвае пра прысутнасць бласлаўлёных сясцёр у яе жыцці і пра ролю, якую яны адыгрывалі ў Навагрудку.

Дзіцячыя ўспаміны
    Я нарадзілася ў Наваельні. Але колькі сябе памятаю, мы жылі ў Навагрудку. Будучы малой дзяўчынкай, ведала сясцёр толькі ў твар: сустракала іх у касцёле ці на вуліцы. Потым пачала хадзіць у Агульную школу сясцёр назарэтанак і ўжо штодзённа сустракалася з манахінямі, а таму мела магчымасць пазнаёміцца з імі бліжэй. Дагэтуль памятаю твар, фігуру і нават голас кожнай з сясцёр.
    Вельмі выразныя ўспаміны звязаны з с. Канізіяй, якая вучыла дзяцей спяваць. Адным з нашых самых любімых твораў была песенька пра верабейкаў, падчас якой мы з сяброўкай выконвалі рытмічны танец з кійкамі. Часта сустракаліся з сястрой таксама ў касцёле, бо яна была арганісткай. Калі думаю пра яе, перад вачыма заўсёды ўзнікае такая карціна: манахіня ідзе праз касцёл, нясе спеўнікі і ключы ад хораў. †

Бягучы год з’яўляецца юбілейным для парафіі Рось (дэканат Ваўкавыск). Роўна 400 гадоў спаўняецца з моманту першага цуду, які здарыўся ў касцёле перад фігурай Езуса Журботнага. На працягу соцень гадоў у мястэчка тлумамі ідуць і едуць вернікі, каб выпрасіць у Хрыста патрэбныя ласкі. І Ён адказвае на людскія патрэбы…

З гісторыі касцёла і парафіі
    Першыя згадкі аб утварэнні каталіцкай парафіі ў Росі адносяцца да 1611 года. З таго часу на тэрыторыі мястэчка адзін аднаго змянілі 3 касцёлы. Першы, драўляны, быў пабудаваны ў канцы XVI стагоддзя, асвечаны пад тытулам Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі. Новы драўляны касцёл на тым самым месцы пабудаваны ў 1682 годзе і асвечаны пад новым тытулам – Найсвяцейшай Тройцы. †

Святочнае набажэнства з нагоды юбілею ўзвядзення каталіцкай святыні і кляштара айцоў францысканцаў узначаліў біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч.
    На ўрачыстасці, якая адбылася напярэдадні свята Нараджэння св. Яна Хрысціцеля, сабраліся шматлікія госці: святары, манаскія сёстры, прадстаўнікі свецкай улады, парафіяне і вернікі з суседніх мясцовасцей.

Напачатку прысутныя мелі магчымасць здзейсніць экскурс у мінулае, даведацца, як паўставала святыня і кляштар. Гістарычнае паведамленне з прэзентацыяй падрыхтавала Вікторыя Янушкевіч. Валянціна Лабуніна паказала жыццё касцёла праз аб’ектыў фотаапарата. Яе аўтарская выстава, арганізаваная з дапамогай мясцовай школы, разгарнулася пры святыні. †

Фотапраект пад такой назвай быў прэзентаваны ў горадзе над Нёманам. Калекцыя фотаздымкаў аўтарства Юрыя З. Касючэнкі паказвае археалогію відарыса Мадонны ў выглядзе сярэднявечнай скульптуры ў Еўропе і адлюстроўвае, якім чынам марыйны культ знайшоў сваё выражэнне ў мастацтве.

Прыгажосць і таямніца раманскай і гатычнай скульптуры ў Еўропе ў X–XVI стагоддзях
    Прэзентацыя фатаграфій Юрыя З. Касючэнкі адбылася ў Інфармацыйна-турыстычным цэнтры Гродзенскай дыяцэзіі ў межах сустрэчы Душпастырства настаўнікаў і выхавацеляў г. Гродна, арганізаванай кс. канонікам Антоніем Грэмзам. Аўтар фотакалекцый, якія прадстаўляюць статуі Мадонны, расказаў прысутным, што здымкі былі зроблены ў многіх вядомых музеях, замкавых галерэях, дыяцэзіяльных музеях, касцёлах і манастырах, старых капліцах і месцах адпраўлення культу. Збор паўстаў у 1995–2015 гадах падчас падарожжа фатографа па краінах Еўропы: Аўстрыі, Францыі, Германіі, Польшчы, Партугаліі, Італіі. †