Słowo redaktora

 Za kilka dni będziemy przeżywać uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata. Będzie to ostatnia niedziela roku liturgicznego, po której rozpoczniemy okres Adwentu będący również początkiem Roku Miłosierdzia. Wiele jest przed nami, ale najpierw warto sobie przypomnieć, że Jezus króluje w naszych sercach, jest Królem naszego życia, wszystkiego, co jest z nami związane i przez Boga pobłogosławione.
    Królestwo Jezusa nie jest z tego świata i jest ono wieczne. Pan Jezus sam mówi o tym: „Królestwo Moje nie jest z tego świata” (J 18, 36). Jest to deklaracja Jezusa o pozaziemskim jego charakterze. Jako chrześcijanie przynależymy do Chrystusa i Jego Królestwa. Często wypowiadamy w modlitwie Pańskiej słowa: „Przyjdź Królestwo Twoje”. Czy jednak zdajemy sobie sprawę z tego, o jakie Królestwo tu chodzi? Teoretycznie wiemy, że chodzi o Królestwo nie z tego świata, które charakteryzuje się wartościami duchowymi. Ale w praktyce – jakże często – nie chcemy o tym myśleć. Zapominamy, że Jezus przybrał jako Król inne insygnia władzy niż diadem i purpurę. Zapominamy, że walczył o swoje Królestwo, ale nie w znaczeniu doczesnym. Jest to swoisty paradoks, który nam dzisiaj Chrystus przypomina: Jego Królestwo nie jest z tego świata. Obserwujemy wielkie zainteresowanie tysięcy ludzi sprawami władzy. Widać to najlepiej podczas wyborów. Człowiek zawsze chciałby być władcą, wydającym polecenia. Jezus jako Król pełni inaczej swą służbę, mając na celu dobro każdego człowieka. †

 Wielu z nas ma w domu kalendarz, z którego codziennie zrywamy kartki. Robimy to przez cały rok, nie przejmując się tym, że staje się coraz cieńszy. Każda kartka to kolejny dzień naszego życia, i przyjdzie taki czas, kiedy w naszym kalendarzu życia ziemskiego nie pozostanie żadnej kartki. Będzie to nasz czas spotkania z Chrystusem. Ale nie tylko w ostatnim dniu możemy stać przed wielkim majestatem Boga, możemy to czynić każdego dnia, przecież Boga czas nie ogranicza. Szczególnie w tych dniach modlitw za naszych zmarłych, uświadamiamy sobie, że i nasze życie upływa, że powinniśmy więcej patrzeć w Niebo, aby otrzymać światło na drogę naszego życia.
    Z każdym dniem i z każdym rokiem Pan „już się zbliża, by osądzić ziemię”. Będzie sądził według prawdy oświecającej nasze drogi, na których nie idziemy w pojedynkę, ale jako Lud Boży. Razem z nami jest Chrystus. To przychodzenie do Chrystusa rozpoczyna się od Chrztu Świętego. A później spotykamy się z Nim w pozostałych sakramentach świętych, w Słowie Bożym, w człowieku potrzebującym pomocy, w cierpieniu. Spotykamy się z Chrystusem na naszych cmentarzach, gdzie On ukazuje swoją moc nad śmiercią, otwierając dla każdego z nas bramy Nieba. Dowodem na to jest nasza modlitwa za zmarłych, aby oni już dostąpiły nieba. †

 Na pytanie jaka powinna być dzisiejsza rodzina coraz trudniej znaleźć odpowiedź. Spróbujmy zastanowić się, dlaczego tak jest? Dlaczego na jedno z fundamentalnych pytań naszego życia trudno w dzisiejszych realiach poprawnie odpowiedzieć. Ktoś myśli, że rodzina powinna być przede wszystkim kochająca się, ale w dzisiejszym świecie warto jest zapytać, jakiego rodzaju jest ta miłość i pomiędzy kim. Albo może ktoś powie, że przecież od dawna rodzina była i powinna być szczęśliwa, ale jak my dzisiaj rozumiemy szczęście, bowiem rodzina obecnie to nie tylko rodzinny dom, do którego się chce wracać, dzisiaj takiego sformułowania jest już za mało. A ktoś doda jeszcze wiele przymiotników, chociażby: troskliwa, opiekuńcza, tolerancyjna, wyrozumiała i przede wszystkim rodzinna.
    Dlaczego tak trudno dzisiaj odnaleźć prawidłową odpowiedź, na, wydawałoby się, bardzo proste życiowe pytanie? Odpowiedź usłyszałem u jednego z kardynałów amerykańskich, który jest obecny na Synodzie Biskupów. W taki sposób powiedział o dzisiejszym świecie: „Opanowując naturę w celu rozwoju, my, ludzie, zatruliśmy nasze oceany i powietrze, którym oddychamy. Zatruliśmy antykoncepcją ludzki organizm. Zagubiliśmy rozumienie seksualności. W imię samorealizacji zajęliśmy się budowaniem nowej wieży Babel tyranii, która karmi nasze pragnienia, ale głodzi na śmierć duszę”. Właśnie takim staje się nasz świat, w którym my żyjemy, żyją nasze rodziny.†

 W dniach od 5. do 19. października odbędzie się III Nadzwyczajne Zgromadzenie Ogólne Synodu Biskupów, które będzie poświęcone rodzinie w kontekście ewangelizacji. W tych dniach oczy wszystkich katolików w sposób szczególny będą zwrócone w kierunku Watykanu. Ufamy i wierzymy, że Duch Święty oświeci serca wszystkich zebranych na Synodzie, aby swą refleksją objąć szerokie spectrum zagadnień związanych z funkcjonowaniem współczesnej rodziny, zwłaszcza w kontekście jej powołania i misji w Kościele i świecie. Warto włączyć się w to dzieło również każdemu z nas przez modlitwę różańcową w intencji rodzin oraz zadbanie o dobre i ewangeliczne własne życie rodzinne w naszych domach. Warto zatem wziąć różaniec do rąk, aby ofiarować każdą zdrowaśkę w intencji świętości naszych rodzin.
    Młody Kościół na Białorusi powinien „postawić” na rozwój rodzin i ich duchową opiekę. Właśnie przez współpracę rodziny z Kościołem i państwem zadbamy o dobrą przyszłość naszego Kościoła oraz całego kraju. Kwiatem życia Kościoła mogą stać się rodziny, które na pierwsze miejsce stawiają wartości chrześcijańskie, miłość do Boga i do siebie nawzajem. †