ГРОДНА
Серада,
26 чэрвеня
2024 года
 

Лепш спытаць, чым памыляцца...

grodnensis  Добрая і паглыбленая падрыхтоўка да заключэння сужэнскага саюзу можа ў значнай меры прычыніцца да трываласці і большай плённасці жыцця ў сужэнстве і сям’і. Таму маладым людзям варта перад заключэннем сужэнства прысвяціць адпаведны час з мэтай паглыблення ведаў і свядомасці ў сферы сужэнства і сям’і, бо гэта будаўніцтва шчаслівай уласнай будучыні на аснове выбару правільнай іерархіі каштоўнасцей.
niedziela logo  Гэтая назва, якая вы- карыстоўваецца для абазначэння св. Імшы, выклікала замяшанне ў некаторых вернікаў. Найперш таму, што яна падобна на “святую Вячэру”, якую выкарыстоўваюць пратэстанты, чыя дактрына ў гэтай справе, як вядома, не згаджаецца з каталіцкай. Па-другое, гэты выраз нібы пакідае ўбаку канцэпцыю ахвяры: св. Імша была б звычайным застоллем.
  Эзатэрыка сягае сваімі каранямі ў антычнасць. Прайшоўшы праз стагоддзі, гэтая згуба атруціла многія чалавечыя душы і працягвае гэта рабіць да цяперашняга часу.
>> артыкулы рубрыкі падрабязней
Просім прысылаць пытанні па адрасу:
230025 г. Гродна, вул К. Маркса, 4.
e-mail: slowozycia@mail.grodno.by
ці ў Гасцёўню на старонцы
http://www.slowo.grodnensis.by

На шляху да святасці

З жыцця св. Фаустыны Кавальскай

На шляху да святасці

Святая сястра Фаустына вядомая як найвялікшая прапаведніца Божай міласэрнасці. Яе “Дзённік” прыгадаў свету аб біблейскай праўдзе любові Госпада да чалавека і аказаў уплыў на шматлікія лёсы людзей. Што мы ведаем пра Божую абранніцу? Хто яна?
Сястра Фаустына нара-дзілася 25 жніўня 1905 года ў вёсцы Глаговец (Польшча) у сям’і Мар’яны і Станіслава Кавальскіх. Была трэцім з дзесяцёра дзяцей. Праз два дні пасля нараджэння была ахрышчана, атрымала імя Хэлена.
    Выхоўвалася ў сям’і, дзе жыццё вызначаў Бог. У доме Кавальскіх меўся маленькі алтар з металічным распяццем і дзвюма фаянсавымі фігуркамі – Найсвяцейшага Сэрца Езуса і Беззаганнага Сэрца Марыі. Маці з малых гадоў вучыла дзяцей праўдам веры. Рыхтавала іх да Першай святой Камуніі. Бацька зачытваў дзецям біяграфіі святых. Ранкам будзіў іх спевам рэлігійных песень, а па вечарах збіраў усю сям’ю на малітву.
    Як успамінала маці, Хэлена моцна любіла маліцца. Нават ноччу ўставала і схіляла калені. Казала: “Матуля, мяне, напэўна, анёл будзіць, каб я не спала, а малілася”. Дзяўчынка з дзяцінства была чуллівай. Заўважала вакол сябе бедных людзей, імкнулася ім дапамагчы. Аднойчы надзела старое матчына адзенне і пад выглядам жабрачкі ха-дзіла з дома ў дом. Сабраныя грошы перадала праз мясцовага пробашча патрабуючым. Усе любілі і паважалі Хэлену. Яна была працавітай і добрай, вясёлай і ветлай, пакорнай і ціхай, “абранай і самай лепшай з дзяцей”, – узгадвала маці.
 

Шлях місіянера ў Беларусі

На шляху да святасці

Вернікі ўспамінаюць святара з вялікай удзячнасцю

Мінула 19-я гадавіна з дня смерці айца Станіслава Гаўліка, які значную частку свайго святарскага жыцця прысвяціў адраджэнню Касцёла на Гродзеншчыне. Прыклад яго ахвярнага жыцця, даверу Богу, любові да Касцёла і людзей годны да пераймання.
Айцец Станіслаў нарадзіўся ў 1945 годзе ў Тшэбніцы каля Вроцлава (Польшча). З маладых гадоў марыў стаць святаром, але неабходнасць апекавацца хворым бацькам на некаторы час адклала рэалізацыю Божага паклікання. Працаваў медычным братам у мясцовым шпіталі. Адначасова прыслужваў закрыстыянінам у базіліцы святой Ядзвігі, Каралевы Сілезіі. Пасля смерці бацькі ва ўзросце 34 гадоў уступіў у Ордэн Місіянераў Кларэтынаў. У 1986 годзе атрымаў святарскае пасвячэнне. Апошнія сем гадоў жыцця правёў у Беларусі, дзе займаўся душпастарскай працай і выкладаў у Вышэйшай духоўнай семінарыі ў Гродне.
   

Абагаўленне вогненнай малпы

На шляху да святасці

На працоўным месцы начальніка часта можна ўбачыць фігурку савы, якая сімвалізуе мудрасць і разважлівасць. Статуэткі буслоў з немаўлятамі нярэдка красуюцца ў спальных пакоях цяжарных жанчын або тых, хто моцна хоча мець дзяцей. Ды што тут далёка хадзіць, з пачаткам новага года ў дамах многіх з нас пасялілася вогненная малпа. Давайце ж разбярэмся, якую пагрозу для хрысціяніна нясуць фігуркі жывёл.
Па-першае, трэба разумець, які сэнс укладаецца ва ўвасабленне жывёл у скульптурах. Калі гэта натуральная выява стварэння (іншым словам, фігура не адрозніваецца ад таго, як жывёла выглядае ў жыцці) і вы набылі яе як прадмет мастацтва, нічога дрэннага ў гэтым няма. Але калі творцы ўпрыгожваюць катоў ці сланоў кветкамі, каштоўнымі камянямі, сімвалічнымі знакамі (вянком, мячом, манетамі і інш.), то ў стварэнні фігуры можа быць задзейнічаны культ жывёлы. Купляючы такія статуэткі, вы несвядома далучаецеся да шанавання бажка.
   

В защиту жизни

На шляху да святасці

«Прежде нежели Я образовал тебя во чреве, Я познал тебя, и прежде нежели ты вышел из утробы, Я освятил тебя…” (Иер 1, 5)
Слава Иисусу Христу, дорогие Братья и Сестры во Христе! Сегодня очень острой является проблема абортов – проблема убийства еще не рожденных детей. Ежегодно в Беларуси проводится более 30 тысяч абортов. То есть около половины детей не доживают до момента рождения. А ведь Господь Бог выбрал мужчину и женщину в супружеском союзе для сотрудничества в рождении потомства, в продолжении своего рода. Нередко случается так, что зачатие ребенка происходит вне супружеских отношений и девушка в «благословленном состоянии», нося под своим сердцем крохотное, беззащитное создание Божье, решает идти на аборт, на убийство своего малыша. Делая аборт, она не думает о том, что у невинного создания в ее чреве, которое является личностью, уже бьется сердечко, что у него есть душа. Как жаль, что люди, совершая смертельный грех аборта, не задумываются о том, что совершают грех убийства.
   

Культ Божай Міласэрнасці

На шляху да святасці

У Паўсюдным Касцёле распаўсюджаны шматлікія культы: Найсвяцейшага Сэрца Езуса, Маці Божай, Святога Духа і інш. Самым новым і вядомым з’яўляецца культ Божай міласэрнасці. Не прайшло і сотні гадоў, як Госпад падараваў яго людзям праз святую сястру Фаустыну Кавальскую. Манахіня запісала Божы загад у сваім “Дзённіку”, і такім чынам яна стала найвялікшай прапаведніцай міласэрнасці Госпада.
Сутнасць культу
    Культ Божай міласэрнасці заснаваны на поўным даверы Усявышняму і накіраваны на шанаванне міласэрнасці Бога ў Тройцы Адзінага. Пакора з’яўляецца не толькі духам гэтай адданасці, але і ўмовай для атрымання ласкаў. Акрамя таго, пазіцыя даверу датычыць праяўлення міласэрнасці ў адносінах да бліжніх. Чалавек, які выконвае дадзеныя ўмовы, з’яўляецца жывым вобразам Божай міласэрнасці.
   

Сямейная ўрачыстасць

На шляху да святасці

Нядзеля 27 снежня прысвечана Святой Сям’і з Назарэта.
    Выключны настрой гэтых святочных дзён кіруе нас у нашыя дамы, да самых блізкіх, да бацькоў і родных. Варта зрабіць усё, каб нашыя сем’і былі моцныя Богам, узрасталі ў Яго ласцы і цешыліся гэтым самым вялікім дарам, які Ён нам даў.
   
    Сінод у Рыме на тэму сям’і яшчэ раз пацвердзіў, што сучаснаму грамадству вельмі неабходны добры прыклад сямейнага жыцця, што Касцёл заўсёды стаіць на варце сям’і, што неабходна маліцца за нашы хрысціянскія сем’і. Найсвяцейшая Сям’я з Назарэта для кожнага з нас становіцца прыкладам жыцця.
Разам з дыяканамі Гродзенскай ВДС мы распачынаем кароткі цыкл сямейных катэхез, спадзяваючыся, што кожны з Вас, дарагія Чытачы, прыкладзе трошкі больш намаганняў да будавання сям’і на фундаменце Евангелля. Першую катэхезу правядзе кс. дк Анджэй Ганчар з Ліды.
   

Як размаўляць пра веру з тымі, хто ні ў што не верыць

На шляху да святасці

Калі я прызнаўся сваёй сяброўцы, што цяпер веру ў Бога, яна паглядзела на мяне так, нібы я з глузду з’ехаў. Я быў адным з тых атэістаў, якія з любой нагоды і пытання, звязаных з хрысціянствам, з пачуццём уласнай годнасці адказваюць 1) цытатай з Ніцшэ, 2) цытатай з Маркса або 3) усё вышэйпералічанае. Мякка кажучы, я быў варожа настроены ў адносінах да рэлігіі. Ісціна не мае патрэбы ў тым, каб яе даказвалі, але варта ведаць, як яе даказаць, калі пачнуць пытацца. Досвед мне паказаў, што думаюць людзі па абодва бакі барыкад, і я магу з упэўненасцю сказаць: многія хрысціяне з такой стараннасцю спрабуюць заваяваць розумы і сэрцы непакораных, што дабіваюцца толькі адваротнага эфекту – людзі пачынаюць іх пазбягаць. У працэсе ўгаворванняў яны забываюць пра некаторыя асноўныя хрысціянскія мудрыя правілы – менавіта тыя, якія так пераканаўча дзейнічаюць на тых, “хто ні ў што не верыць”.
   
    Вось некалькі прапаноў адносна таго, як распавядаць пра веру тым, хто не верыць.
Тое, што вы гаворыце, павінна быць, перш за ўсё, разумным, а не проста эмацыйным
    Сярод людзей, якія адмаўляюць усялякую веру, існуе меркаванне, што вера заснавана выключна на эмоцыях і пазбаўлена разумнага кантэнту. У размове з агностыкам або атэістам хрысціяне занадта часта пераходзяць на эмацыйную мову: “Калі я даверыўся Госпаду...”, “Бог быў такі добры да мяне...” і г.д.
    Нічога няправільнага ў гэтым няма – мы пакліканы да таго, каб распавядаць пра сваю веру. Але для атэістаў і агностыкаў мова веры цалкам чужая, нязручная і раздражняльная. Гэта быццам вам прыйшлося б выслухаць цэлую тыраду пра нейкага сябра вашага сябра, якога вы і ў вочы не бачылі.
   

Старонка 29 з 62:

Актуальны нумар

 

Каляндар 2022

Каляндар
«Слова Жыцця»
на 2022 год

Літургічны каляндар

 
green
Адзначаем імяніны:
Да канца года засталося дзён:  189

Чакаем Вашай падтрымкі

skarbonkaДарагія Чытачы!
Просім Вас аб дапамозе ў абвяшчэнні Добрай Навіны. Мы чакаем Вашых лістоў, артыкулаў, здымкаў і падтрымкі ў фінансаванні газеты. Як адна сям’я “Слова Жыцця” мы прагнем несці Божае слова, гаварыць аб Хрысце і Касцёле ўсё большай колькасці людзей у Беларусі і па-за яе межамі.