Разважанні з Божым Словам

Езус узяў з сабою Пятра, Яна і Якуба і ўзышоў на гару памаліцца. I калі Ён маліўся, выгляд твару Ягонага перамяніўся, і вопратка Ягоная стала бліскуча-белай. I вось два мужы размаўлялі з Ім, а былі гэта Майсей і Ілля. Яны з’явіліся ў славе і казалі пра Ягоны адыход, які Ён павінен здзейсніць у Ерузалеме. Пётр і тыя, хто быў разам з ім, былі змораныя сном. Калі ж абудзіліся, убачылі славу Яго і двух мужоў, якія стаялі разам з Ім. А калі яны адыходзілі адтуль, Пётр сказаў Езусу: “Настаўнік, добра нам тут быць. Паставім тры шатры: адзін для Цябе, адзін для Майсея і адзін для Іллі”. Не ведаў ён, што казаў. Калі гаварыў гэта, з’явілася воблака і агарнула іх. I спалохаліся яны, калі ўвайшлі ў воблака. А з воблака пачуўся голас, які казаў: “Гэта Сын Мой выбраны, Яго слухайце”. I калі гучаў гэты голас, Езус апынуўся адзін. I маўчалі яны, і ў тыя дні нікому нічога не казалі пра тое, што бачылі.†

Лк 9, 28б-36

Езус, напоўнены Духам Святым, вярнуўся з-над Ярдану, і Дух вывеў Яго ў пустыню, дзе на працягу сарака дзён д’ябал выпрабоўваў Яго. I нічога не еў у тыя дні, а калі яны скончыліся, згаладаўся. I сказаў Яму д’ябал: “Калі Ты Сын Божы, скажы гэтаму каменю, каб ён стаў хлебам”. I адказаў яму Езус: “Напісана: не хлебам адным будзе жыць чалавек”.Тады д’ябал павёў Яго і паказаў у імгненне ўсе валадарствы свету. I сказаў Яму: “Я дам Табе ўсю гэтую ўладу і славу іх, бо яна мне перададзена, і каму хачу, даю яе. Калі Ты паклонішся мне, усё будзе Тваё”. У адказ Езус сказаў яму: “Напісана: Пану Богу твайму будзеш пакланяцца і Яму аднаму будзеш служыць”. Тады завёў Яго ў Ерузалем і паставіў на версе святыні, і сказаў Яму: “Калі Ты Сын Божы, кінься адгэтуль уніз. Бо напісана: Анёлам сваім загадае наконт Цябе, каб ахоўвалі Цябе, – яны на руках панясуць Цябе, каб Ты часам не спатыкнуўся аб камень сваёй нагою”. Езус сказаў яму ў адказ: “Сказана: не будзеш выпрабоўваць Пана Бога твайго”. I скончыўшы ўсе выпрабаванні, д’ябал адступіў ад Яго да пары.†

Лк 4, 1-13

У той час: натоўп ціснуўся да Езуса, каб слухаць слова Божае, а Ён стаяў каля возера Генэзарэт. I ўбачыў Ён два чаўны, якія стаялі каля возера, а рыбакі выйшлі з іх і паласкалі сеткі. Увайшоўшы ў адзін з чаўноў, які належаў Сымону, папрасіў яго крыху адплысці ад берага. Тады Ён сеў і вучыў людзей з чаўна. А калі скончыў гаварыць, сказаў Сымону: “Плыві на глыбіню, а вы закіньце сеткі вашыя для ўлову”. Сымон сказаў Яму ў адказ: “Настаўнік, мы працавалі ўсю ноч і нічога не злавілі, але на Тваё слова закіну сеткі”. Зрабіўшы так, яны злавілі вялікае мноства рыбы, аж пачыналі рвацца іхнія сеткі. I ківалі супольнікам, якія былі ў другім чаўне, каб прыйшлі дапамагчы ім. Тыя прыйшлі і напоўнілі абодва чаўны, так што яны пачалі тануць. Калі гэта ўбачыў Сымон Пётр, прыпаў да каленяў Езуса і сказаў: “Адыдзі ад мяне, Пане, бо я чалавек грэшны”. Бо з-за ўлову рыбы, якую злавілі, вялікае здзіўленне ахапіла яго і ўсіх, хто быў з Ім, а таксама Якуба і Яна, сыноў Зэбэдэя, якія былі супольнікамі Сымона. Тады сказаў Езус Сымону: “Не бойся, адгэтуль будзеш лавіць людзей”. А калі выцягнулі чаўны на бераг, пакінулі ўсё і пайшлі за Ім.†

Лк 5, 1-11

Езус пачаў гаварыць у сінагозе: “Сёння споўніліся гэтыя словы Пісання, якія вы чулі”. I ўсе сведчылі Яму і здзіўляліся словам ласкі, якія выходзілі з вуснаў Ягоных, і казалі: “Ці не сын Юзафа гэта?” I Ён сказаў ім: “Напэўна, скажаце мне такую прыказку: лекар, вылечы самога сябе; зрабі і тут, у тваёй бацькаўшчыне тое, што, як мы чулі, сталася ў Кафарнауме”. I сказаў: “Сапраўды кажу вам: ніводзін прарок не з’яўляецца пажаданым на сваёй бацькаўшчыне. Па праўдзе кажу вам: шмат ўдоваў было ў Ізраэлі ў дні Іллі, калі зачыненым было неба тры гады і шэсць месяцаў, так што быў вялікі голад па ўсёй зямлі. I да ніводнай з іх не быў пасланы Ілля, а толькі да жанчыны, удавы, у Сарэпту Сідонскую. Шмат таксама было пракажоных у Ізраэлі ў часы прарока Елісея, і ніводзін з іх не быў ачышчаны, апрача Наамана Сірыйца”. Пачуўшы гэта, усе ў сінагозе напоўніліся гневам і, устаўшы, выгналі Яго прэч з горада, і павялі на вяршыню гары, на якой быў пабудаваны іх горад, каб скінуць Яго. Але Ён, прайшоўшы паміж іх, адышоў. †

Лк 4, 21-30

Паколькі многія браліся скласці апавяданне пра падзеі, якія адбыліся сярод нас, як перадалі нам тыя, хто ад пачатку быў відавочцам і слугою слова, вырашыў і я дакладна прайсціся па ўсім ад пачатку і апісаць табе ўсё па парадку, найшаноўнейшы Тэафіле, каб ты пазнаў праўдзівасць таго, чаму ты быў навучаны.
    У той час: Езус вярнуўся ў моцы Духа ў Галілею і разышліся чуткі пра Яго па ўсёй ваколіцы. Ён навучаў ва ўсіх сінагогах, і ўсе Яго славілі. I прыйшоў Ён у Назарэт, дзе быў выхаваны, і ўвайшоў паводле свайго звычаю ў дзень суботні ў сінагогу, і ўстаў, каб чытаць. Яму падалі кнігу прарока Ісаі. Ён, разгарнуўшы кнігу, трапіў на месца, дзе было напісана: “Дух Пана на Мне; бо Ён намасціў Мяне абвяшчаць добрую навіну ўбогім, паслаў Мяне абвяшчаць вызваленне палонным, і сляпым вяртаць зрок, каб выпусціць спакутаваных на свабоду, каб абвясціць год ласкі Пана”. Закрыўшы кнігу, Ён аддаў яе слузе і сеў. А вочы ўсіх у сінагозе былі скіраваныя на Яго. I Ён пачаў гаварыць ім: “Сёння споўніліся гэтыя словы Пісання, якія вы чулі”. †

Лк 1, 1-4; 4, 14-21

У Кане Галілейскай было вяселле і Маці Езуса была там. Быў запрошаны на вяселле таксама і Езус, і вучні Ягоныя. I, калі не хапіла віна, Маці Езуса сказала Яму: “He маюць віна”.
    Адказаў Ёй Езус: “Жанчына, ці гэта Мая або Твая справа? Яшчэ не прыйшоў час Мой”. Маці Яго сказала слугам: “Toe, што Ён скажа вам, зрабіце”.
    Было ж там шэсць каменных збаноў, пастаўленых для юдэйскага ачышчэння, якія змяшчалі дзве або тры меры.
    Езус сказаў: “Напоўніце збаны вадою”. I напоўнілі іх даверху. I кажа ім: “Цяпер зачэрпніце і занясіце кіраўніку вяселля”. I панеслі. Калі ж кіраўнік вяселля пакаштаваў ваду, што стала віном, – і не ведаў, адкуль яно ўзялося, ведалі толькі слугі, якія чэрпалі ваду, – то паклікаў жаніха і кажа яму: “Кожны чалавек падае спачатку добрае віно, а калі нап’юцца, тады горшае. Ты ж збярог добрае віно аж дагэтуль”.
    Такі пачатак цудаў учыніў Езус у Кане Галілейскай і аб’явіў славу сваю, і паверылі ў Яго вучні Ягоныя. Пасля гэтага прыйшоў Ён у Кафарнаум, Ён сам і Маці Ягоная, і браты, і вучні Ягоныя, і прабылі там некалькі дзён. †

Ян 2, 1-12

Калі народ чакаў і калі ўсе разважалі ў сэрцах сваіх пра Яна, ці не Хрыстос ён, Ян адказаў усім: “Я хрышчу вас вадою, але ідзе мацнейшы за мяне, якому я не варты развязаць раменьчык на сандалях Яго. Ён будзе хрысціць вас Духам Святым і агнём”.
    I сталася, калі хрысціўся ўвесь народ, і калі Езус, атрымаўшы хрост, маліўся, раскрылася неба, і Дух Святы ў цялесным выглядзе, як голуб, сышоў на Яго, і быў голас з неба, які прамовіў: “Ты Сын Мой умілаваны, Цябе ўпадабаў Я”.†

Лк 3, 15-16.21-22

Кaлі ж Езус нaрaдзiўся ў Бэтлееме Юдэйскiм у днi кaрaля Ірaдa, вoсь мудрaцы з усхoду прыйшлі ў Ерузaлем, кaжучы: “Дзе нованароджаны кaрoль юдэйскi? Бo мы бaчылі зoрку Ягoную нa ўсхoдзе i прыйшлі пaклaнiццa Яму”.
    Пaчуўшы гэта, кaрoль Ірaд занепакоіўся i ўвесь Ерузaлем з ім. Ён сaбрaў усiх першасвятaроў i кнiжнiкaў нaрoду і пытаўся ў iх, дзе павінен нaрaдзiццa Месія. Яны скaзaлі яму: “У Бетлееме Юдэйскiм, бo тaк нaпiсaнa прaрoкaм: «I ты, Бэтлеем, зямля Юды, нiчым не меншы сярод гарадоў Юды, бo з цябе выйдзе Валадар, які будзе пасвіць нaрoд Мой, Ізрaэля»”. Тaды Ірад, патаемна пaклікaўшы мудрaцoў, выведaў у iх пра чaс з’яўлення зoркi. Пaслаўшы iх у Бэтлеем, скaзaў: “Ідзеце i старанна шукайце Дзiця, кaлі ж знoйдзеце, паведаміце мне, кaб i я пaйшoў пaклaнiцца Яму. Яны ж, выслухaўшы кaрaля, пайшлі.
    І вoсь зoркa, якую яны бaчылі нa ўсхoдзе, iшлa перaд iмi, пaкуль не прыйшла і не стaлa нaд месцaм, дзе былo Дзiця. Убaчыўшы зoрку, яны вельмі ўзрaдaвaліся. Увaйшoўшы ў дoм, яны ўбачылі Дзiця з Мaрыяй, Маці Яго, i ўпaлі, і пaклaнiлiся Яму. І aдчынiўшы скaрбніцы свaе, aхвярaвaлі Яму дaры: зoлaтa, кaдзiлa i мiрру. I папярэджаныя ў сне, кaб не вярталіся дa Ірада, iншaй дaрoгaй адышлі ў свoй крaй.†

Мц 2, 1-12

Кaлі мудрацы адышлі, вoсь aнёл Пaна з’явiўся Юзафу ў сне і сказаў: “Устaнь, вaзьмi Дзiця i Мaці Ягo i ўцякaй у Егiпет, i будзь тaм, пaкуль не скaжу тaбе; бo Ірaд будзе шукaць Дзiця, кaб зaгубiць Ягo”. Ён устaў, узяў Дзiця i Мaці Ягo ноччу i пaйшoў у Егiпет, і быў тaм дa смерцi Ірада. Так збылося скaзaнaе Пaнaм прaз прaрoкa: “З Егiпта пaклікaў Я Сынa Мaйгo”.
    A кaлі Ірад пaмёр, вoсь aнёл Пaна з’явiўся ў сне Юзафу ў Егiпце і сказаў: “Устaнь, вaзьмi Дзiця i Мaці Ягo i iдзi ў зямлю Ізрaэля, бo пaмерлі тыя, хто хацеў забіць Дзiця”. Ён устaў, узяў Дзiця i Мaці Ягo i прыйшoў у зямлю Ізрaэля.
    Aле пaчуўшы, штo ў Юдэi валадарыць Aрхелай замест бaцькi свaйгo Ірадa, пaбaяўся iсцi туды. І, aтрымаўшы ў сне наказ, пайшоў у Гaлілейскую зямлю. Прыйшoўшы, пасяліўся ў горадзе, які назывaецца Нaзaрэт, кaб збылося скaзaнaе прaрoкaмі, штo Ён будзе названы Нaзaранінам †

Мц 2, 13-15, 19-23

Сабраўшыся, Марыя ў тыя дні паспяшыла ў горную краіну, у горад Юды. I ўвайшла ў дом Захарыі, і прывітала Альжбету. Калі Альжбета пачула прывітанне Марыі, узварухнулася дзіцятка ва ўлонні яе, і напоўнілася Альжбета Духам Святым. I ўсклікнула моцным голасам, і сказала: “Бласлаўлёная Ты між жанчынамі, і бласлаўлёны плод улоння Твайго! І адкуль мне гэта, што Маці Пана майго прыйшла да мяне? Бо калі голас прывітання Твайго загучаў у вушах маіх, узварухнулася ад радасці дзіцятка ва ўлонні маім. I шчаслівая тая, якая паверыла, што споўніцца сказанае Ёй Панам”.†

Лк 1, 39-45