Słowo redaktora

W życiu każdego człowieka mają miejsce spotkania, za którymi tęskni. Spotkania zwykłe, codzienne, a także te niedzielne i świąteczne. Spotkania udane i te niespełnione, kiedy stawia się na stole dwie fi liżanki, ale jedna pozostaje pusta. Potrzebujemy ich, by dzielić się radością, by nie być samymi w smutkach..
    W Adwencie – okresie rozpoczynającym nowy rok liturgiczny w Kościele – przygotowujemy się do spotkania z Tym, który został zapowiedziany.
    Kiedy przyjdzie, wszystko dotrze do końca swej drogi, ponieważ właśnie w Chrystusie staliśmy się „rodzajem wybranym [...] narodem świętym, ludem nabytym” (1 P 2, 9).
    Pan Jezus chce wejść do życia człowieka, by wszystko w nim odnowić. Usunąć z serc niepotrzebne lęki i niepokoje, ożywić je nadzieją. Tylko Chrystus, przyjęty jako dar od Ojca, może zmienić ludzkie życie, uczynić je piękniejszym i nadać prawdziwy sens. †

Koniecznym warunkiem do całkowitego zawierzenia się miłosiernemu Bogu jest postawa pokory i ubóstwa. Karty Nowego Testamentu, począwszy od opisu tajemnicy narodzin Jezusa w ubogiej stajence w Betlejem aż po Jego ostatnie chwile wzywają nas do naśladowania Chrystusa ubogiego.
   Ubóstwo Zbawcy polegało przede wszystkim na absolutnym powierzeniu się Ojcu. Podczas śmierci na krzyżu w całkowitym opuszczeniu Chrystus „ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi” (Flp 2, 7). Nic dla siebie nie zatrzymał. Na tym właśnie polega miłość. Pan Jezus uczy nas dostrzegać to, co jest małe, nieznaczące w oczach świata. Jest to niezwykle ważne dziś, gdy obok okazałych centrów handlowych rośnie także bieda – i to często ukryta z powodu nieśmiałości czy wstydu, że człowiek sam nie daje sobie rady. †

W ciągu ostatnich sześciu miesięcy figura Matki Bożej Fatimskiej wędrowała przez wioski i miasta diecezji grodzieńskiej. Nawiedziła ona wszystkie parafie, spotkała się z tysiącami wiernych, radośnie witających Piękną Panią, która przyszła „z matczynym zadaniem, przestrzec ludzkość przed Bożym karaniem”.
   W tym czasie Maryja w sposób szczególny prowadziła katolików z Grodzieńszczyzny do modlitwy (zwłaszcza do odkrycia na nowo Różańca), do sakramentów świętych, do nawrócenia, do spotkania i komunii ze Stwórcą. Każdy mógł doświadczyć radości wspólnotowego manifestowania wiary, upewnić się po raz kolejny, że tak wielu jest wyznawców Chrystusa, tak wielu czcicieli Jego Matki. †

W październiku na Białorusi jest obchodzony Dzień Matki. Tej, która nas urodziła, była wsparciem w stawianiu pierwszych kroków zarówno w dzieciństwie, jak i w życiu dorosłym. Tej, która zawsze umie znaleźć potrzebne słowa, wesprzeć i pocieszyć, ale też upomnieć, jeśli schodzimy na złą drogę. .
   Przez 9 pierwszych miesięcy matka jest dla dziecka dosłownie mieszkaniem, zaś po jego narodzinach staje się tą wyjątkową osobą, która swoją obecnością, miłością i czułością chroni niemowlę przed zagrożeniami świata zewnętrznego i pomaga mu pokonać lęki wewnętrzne. Matka jest lustrem, przez które dziecko obserwuje świat i patrzy na samego siebie. To ona powtarza nie raz, że „w życiu trzeba kimś być, a nie tylko mieć”. Każda ziemska matka to pierwsza i najważniejsza wychowawczyni swoich dzieci. †