Słowo redaktora

Największym bogactwem każdego narodu są dzieci i młodzież. „Skoro człowiek jest podstawową i zarazem codzienną drogą Kościoła – pisał św. Jan Paweł II w Liście do młodych całego świata – zatem pozostaje sprawą zrozumiałą, iż Kościół przywiązuje szczególną wagę do okresu młodości jako kluczowego etapu życia osoby”.
    Pierwszymi wychowawcami młodych ludzi są rodzice, których nikt i nic nie jest w stanie zastąpić. Jednakże współczesna rodzina potrzebuje instytucjonalnej pomocy i wsparcia. W tym procesie bardzo ważne zadanie spełnia szkoła oraz nauczyciele. Na ich plecach spoczywa odpowiedzialna, choć tak często niedoceniana posługa. Zapewnienie dobrej edukacji jest troską o przyszłość młodego człowieka i całego kraju. Powinna ona sprzyjać właściwym warunkom prawidłowego rozwoju dzieci i młodzieży i pomóc w kształtowaniu ich osobowości tak, by w życiu dojrzałym nikt nie żałował zmarnowanych lat. †

Dokładnie tydzień temu Ojciec Święty Franciszek oficjalnie zaliczył w poczet świętych Matkę Teresę z Kalkuty – prostą, skromną kobietę, która w ubogich odkryła oblicze Chrystusa. Przeżywając każdą podarowaną przez Pana Boga chwilę życia, stawała się znakiem Jego miłosierdzia. Miłosierdzie było dla niej jak sól, która nadaje smak wszelkiemu dziełu. Stawała się światłem rozświetlającym ciemności tym, co nie mieli nawet łez, żeby opłakiwać swoje cierpienie.
    Posługując wśród najuboższych ukazywała całemu światu, że warto, a nawet trzeba nieustannie przychodzić z pomocą innemu człowiekowi. Już za życia przez wielu była nazywana świętą. Bardzo często słyszała od dziennikarzy pytania: „Matko Tereso, jak Matka sądzi, dlaczego ludzie nazywają Matkę «chodzącą świętą»?”. †

Dziś wakacje ustępują miejsca nauce. Już za kilka dni rozpoczynamy nowy rok szkolny i katechetyczny – czas nauki, pracy, dobywania umiejętności i sprawności. „Wszystko ma swój czas, i jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod niebem” (Koh 3, 1).
    Najprzyjemniejsze dni w roku skończyły się wraz z wakacjami. Minął czas zabaw i odpoczynku, radości i swobody. Długo jeszcze będziemy wspominać zielone lasy, rzeki, łąki i nadmorski piasek. Wciąż jeszcze w żywej pamięci tkwią niezapomniane wspomnienia z pieszych pielgrzymek, rekolekcji, spotkań formacyjnych itp. Umocnieni duchowo, z odnowioną wiarą i zapałem wracamy do swoich codziennych zajęć.†

Pod koniec ubiegłego miesiąca byliśmy świadkami niezwykłego wydarzenia. Tegoroczny lipiec przeszedł do historii nie tylko jako przygrzewający letnimi promieniami słońca, ale może jeszcze bardziej dzięki gorącości setek tysięcy serc młodych ludzi, którzy z całego świata przybyli na XXXI Światowe Dni Młodzieży do Krakowa. Nie zabrakło tam również kilkutysięcznej grupy z naszego kraju!
   Młodzi ludzie przyjechali do Krakowa, aby pomodlić się z Ojcem Świętym Franciszkiem. Potrzebowali tego, żeby ktoś uwierzył, że są dobrymi ludźmi. A Papież właśnie tak zawsze myśli: młodzież jest naszą nadzieją! Wydarzenie to stało się prawdziwym świętem wiary i młodości naszego Kościoła oraz najpiękniejszym doświadczeniem w życiu młodzieży.†