Słowo redaktora

W maju przyroda w pełni budzi się z zimowego odrętwienia. Wszystko dookoła pokrywa się zielenią. Na polach słonecznym odcieniem rozkwita rzepak, na łąkach pojawiają się mlecze. Kwitną konwalie, tulipany, bez... Obudzone Zmartwychwstaniem Pańskim życie przynosi radość wszelkiemu stworzeniu na ziemi.
    Miesiąc maj od niepamiętnych czasów jest poświęcony Matce Bożej. Widzimy wzruszające świadectwo wiary i miłości ludzi, którzy gromadzą się nie tylko w kościołach, ale też przy przydrożnych kapliczkach oraz w domach, aby śpiewem chwalić Najświętszą Maryję Pannę. Nabożeństwo to jest hymnem pochwalnym ku Jej czci – w Litanii loretańskiej wysławiamy Niepokalaną w przeróżnych tytułach, prosząc zarazem, by była dla nas najlepszą Matką. †

Bóg od samego początku dziejów Objawienia przedstawia się nam jako miłosierny i litościwy, cierpliwy, bogaty w łaskę i wierność (por. Wj 34, 6). Kocha ludzi całą swoją istotą, bezwarunkowo i zupełnie za darmo. Kocha nie dlatego, że zachowujemy przykazania, ale ponieważ jest Ojcem; nie dlatego, że staramy się być święci, ale dlatego że On jest święty; nie dlatego, że unikamy grzechu, ale ponieważ On jest bez grzechu.
    Znakiem rozpoznawczym pierwszych chrześcijan było właśnie miłosierdzie, czyli kierowanie się w życiu miłością pochodzącą od Boga. W czasach dzisiejszych przestaje ono być zwykłą codzienną sprawą. Raczej uchodzi za uczynek wielki i heroiczny. Jednak miłosierdzia nie można ograniczyć do charytatywności czy uprzejmości. Jest ono czymś zdecydowanie większym. Polega na spotkaniu się z biedą konkretnego człowieka i wyświadczeniem mu realnej pomocy. Dzielenie się z bratem będącym w potrzebie, jak napisał w jednym ze swoich listów św. Paweł, zbliża nas do sakramentu miłości. †

Niedziela Palmowa jest początkiem Wielkiego Tygodnia i zapowiedzią zbliżających się Świąt Wielkanocnych. Przed nami wyjątkowy czas, głębokie przeżycie którego pozwoli odkryć sens życia, odzyskać nadzieję i wiarę. Jednak jeśli nie będziemy szczerze i z pełnym zaangażowaniem przeżywać Wielki Tydzień, Święta Wielkanocne nie staną się dla nas czasem przejścia ze śmierci do życia. Nie zdołamy zrozumieć bezgranicznej Miłości Boga do każdego człowieka.
    Liturgia Wielkiego Tygodnia w pewien sposób tworzy drogę. Trudno jest dobrze przeżyć wydarzenie, które znajduje się na końcu szlaku, jeśli się nie uczestniczyło we wcześniejszym trudzie. Stąd też Kościół zachęca wiernych do aktywnego włączenia się w przeżywanie tego czasu w duchu wiary, adoracji i miłości do Jezusa. †

Zmieniają się pory roku, zima ustąpiła przed wiosną. Po usłyszanych w Środę Popielcową słowach „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” staramy się zmienić na lepsze i godnie przeżywać Wielki Post, który dla każdego człowieka powinien się stać „wiosną” duchowej odnowy.
W tym okresie twarda gleba naszych serc musi zostać wzruszona, aby z zasianych w niej ziaren wiary i miłości mógł w dniu zmartwychwstania zrodzić się oczekiwany owoc. Jednak aby do tego doszło, powinniśmy głębiej zanurzyć się w tajemnicę Bożej miłości. Objawia nam się ona najwyraźniej w męce naszego Zbawiciela. Jezus przyjął cierpienie za każdego człowieka, aby otworzyć mu Niebo i uwolnić go od kary piekła.
Kościół pomaga rozważać Mękę Pańską przez liturgię. Czyni to także przez bardzo pożyteczne dla duszy
nabożeństwa Drogi Krzyżowej i Gorzkich Żali. Dokładnie opisują one Mękę Zbawiciela i pobudzają nas do żalu za grzechy i chęci poprawy naszego życia.†