Słowo redaktora

Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan, który stał się cyklicznym świętem ekumenizmu, przypomina nam o tym, że wszyscy jesteśmy jedną rodziną dzieci Bożych. W tym czasie uświadamiamy sobie na nowo, że Chrystus przyszedł na świat, by rozproszone owce zgromadzić w jednej Owczarni. Główny cel Jego misji, czyli zbawienie człowieka, nie może zostać zrealizowany bez jedności. Plan Boga dla ludzkości, dla Kościoła, dla małżeństwa, rodziny, wspólnoty polega na tym, aby wszyscy trwali w jedności z Nim i ze sobą nawzajem.
    Prawdziwa jedność ma swój wzór, model. Dla chrześcijan to Trójca Święta. Jedność Trójjedynego Boga jest owocem wzajemnej miłości Ojca, Syna i Ducha. A więc wspólnota chrześcijańska powinna powstawać na fundamencie miłości i nią się kierować na co dzień. †

Kilka dni temu z wiarą i nadzieją rozpoczęliśmy kolejny rok Pański. Wraz z nim otrzymaliśmy nowy początek, przyszłość, która nie przybiera jeszcze konkretnych kształtów, ale już stopniowo staje się naszym udziałem.
    КKażdy nowy rok dla chrześcijanina jest szansą i okazją na czynienie dobra i pielęgnowanie swojej „roli” tak, by zaowocowała ona najwspanialszymi plonami tu na ziemi i potem w wieczności. Dlatego początek roku niesie ze sobą nowe nadzieje oraz różnorodne wyzwania.
    Nowe często bywa skomplikowane. Nie przez przypadek się mówi, że „każdy początek jest trudny”. Jednak na tej drodze nigdy nie jesteśmy sami, gdyż od wieków kroczy z nami Ten, który dla nas przyszedł na świat. Jest On Słowem, które było na początku; Słowem, które rozproszyło mroki śmierci. Nasze kroki w nieznane odtąd już na zawsze są oświetlane Jego blaskiem, ponieważ Bóg w swym miłosierdziu zechciał, by stało się Ono naszym Przewodnikiem. †

Ostatnie dni odchodzącego roku pełne są gorączkowych podsumowań, bilansów, raportów... Ludzie liczą dochody, zyski, wydatki i straty. Z telewizji, radia, prasy, internetu dowiadujemy się o najważniejszych wydarzeniach politycznych, sportowych, kulturalnych na świecie, w kraju. Jednak trzeba sobie uświadomić, że wczorajszy dzień już do nas nie należy, przechodzi do historii. Warto więc z wdzięcznością wspominać przeszłość, całym sercem angażować się w teraźniejszość i ufnie otwierać się na przyszłość.
    Koniec roku kalendarzowego nieuchronnie nam przypomina, że czas leci szybko i teraźniejszość błyskawicznie zmienia się w przeszłość. Sukcesy i zyski stracą wartość – zostanie tylko to, co Boże, czyli to, co wieczne. Jeden ze znanych myślicieli amerykań- skich Henry Van Dyke napisał: ,,Czas jest zbyt wolny dla czekających. Zbyt gwałtowny dla lękających się. Zbyt długi dla cierpiących. Zbyt krótki dla tych, którzy się weselą. Jednak dla tych, którzy kochają, czas jest wiecznością”. †

Przed nami kolejne dni radosnego oczekiwania na przyjście Pana. Jest to szczególny czas przygotowania do tego wielkiego wydarzenia – Bożego Narodzenia. Niech Adwent każdemu przypomni o tym, że do naszego ziemskiego wymiaru wkracza rzeczywistość nadprzyrodzona.
    Oczekiwanie na święta może wyglądać różnie. Przygotowując się do nich, ludzie nie zawsze koncentrują się na tym, co najistotniejsze. Skupiają uwagę na wyborze prezentów, gotowaniu potraw i urządzeniu stołu, wysyłaniu kartek. Niestety, to, co zewnętrzne, pociąga często bardziej niż sprawy ducha i zbawienia.

  Każdy podobny okres powinien przede wszystkim zachęcić człowieka do przyjrzenia się sobie samemu, swoim słabościom. Jednak zawsze – w obecności Boga. W Adwencie musimy się starać o dalszą perspektywę dla wszystkiego, co czynimy i planujemy. Często aby to zrozumieć, trzeba zwolnić, a nieraz nawet się zatrzymać. †