Słowo redaktora

Wiosenna pogoda, która promieniami słońca rozwesela serce człowieka, sprzyja również temu, że wraz z przyrodą ożywają nasze wspólnoty parafialne. Wierni gromadzą się w świątyniach, kaplicach czy przy przydrożnych krzyżach, prosząc Maryję o szczególne wstawiennictwo. Dzieci po raz pierwszy przyjmują do swoich serc Ciało Pana Jezusa. Młodzież z radością i entuzjazmem otwiera się na siedmiorakie dary Ducha Świętego w sakramencie bierzmowania. Księża przeżywają kolejne rocznice święceń kapłańskich, przywołując w pamięci dzień swojej prymicji, kiedy to po raz pierwszy, nieraz niepewnym i drżącym głosem, wypowiadali słowa konsekracji. †

Месяц май з незапамятных часоў прысвечаны Марыі. Пагоднымі вечарамі, калі ўсё ў прыродзе квітнее, пахне і спявае, людзі збіраюцца ў святынях, ля прыдарожных крыжоў і капліц, каб ушанаваць Маці Божую. Штодзённае набажэнства ў Яе гонар на працягу мая з’яўляецца неад’емным элементам сустрэч вернікаў на малітве.
   Св. Бярнард гаварыў: “Бог хоча, каб мы не мелі нічога, што б не прайшло праз рукі Марыі”. Таму менавіта ў маі – найпрыгажэйшым месяцы года – мы асаблівым чынам адкрываем сэрцы на Беззаганную, бо хочам даручыць Ёй усе нашы дзённыя справы, прагнем скіраваць да Маці Божай самае гарачае і пяшчотнае пакланенне, што плыве з сэрца. †

Liturgia ostatnich niedziel zaprasza nas do spotkania w wierze ze zmartwychwstałym Panem. Razem z uczniami Chrystusa sławimy Zwycięzcę śmierci, piekła i szatana. Jesteśmy też świadkami, jak apostołowie cieszyli się z obecności Zmartwychwstałego.
   Obecnie pragniemy głębiej rozważać kolejny obraz Jezusa – Pasterza i Stróża dusz (por. 1 P 2, 25). W ikonografii ten obraz Zbawcy często przedstawia się w postaci młodego pasterza z owieczką na barkach. Nie ma wątpliwości, że pierwsi chrześcijanie intuicyjnie utożsamiali pasterza z przypowieści ze zmartwychwstałym Panem.
    Ten obraz ma długą historię. W czasach Starego Testamentu narody Bliskiego Wschodu pragnęli widzieć w Królu Dobrego Pasterza. †

Śmierć starła się w boju z życiem i życie zatriumfowało. „Zwycięstwo pochłonęło śmierć. Gdzież jest, o śmierci twoje zwycięstwo? Gdzież jest, o śmierci, twój oścień?” (1 Kor 15, 54-55). Chrystus – choć umarł na krzyżu – króluje dziś żywy! Bóg wskrzesił Go trzeciego dnia (por. Dz 10, 40).
   Syn Boży triumfuje… Ale nie po to, by dostarczyć nam wzruszeń czy na chwilę odwrócić uwagę od utrapień dnia codziennego. Jezus zwycięża, by raz na zawsze zniszczyć naszego najniebezpieczniejszego wroga – śmierć wieczną – i otworzyć człowiekowi bramę prowadzącą do Krainy Życia.
    Jak bardzo potrzebne jest nam to zwycięstwo Chrystusa! Zbawca uwalnia człowieka od grzechu, który nie pozwala cieszyć się pełnią życia i pogrąża w rozpaczy. †