Слова рэдактара

Самым вялікім скарбам кожнага народа з’яўляюцца дзеці і моладзь. “Паколькі чалавек – асноўная і адначасова штодзённая дарога Касцёла, зразумела, што перыяду маладосці ён надае асаблівую ўвагу як ключавому этапу жыцця асобы”, – пісаў св. Ян Павел ІІ у Лісце да моладзі ўсяго свету.
    Першымі выхавацелямі маладых людзей з’яўляюцца бацькі, якіх ніхто і нішто не можа замяніць. Аднак сучаснай сям’і неабходна інстытуцыйная дапамога і падтрымка. У гэтым працэсе вельмі важную ролю адыгрываюць школа і настаўнікі. На іх плечы ўскладзена адказная, хоць так часта і недаацэненая паслуга. Забеспячэнне добрай адукацыяй – клопат аб будучыні маладога чалавека і ўсёй краіны. Яна спрыяе належным умовам правільнага развіцця дзяцей і моладзі і дапамагае ў фарміраванні асобы так, каб у дарослым жыцці ніхто не пашкадаваў аб сапсаваных гадах. †

Дакладна тыдзень таму Святы Айцец Францішак афіцыйна прылічыў да ліку святых Маці Тэрэзу з Калькуты – простую, сціплую жанчыну, якая ва ўбогіх разгледзела аблічча Хрыста. Перажываючы кожную падораную Панам Богам хвіліну жыцця, яна станавілася знакам Яго міласэрнасці, якая была як соль, што надае смак усякай справе. Рабілася святлом у цемры для тых, хто ўжо нават не меў слёз, каб аплакваць свае пакуты.
    Служачы сярод самых бедных, яна паказвала ўсяму свету, што варта і нават трэба нястомна прыходзіць на дапамогу іншаму чалавеку. Ужо пры жыцці многія называлі яе святой. Ад журналістаў манахіня вельмі часта чула пытанні: “Маці Тэрэза, як вы лічыце, чаму людзі называюць Вас «хадзячай святой»?”. †

Сёння канікулы саступаюць месца навуцы. Ужо праз некалькі дзён распачнецца новы школьны і катэхетычны год – час навучання, працы, здабывання ўменняў і навыкаў. “Усё мае свой час, і ёсць вызначаная гадзіна на ўсе справы пад небам” (Ках 3, 1).
    Самыя прыемныя дні ў годзе скончыліся разам з канікуламі. Мінуў час забаў і адпачынку, радасці і свабоды. Мы яшчэ доўга будзем успамінаць зялёныя лясы, рэкі, лугі і марскі пясок. Усё яшчэ жывуць у памяці незабыўныя ўражанні ад пешых пілігрымак, рэкалекцый, фармацыйных сустрэч і інш. Узмоцненыя духоўна, з адноўленай верай і запалам мы вяртаемся да сваіх штодзённых заняткаў.†

Пад канец мінулага месяца мы сталі сведкамі надзвычайнай падзеі. Сёлетні ліпень увайшоў у гісторыю не толькі спякотай летніх сонечных прамянёў, але, можа, у большай ступені дзякуючы гарачыні сотняў тысяч сэрцаў маладых людзей, якія з усяго свету прыбылі на XXXI Сусветныя дні моладзі ў Кракаў. Была там і некалькітысячная група з нашай краіны.
   Маладыя людзі ехалі ў Кракаў, каб памаліцца разам са Святым Айцом Францішкам. Ім было неабходна, каб хтосьці паверыў, што яны – добрыя людзі. А Папа менавіта так заўсёды і думае: моладзь – гэта наша надзея. Падзея стала сапраўдным святам веры і маладосці нашага Касцёла і найлепшым досведам у жыцці маладых людзей.†