З жыцця Касцёла

Першыя дні лістапада – магчымасць, каб паразважаць над мінучасцю жыцця і непазбежнасцю смерці, а таксама над канчатковым прызначэннем чалавека. Да гэтага разважання заахвочвае нас атмасфера могілак, куды прыходзім, каб запаліць лампады, паставіць кветкі і ўзнесці да Бога свае малітвы ў інтэнцыі памерлых блізкіх.

Сёння на старонках “Слова Жыцця” распавядаем пра незвычайную асобу – светлай памяці Генавефу Казакевіч. Жанчына служыла гаспадыняй у лідскіх святароў, забітых падчас ІІ Сусветнай вайны. †

З надыходам восеньскіх халадоў усё часцей ідзе дождж, цёмныя густыя хмары закрываюць неба, дні становяцца карацейшымі – і многіх людзей пачынае перапаўняць туга. Яны становяцца больш стомленымі, сумнымі, раздражняльнымі, прыгнечанымі, лянуюцца падымацца з ложка халодным ранкам, маюць менш энергіі і энтузіязму да працы. Такі стан называецца сезоннай дэпрэсіяй альбо сезонным эмацыянальным захворваннем. Што гэта такое і як з гэтым змагацца?

Адкуль бярэцца сезонная дэпрэсія
    На працягу многіх стагоддзяў жыццё чалавека было наўпрост звязана з прыродай. Вясной і летам даводзілася шмат працаваць, а восенню і зімой, калі прырода замірае, а дзень становіцца кароткім, працы было менш, тэмп жыцця натуральным чынам запавольваўся. Чалавек рыхтаваўся перажыць халады і ўпадаў у лёгкі стан “сну”: зніжаўся метабалізм, падаў узровень энергіі. Рытмы прыроды і поры года вызначалі паўсядзённую дзейнасць людзей. †

Пад такім дэвізам у Касцёле трывае Надзвычайны місійны месяц. Ён павінен паспрыяць абуджэнню ў вернікаў свядомасці місіі “ad gentes”, каб сапраўды ад усяго сэрца запрагнулі абвяшчаць Евангелле, і жаданню распачаць з новай энергіяй перамяненне душпастырства, змяніць супольнасці ў місійныя і евангелізацыйныя рэчаіснасці; каб развівалася любоў да місій, якія з’яўляюцца ўмілаваннем Езуса і адначасова любоўю да Яго люду.

Хто такія місіянеры, якія служаць сярод вернікаў іншых народаў? Якім чынам яны сведчаць аб любові Бога, а дзякуючы гэтаму спрыяюць пашырэнню Божага Валадарства на зямлі? †

Сёлета 10-гадовы юбілей існавання ў Беларусі адзначае Асацыяцыя Святой Сям’і. Гэта суполка сем’яў пры Кангрэгацыі Сясцёр Найсвяцейшай Сям’і з Назарэта, мэтай якой з’яўляецца пашырэнне назарэтанскай духоўнасці сярод сужэнстваў.

Калі малое зерне дае вялікі плён
    Адна з ініцыятараў паўстання Асацыяцыі Святой Сям’і ў Беларусі с. Марыяна Алешчык CSFN адзначае, што суполка дае свецкім людзям магчымасць жыць харызмай кангрэгацыі сясцёр назарэтанак і праз гэта дазваляе сёстрам больш поўна прысутнічаць у свеце.
    “Да Асацыяцыі могуць належаць сужэнцы, паўналетнія адзінокія асобы, удовы і ўдаўцы, што жадаюць актыўна ўключыцца ў дзейнасць нашай супольнасці і яе місію, – распавядае манахіня. – Першая сустрэча суполкі, якая праходзіла ў Смаргоні, была зусім сціплай. Яна сабрала толькі 7 чалавек: жанчын з дзецьмі. Відаць, мужчыны адправілі іх у разведку (смяецца – заўв. аўт.)”.
    Сёння сустрэчы сем’яў пад кіраўніцтвам сясцёр адбываюцца ў Гродне, Лідзе, Навагрудку, Смаргоні, Глыбокім і Мінску. Назарэтанская фармацыя ў Беларусі налічвае каля 400 удзельнікаў. Усе яны пакліканы сведчыць пра важнасць хрысціянскіх каштоўнасцей сярод сваіх блізкіх, на працы і г. д. †

За плячамі засталося лета. Гэтую пару яшчэ часта называюць “маленькім жыццём”, бо яна поўніцца рознымі актыўнасцямі, здарэннямі, знаёмствамі. Сярод такой насычанасці часам можна загубіцца або неспадзявана зразумець, што так і не ўдалося адпачыць па-сапраўднаму: галава поўная цяжкіх думак, а на сэрцы няма лёгкасці. Мы як хрысціяне павінны памятаць, што заўсёды маем магчымасць набрацца сіл у Бога. Касцёл у сваю чаргу прапануе шматлікія варыянты таго, як можна правесці свой вольны час улетку. Чым не прывабны каталог ад Нябеснай канцылярыі?

У сённяшнім нумары газеты “Слова Жыцця” пра свой удалы адпачынак распавядаюць тыя, хто скарыстаў прапановы парафій. †