Задай пытанне

Сон не з’яўляецца чымсьці звышнатуральным, і не трэба прыпісваць яму вялікае значэнне. Гэта натуральная функцыя арганізма, якая знаходзіцца па-за свядомасцю.
    Спецыяліст у вобласці псіхалогіі і сноў Карл Густаў Юнг вылучыў некалькі прычын узнікнення сноў. Па-першае, гэта знешнія фактары. Калі чалавек спіць, ён можа рэагаваць на гукі ці запаленае святло. Па-другое, на сон уплывае самапачуццё. Вобразы могуць узнікаць па прычыне болю, які мы адчуваем. Сны таксама з’яўляюцца вынікам таго, што адбывалася з намі ў мінулым. Часцей за ўсё, гэта моманты, якія не даюць спакою. Уплыў маюць таксама падзеі, што адбыліся непасрэдна перад засынаннем. Прагледжаны фільм ці прачытаная кніга могуць вярнуцца ў сне.
    Касцёл не выключае, што праз сон можа дзейнічаць Бог, не забараняе тлумачыць сны, але папярэджвае, што да гэтага трэба падыходзіць з асцярожнасцю. Вялікай памылкай з’яўляецца выкарыстанне соннікаў. Іх празмерная інтэрпрэтацыя можа стаць забабонам. Сюды належыць, напрыклад, перакананне: прысніўся памерлы – чакай няшчасця. Мы не павінны тлумачыць сон з памерлым як знак блізкай бяды, але, хутчэй, як просьбу аб памяці ў малітве. †

Аб малітве напісана мноства кніг. Пра тое, як яна павінна выглядаць, можна прачытаць у многіх месцах у Святым Пісанні. Айцы Касцёла ў сваіх працах неаднойчы даюць падказкі адносна таго, як трэба маліцца. У Катэхізісе каталіцкага Касцёла шмат старонак прысвечана гэтай найважнейшай сферы жыцця. Паспрабуем злёгку закрануць тое, што так важна ў малітве.
    Напачатку давайце адкажам на пытанне: што такое малітва? Самы просты з адказаў гучыць: “Гэта размова з Богам, дыялог двух асоб, якія любяць адна адну”. Дыялог, а не аднабаковы маналог, як гэта часта здараецца ў духоўным жыцці многіх вернікаў. Тое, што мы гаворым Богу, важна. Аднак нашмат важнейшае тое, што Бог хоча сказаць нам. У гэтым дыялогу мы павінны ўсведамляць, да Каго звяртаемся і якой паставы на малітве чакае ад нас Нябесны Айцец.
    Трэба зрабіць асобны акцэнт на нашым уяўленні Бога. А яно, на жаль, часцей за ўсё вельмі сціплае, што сур’ёзна абмяжоўвае нашыя адносіны з Ім, г.зн. малітву. Божае слова падае нам шмат імён Бога: Пан, усемагутны Валадар, Настаўнік, Цар і г. д. Гэтыя тытулы адпавядаюць велічы Стварыцеля. Іх, канешне, можна і трэба выкарыстоўваць у малітве. †

Неабходнасць духоўнага кіраўніцтва вынікае з чалавечай натуры. Ніхто не можа быць аб’ектыўным суддзёй адносна сваёй справы. Сталае карыстанне кіраўніцтвам – асабліва прыдатны сродак для самаадрачэння і адмаўлення ад неўпарадкаванага самалюбства.
    Вопыт падказвае, што многія людзі без кіраўніцтва губляюцца ў духоўным жыцці. Сустракаючы шматлікія цяжкасці, яны хутка пераконваюцца ў тым, што імкнуцца наперад “уласнымі сіламі” – нялёгкая справа. Св. Францішак Сальскі і св. Альфонса Лігуоры акцэнтуюць неабходнасць кіраўніцтва для свецкіх асоб, якія вядуць духоўнае жыццё, таму што “душа без кіраўніка – як лодка без шкіпера”.
    Духоўны кіраўнік з’яўляецца сведкам таго, што адбываецца паміж Богам і чалавекам. Дапамагае ўбачыць і рэалізаваць патрабаванні Хрыста. Праз яго кіруе сам Дух Святы. †

Когда церковный суд аннулирует брак, оба супруга могут вступить в новый брак или только тот, кто не был виноват в распаде семьи?

Церковный суд не «аннулирует» брак в том смысле, что «отменяет его»: он может объявить о несостоятельности заключенного брака, то есть заявить, что этого брака не существовало с самого начала, что таинство брака было недействительным. Поэтому в решении суда нет «виноватых» и «невиновных», даже если брак не существовал «по вине» кого-либо из супругов. Никаких церковных санкций в этом отношении, таких как невозможность заключить действительный брак в Церкви, нет. Однако Церковь может запросить дополнительные гарантии для того, чтобы избежать во второй раз дефекта, который сделал недействительным предыдущее венчание. Например, если прежний брак объявлен недействительным по причине несостоявшегося из-за одной из сторон брачного согласия, которое должно быть взаимным, то при новом венчании от этой стороны может потребоваться присяга перед церковным судьей во избежание еще одной профанации таинства.