Rozważania

Temat o sens życia był podnoszony przez człowiek cały czas: „Kim jestem?”, „Dlaczego żyję?”, „Jaki jest sens mojego istnienia?”. Gdy posiadamy sens życia, otrzymujemy cel, do którego możemy dążyć. Jest on miarą tego, co ważne, a co nie.

Sens życia można porównać do kompasu, który pokazuje kierunek życia. Bez niego, jak wiadomo, na pewno zbłądzimy, wejdziemy w labirynt i trafimy na ślepe zaułki. Właśnie o tym mówił starożytny rzymski filozof Seneka: „Ten kto żyje bez celu, zawsze wędruje”. Więc jaka jest istota prawdziwego sensu życia? †

W październiku zauważamy, jak duże kasztanowe koraliki pojawiają się na szlakach, oznaczając nadejście nowej zimnej pory roku. Z kolei w ciepłych kieszeniach naszych płaszczy odnajdujemy małe koraliki różańcowe, co oznacza rozpoczęcie szczególnego okresu modlitewnego.

Nadzieja na cud
    Jedną z najpiękniejszych, a zarazem najbardziej skomplikowanych form modlitwy różańcowej jest Nowenna pompejańska, która trwa 54 dni. Jest to potrojona nowenna próśb, która trwa 27 dni, połączona z 27-dniową potrojoną nowenną dziękczynienia. Całą nowennę poświęcamy w jednej intencji i codziennie ją powtarzamy, modląc się 3 częściami różańca – radosną, bolesną i chwalebną. Po czym z nadzieją czekamy na owoc. †

Każda relacja zaczyna się od spotkania. Relacja z Bogiem również.

W Ewangelii o spotkaniu z Jezusem Chrystusem często mówi się jednym krótkim zdaniem, frazą, a nawet słowem. Jednak ile za tym kryje się znaczenia! Oto, na przykład, epizod spotkania Mateusza z Jezusem: „Odchodząc stamtąd, Jezus ujrzał człowieka imieniem Mateusz, siedzącego w komorze celnej, i rzekł do niego: «Pójdź za Mną!» On wstał i poszedł za Nim” (Mt 9, 9).
    To zdarzenie ma miejsce tuż po uzdrowieniu sparaliżowanego, któremu Jezus powiedział: „Idź do domu”. „On wstał i poszedł do domu. A tłumy ogarnął lęk na ten widok, i wielbiły Boga, który takiej mocy udzielił ludziom” (Mt 9, 7-8). †

Do żadnej innej modlitwy tak usilnie na zachęcała Matka Boża podczas swoich objawień, jak do modlitwy różańcowej!

Modlitwa różańcowa jest dobrze znana każdemu z nas. Koraliki na łańcuszku często można zobaczyć również w rękach na obrazach świętych. Św. Ojciec Pio był wielkim promotorem różańca, bardzo często się na nim modlił. Ci, którzy byli ze świętym u schyłku jego życia, świadczą, że gdy pasterz nie mógł już mówić, często wskazywał na różaniec i dodawał: „Zawsze, zawsze…”. Będąc jeszcze w dobrym samopoczuciu, często powtarzał: „Kochajcie Maryję i starajcie się, by Ją kochano. Odmawiajcie zawsze Jej różaniec i czyńcie dobro. Dzięki tej modlitwie szatan spudłuje swe ataki i będzie pokonany, i to zawsze. Jest to modlitwa do Tej, która odnosi triumf nad wszystkim i nad wszystkimi”. †

Świat zawsze dążył do automatyzacji procesów – wymyślano różne maszyny i sprzęt do wykonywania monotonnych działań. W Różańcu, wydaje się, nie ma poetyki, filozofii, myśli. Jest tylko suche i pozbawione emocji powtarzanie modlitwy. Jednak to się tylko wydaje na pierwszy rzut oka.

Jak się modlić na różańcu z rodziną? Jak pokazać tę modlitwę dzieciom?
   
    Dorosnąć do Różańca
    W dzieciństwie październik był dla mnie miesiącem tortur – obowiązkowa modlitwa różańcowa w kościele, Różaniec w domu. Kolana bolały, miałem uczucie „wykręcania” ciała. Trzeba było się namęczyć, wytrzymać ten czas. Czy taka modlitwa miała sens? Absolutnie nie. Katechetka tłumaczyła, że to 50 róż dla Maryi. Jednak takie wyjaśnienie nie sprawiało, że mój krzyż stawał się lżejszy. †

„Ufność, którą w Nim pokładamy, polega na przekonaniu, że wysłuchuje On wszystkich naszych próśb zgodnych z Jego wolą. A jeśli wiemy, że wysłuchuje wszystkich naszych próśb, pewni jesteśmy również posiadania tego, o co Go prosiliśmy” (1 J 5, 14-15).

CЧzłowiek uwikłany w życiowe problemy zazwyczaj woła do Boga o pomoc, lecz bardzo często wydaje się, że słowa prośby nie podnoszą się wyżej sufitu. Mnożą się błagania, lecz bez żadnego rezultatu. Św. Jakub powiedział: „Modlicie się, a nie otrzymujecie, bo się źle modlicie, starając się jedynie o zaspokojenie swych żądz” (Jk 4, 3). Z tego stwierdzenia możemy wnioskować, że modlitwa może być zła i dobra. Jak więc należy się modlić, by zostać wysłuchanym przez Ojca w Niebie, i by pragnienie naszego serca zostało spełnione?†

Dzisiaj zastanowimy się nad obrazem Boga, który nosimy w swoich sercach. Jaki On naprawdę jest – nasz Pan, którego należy szukać z całego serca?

BБłogosławiony ks. Michał Sopoćko podkreślał, że życie duchowe człowieka zależy od tego, jakie ma pojęcie o Bogu. Pisze: „Jeżeli pojęcie Boga jest fałszywe, to i stosunki z Nim są niewłaściwe. Zarazem, jeżeli pojęcie jest prawdziwe, chrześcijanin będzie rozwijać się w świętości i bezgranicznej ufności. Właściwe bowiem pojęcie Boga jest kluczem do świętości, albowiem ono reguluje nasze postępowanie względem Boga, jak poniekąd i stosunek Pana Boga do nas”. .†

Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu świadczy, że Bóg jest obrońcą sprawiedliwości i staje po stronie uciśnionych.

Prorok Izajasz woła: „Zaprawiajcie się w dobrem! Troszczcie się o sprawiedliwość, wspomagajcie uciśnionego, oddajcie słuszność sierocie, w obronie wdowy stawajcie!” (Iz 1, 17). Bóg uprzedza możnych i bogatych, aby pamiętali, że niesprawiedliwość wobec słabych nie ujdzie im bezkarnie: „Synu, [...] nie pobudzaj do gniewu człowieka w jego niedostatku! Serca rozgniewanego w większy zamęt nie wprowadzaj [...].
    Nie odwracaj oka od proszącego i nie dawaj człowiekowi sposobności, aby cię przeklinał. Gdy bowiem przeklnie cię w gorzkości duszy, Ten, co go stworzył, wysłucha jego życzenia” (por. Syr 4, 1-6).†

Jan Paweł II powiedział kiedyś, że każde pokolenie ma swoją własną perspektywę. U dzieci – młodość, u młodych ludzi – dorosłość, u dorosłych – starość, a u starszych pozostaje perspektywa wieczności. Jaką perspektywę te ostatnie pokolenia pokazują młodszemu? Jak prawidłowo traktować doświadczenia seniorów? Rozważmy to dzisiaj.

Szacunek do przodków jako obowiązek
    Wydaje się, że w odniesieniu do dziadków obowiązuje zasada „albo dobrze, albo wcale”. W naszym środowisku kulturowym nie jest szczególnie rozpowszechnione krytykowanie osób starszych. I, chyba, jest w tym ziarno mądrości. Mimo to nie znamy okoliczności, w których żyli, sprzeczności losu i prób, przez które musieli przejść. Działa swoisty rodzaj domniemania niewinności. †

„On sam, w swoim ciele poniósł nasze grzechy na drzewo, abyśmy przestali być uczestnikami grzechów, a żyli dla sprawiedliwości – Krwią Jego ran zostaliście uzdrowieni” (1 P 2, 24)

Uzdrowienie duszy i ciała
    W obliczu fizycznego cierpienia i choroby, szczególnie przewlekłej lub rzekomo nieuleczalnej, wielu ludzi doznaje psychicznego załamania i traci nadzieję. Niektórzy wpadają w głęboką depresję zadręczając się pytaniem: „Dlaczego mnie to spotkało, czemu akurat ja muszę tak cierpieć? Gdzie się kryje przyczyna mojego bólu?”. Szukając odpowiedzi na podobne pytania, odnajdujemy w Słowie Bożym kilka przyczyn problemów zdrowotnych. Przede wszystkim jest to grzech.
   „Dlatego też jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, i w ten sposób śmierć przeszła na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli” (Rz 5, 12). Jako skutek nieposłuszeństwa Bogu i Jego ustawionemu prawu, człowiek utracił więź ze Stwórcą, i ściągnął na siebie przekleństwo śmierci i cierpienia. Każde niewyspowiadane, nieodpokutowane i nie zadośćuczynione przewinienie ma konsekwencje, które mogą ciągnąć się przez pokolenia i powodować choroby genetyczne. †