Słowo redaktora

 Tytuł kolejnej refleksji jest nam bardzo znany. Jest to fragment rozważania listu Jakubowego: „Jaki z tego pożytek, bracia moi, skoro ktoś będzie utrzymywał, że wierzy, a nie będzie spełniał uczynków?” (Jk 2, 14). Dobrze rozumiemy treść tego pytania i staramy się coś zmienić w swoim życiu religijnym, aby nasza wiara była żywa. Św. Jakub zwraca uwagę na fakt, że dobre uczynki zgodne z nauką Chrystusa są warunkiem koniecznym do zbawienia. Czym jest wiara? Człowiek wierzący odpowie, że wiara to życie, to cały człowiek – ze swoim życiem, problemami i sukcesami, Bożym błogosławieństwem i powołaniem do życia z Bogiem. Chociaż przeżywamy okres wakacyjny i wielu z nas pragnie znaleźć dla siebie miejsce na odpoczynek, zdajemy sobie sprawę, że nie ma wypoczynku od Boga. Człowiek, żyjący z wiarą, nigdy się nie zmęczy Bogiem. Przykładem są kolejne uroczystości, które tak licznie przeżywamy, a nawet zwykła niedziela, podczas której wierni licznie gromadzą się w parafialnych kościołach swoich miast i wsi.
    Warto, mówiąc o aktywnym religijnym życiu na Białorusi wspomnieć o pielgrzymkach. Pielgrzymki do Budsławia i Trokiel, Nowogródka i Rosi, Naumowiczów i Wilna. Niektóre już się odbyły i spora liczba ludzi wierzących wzięła w nich udział, a te, które są jeszcze przed nami, na pewno będą przeżywane przez wielu z nas. †

 Bóg kocha każdego człowieka i dla każdego ma wspaniały plan zbawienia. Nigdy nie spotkałem człowieka, którego by Bóg nie kochał, natomiast spotykam czasem ludzi, którzy nie kochają Boga. Znane są każdemu z nas słowa Jezusa: „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3, 16). Wiara jest fundamentem miłości Boga do człowieka i człowieka do Boga. Są jednak tacy ludzie, którzy, jak wspomniałem, nie kochają Boga, bowiem w sercu nie mają wiary. Wiara w Boga pozwala człowiekowi doświadczyć, czym jest miłość, ta prawdziwa, pochodząca od Boga. Świadkami miłości stajemy się na co dzień, gdy pozwalamy Bogu wejść do naszego życia. Białorusin w porównaniu np. z Włochem lub Niemcem jest zamknięty. Nie chcemy iść pierwsi na kontakt, boimy się nowych doświadczeń lub znajomości, bardziej nas interesuje własne podwórko. Oby nie było tak też i w życiu religijnym. Dlatego warto prosić o dar otwarcia się na Boga, na Jego łaskę, na wielką Bożą Miłość.
    Życie ludzkie staje się dla każdego z nas placówką Bożej miłości. Bóg z miłością i mądrością prowadzi wszystkie stworzenia do ich ostatecznego celu. Nasza miłość na pewno Boga nie wzbogaci, ale gdy Boga kochamy, stawiamy Go na pierwszym miejscu, możemy doświadczyć tego wielkiego daru życia ludzkiego na Boży sposób. †

 Nieustannie poszukujemy drogi do lepszego życia. Ale niestety nawet nastawione na życiowy cel GPS zawodzą nas nie jeden raz, a w mapach naszego życia możemy niejednokrotnie pogubić się. Wielu z nas kilkakrotnie zastanawiali się nad pytaniem: którędy biegną drogi do dobrego życia? Człowiek zawsze szuka różnych argumentów, aby zrozumieć swoje życie. Jedni mówią, że życie mądre jest zarówno dobre, natomiast życie dobre niekoniecznie musi być mądre. Nikomu jeszcze nie udawało się podliczyć, ile jest sposobów na dobre życie, ale na pewno sposobów na życie mądre jest znacznie mniej. Życie dobre i mądre to życie z Bogiem. Ale jak w naszej codzienności możemy odnaleźć drogę do życia z Bogiem?
    W czerwcu cały Kościół zwraca się w modlitewnym powiewie do Serca Jezusowego. W modlitwach czerwcowych chyba że nie jeden raz będziemy prosić o to, aby i nasze serce było podobne do Serca Jego. Właśnie ten, największy wzór Serca staje się dla nas podpowiedzią, jak możemy dobrze i mądrze żyć tu na ziemi. †

 O modlitwie jest napisane sporo tekstów, ale żaden z nich nie może tak naprawdę opisać do końca prawdziwą modlitwę, jej sens oraz doświadczenie odkrycia samego Boga na nowo. Więc kolejna próba, może i nieudała, zastanowienia się nad modlitwą w dzisiejszym moim redaktorskim rozważaniu. Dla wielu z nas modlitwa może stać się kluczem do całkiem odmiennego podejścia do życia. W rozmowach z ludźmi, którzy modlą się bardzo dużo, można zauważyć rzeczywiście inne podejście do życia, niż u tych, którzy zapominają o modlitewnej rozmowie z Bogiem. Ludzie modlitwy doświadczają w swoim życiu wielką obecność Boga, który nadaje sens poszczególnym doświadczeniom życia ludzkiego. W centrum życia modlitewnego człowieka jest dusza, która staje się perspektywą zmiany życia na lepsze. Pięknie na ten temat mówi święty Jan Maria Vianney: „Dzieci moje, wasze serce jest ciasne, ale modlitwa rozszerza je i czyni zdolnym do miłowania Boga. Modlitwa jest przedsmakiem nieba, jest jakby zstąpieniem do rajskiego szczęścia. Zawsze przepełnia nas słodyczą; jest miodem spływającym do duszy, który sprawia, iż wszystko staje się słodkie. W chwilach szczerej modlitwy znikają utrapienia jak śnieg pod wpływem słońca”. Pan Jezus uczy Apostołów modlić się tak, aby odmienić życie. †