Rozważania

"Jezu, który doznałeś ciężaru krzyża, wzmocni nas i naucz żyć tak, abyśmy nie byli ciężarem i krzyżem dla naszych bliskich".

Młodzież grodzieńska przeprowadziła nabożeństwo Drogi Krzyżowej ulicami Grodna 31 marca. Bez względu na zimną i wietrzną pogodę, licznie zgromadzeni chłopcy i dziewczyny, a także osoby w wieku starszym przyszli na pobernardyńskie wzgórze, aby wspólnie rozważać mękę i śmierć Jezusa Chrystusa.
    Nabożeństwu przewodniczył ks. bp Aleksander Kaszkiewicz, który wraz z młodzieżą przeszedł wszystkie stacje Drogi Krzyżowej. †

„Ten umie dobrze żyć, kto umie dobrze się modlić” – powiadał św. Augustyn. Modlitwa wypełnia część dnia człowieka choćby wtedy, gdy on nawet nie uświadamia sobie, że poprzez uczynki i myśli również się modli. Modlitwa w sposób niewidoczny jest obecna także w życiu osób niewierzących, ponieważ ich myśli zawsze w jakikolwiek sposób dotykają tajemnic świata.

   Portal internetowy dobrylotr.pl wymienia pięć zasadniczych typów modlitwy: modlitwę spontaniczną, modlitwę Kościoła, modlitwę z modlitewnika, modlitwę słowem Bożym i modlitwę poprzez działalność twórczą. Tak naprawdę, mogą być także inne typy modlitw, czasem możemy nie wiedzieć o swojej modlitwie. Ale Bóg słyszy nasze modlitwy i wykonuje nasze prośby wtedy, jeśli szczerze Go o coś prosimy.
Dla młodzieży modlitwa jest czasem czymś, co nudzi, co wydaje się w ogóle nieważne bądź niepotrzebne. Ale o znaczeniu modlitwy wie każdy z nas. Szczerze się modlić jest ciężko, bardzo ciężko, ale owoce, które daje modlitwa, są ogromne.
Jaki stosunek do modlitwy ma dzisiejsza młodzież? Czy  potrzebuje jej? Czy modlitwa przynosi owoce? †

Tylko nie bądźmy minimalistami!

Wdzisiejszych czasach człowiek chyba jak nigdy dba o czystość swojego ciała. Na półkach w sklepach można znaleźć dużo różnych pachnących środków czystości. W telewizji znane osoby ze świata sportu, mody i kina reklamują towary wiadomych producentów, na przykład, perfum. I to jest czymś normalnym, że człowiek stara się dbać o higienę swojego ciała. Spróbujmy wyobrazić sobie osobę, która z wodą nie jest w najlepszych relacjach i kąpie się tylko raz na rok, a może i rzadziej. Taki człowiek na pewno nie bardzo dobrze będzie odbierany przez innych, a przebywanie w jego towarzystwie nie będzie aż tak przyjemne.
    My, chrześcijanie, wierzymy, że człowiek ma nie tylko ciało, ale także duszę. A skoro więc pilnie dbamy o czystość swojego ciała, to czy nie musimy dbać także o czystość swego wnętrza, czyli o czystość swojej duszy? Okres Wielkiego Postu, który obecnie przeżywamy, jest szczególną okazją i kolejną szansą, aby coś w naszej duszy zmienić. Jest czasem, kiedy warto postarać się o jakąś bardziej gruntowną przemianę w nieraz szarej codzienności. †

Panie, byłeś niewinny, a bez słowa sprzeciwu przyjąłeś wyrok śmierci. Naucz nas w obliczu niesprawiedliwości umacniać naszą wiarę. Daj zrozumieć, że Twój Ojciec potrafi mimo niesprawiedliwości i krzywdy, zrealizować swoje zbawcze plany.

W okresie Wielkiego Postu, który obecnie przeżywamy, podejmujemy różne postanowienia i wyrzeczenia, aby jeszcze ściślej zjednoczyć się z cierpiącym Chrystusem. Robimy to dlatego, aby ów święty czas przeżyć tak, by wraz z Jezusem w poranek wielkanocny zmartwychpowstać z naszych słabości i grzechów ku życiu w wolności i godności dzieci Bożych. W tym mają nam pomóc nasze wielkopostne postanowienia, a także wszelkie cierpienie, które niespodziewanie spotyka nas w życiu. †

Przeżywamy okres Wielkiego Postu – czas przygotowania do Świąt Zmartwychwstania Pana. Jest to jeden z najbardziej intensywnych okresów roku liturgicznego w Kościele katolickim. Liturgia Wielkiego Postu jest bardzo różnorodna, nie podobna do liturgii innych liturgicznych okresów. Można wziąć udział w pięknych nabożeństwach, których celem jest zwrócenie uwagi wiernych na ostatnie dni życia Jezusa Chrystusa, naszego Pana i Zbawiciela. Współczesna młodzież bardzo chętnie bierze udział w nabożeństwach wielkopostnych. Które z nich najbardziej podobają się współczesnej młodzieży i dlaczego?

 naszym kraju najbardziej rozpowszechnione są wielkopostne nabożeństwa Gorzkich żali i Drogi Krzyżowej. Młodzież bardzo aktywnie przygotowuje rozważania Drogi Krzyżowej, ponieważ jest to sposób samorealizacji, której ona tak bardzo dzisiaj potrzebuje. Jest to sposób, aby inaczej spojrzeć na ostatnie dni życia Jezusa, na Jego ostatnią Drogę. Jedni mówią o samym Jezusie, inni dopatrują się podobieństwa między Jezusem Chrystusem i dzisiejszym człowiekiem, inni zaś opowiadają historie, które uczą widzieć, że życie jest największą wartością, daną przez Boga. Każde młode serce chce powiedzieć bardzo dużo, ale jak to zrobić, jak donieść wiarę do innych? Droga Krzyżowa jest w tym pomocą.†

Podczas Wielkiego Postu jednym z przejawów pokuty,
 oprócz modlitwy i dobrego postanowienia, jest jałmużna.
Jak ją rozumiemy? Czy wystarczy dać kilka banknotów żebrakowi, stojącemu przy kościele? Czy jałmużna dla chrześcijanina jest czymś większym? O wyjaśnienie tych wątpliwości poprosiliśmy brata Eugeniusza Gołębia ze wspólnoty Ojców Franciszkanów.

– Kiedy mówimy o jałmużnie, mamy na myśli praktyczny sens naszego chrześcijaństwa. Bo kiedy rozmawiam z Bogiem, wtedy to w jakiś sposób przenosi się na moje życie, na mój światopogląd, na moje relacje z innym człowiekiem. W tym innym człowieku znajduje się Chrystus, miłość do Niego pozwala uczynić mi coś konkretnego. Niedawno podczas Liturgii spotkaliśmy się z bardzo pięknym fragmentem Ewangelii, który opowiada o tym, jak przyjdzie Syn Człowieczy i postawi sprawiedliwych po jednej stronie, a niesprawiedliwych po drugiej. I kryterium jest to, że sprawiedliwi przede wszystkim służyli Chrystusowi w bliźnim. Dlatego jałmużna przejawia się w moim pragnieniu przyjść z pomocą, zrobić coś dla drugiego człowieka z prawdziwą miłością. Lecz nie w taki sposób, że rzuciłem pieniądz żebrakowi i wykonałem swój obowiązek. Z jednej strony, podczas Wielkiego Postu jest to rzeczywiście naszym obowiązkiem, ale nie trzeba podchodzić do tego bardzo formalnie. Jałmużna - to przejaw mojej praktycznej miłości chrześcijańskiej. †

Po raz kolejny przeżywamy okres liturgiczny, zwany Wielkim Postem. Jeśli spróbujemy dowiedzieć się o znaczeniu samego postu, to słowniki nie dużo nam powiedzą. Zazwyczaj podkreślają one tylko jeden, przy czym nie najważniejszy aspekt postu – cielesny, tzn. wstrzymanie się od jedzenia lub ograniczenie się w nim.

    Kapłani w Środę Popielcową starają się gruntownie przybliżyć nam okres postu z teologicznego punktu widzenia. Słyszymy słowa o nawróceniu, pokorze, uświadomieniu sobie naszej delikatności, zmienności i niedoskonałości naszego życia i świata... Jasne, widząc i słysząc całą różnorodność myśli i poglądów, może powstać słuszne pytanie: a jednak, czym jest post? W jaki sposób należy rozpocząć swój czas "pokuty i nawrócenia"? Na co zwrócić szczególną uwagę?†

Narodowy Komitet Statystyczny Białorusi opublikował informację o liczbie ślubów i rozwodów w państwie na początek bieżącego roku. Liczby są wstrząsające: jeżeli w styczniu zeszłego roku na 1000 zawartych małżeństw przypadało 673 rozwody, to w styczniu br. na 1000 ślubów odnotowano już 930 rozwodów.
Zmniejsza się liczba zarejestrowanych ślubów: w styczniu 2011 r. zarejestrowano o 17% więcej nowych małżeństw niż w styczniu bieżącego roku. Na 1000 mieszkańców na początek tego roku przypadało 4,4 śluby, a w styczniu zeszłego roku liczba ta wynosiła 5,2.
O skomentowanie tej sytuacji poprosiliśmy psychologa Katolickiej Poradni Rodzinnej w Diecezji Grodzieńskiej Aleksandra Jodę:†

Drodzy Czytelnicy! Po raz kolejny na stronach naszej diecezjalnej gazety rozpoczynamy czas rekolekcji wielkopostnych, które mają nas przygotować do Świąt Zmartwychwstania Pańskiego. W kolejnych numerach naszej gazety pragniemy przedstawić Wam specjalne nauki wielkopostne. Tyle już postów za nami… Każdy był inny, każdy niósł ze sobą nowe przeżycia. Mamy nadzieję, że rekolekcje ze "Słowem" pozwolą Wam jeszcze lepiej przygotować się do Paschy. Pamiętajmy o wewnętrznym skupieniu i poświęceniu czasu dla Boga.

Święty Paweł, zastanawiając się nad wysiłkiem sportowców, podkreślił, że oni się starają, by zdobyć pierwszą nagrodę - wieniec, który przecież ulegnie zniszczeniu, a nasze starania odnoszą się do zdobycia wieńca niezniszczalnego – wiecznego. A jakie to mają być nasze starania w obecnym Wielkim Poście? Nauka Boża mówi nam o uczynkach miłosierdzia, z których najprzedniejsze są trzy: modlitwa, post i jałmużna. Pod tym kątem chrześcijanin powinien przeprowadzić gruntowną rewizję życia, by pogłębić swą religijność. Nie wszyscy z nas mają możność czynnego wpływania na to, co się dzieje wokół nas, ale wszyscy możemy kształtować siebie bardziej ku Bogu i wpływać na opinię przez nasze słowo i świadectwo życia. †

Wielki Post, jako szczególny okres w życiu chrześcijanina, wywołuje w nas dużo pytań. Czy wystarczy tego, że nie będę jeść mięsa i słuchać muzyki? Ile razy muszę wziąć udział w nabożeństwie Drogi Krzyżowej? Czym dla mnie jest Wielki Post – nudną tradycją moich babć i dziadków lub czymś więcej? A dlaczego kapłan z ambony mówi, że Wielki Post jest moją szansą? Jak ją wykorzystać? Jak wybrać odpowiednie dla siebie postanowienie wielkopostne? A jeśli w czasie postu nagle "potknę się" i nie dotrzymam postanowienia? Czy to jest grzech ciężki? O pomoc w wyjaśnieniu tych wątpliwości poprosiliśmy ks. Wiktora Chańkę, wikariusza kościoła św. Franciszka Ksawerego w Grodnie.

- Księże Wiktorze, na czym polega wyjątkowość Wielkiego Postu?
    - W tym okresie człowiek przede wszystkim skupia swoją uwagę na tym, aby się pogłębić w swoim "ja". Na te wewnętrzne rozważania jest 40 dni. Liczba 40 jest symboliczna: oznacza oczyszczenie. Jest to czas, kiedy człowiek musi znaleźć swoje "ja" w samym Bogu, w tajemnicy Pana Boga. Szczególna tajemnica Wielkiego Postu – to misterium Zmartwychwstania Chrystusa. Dlatego zagłębiamy się w sobie, aby odnaleźć swoje "ja" w stosunkach do Boga, do siebie i bliźniego. Nie można znaleźć Boga, jeśli, na przykład, nie jeść mięsa. Sami przez siebie jakieś pokuty wielkopostne nie mogą sprzyjać temu, że w tym odnajdziemy Boga. Podczas Wielkiego Postu, jako ksiądz, zadaję sobie pytanie: co robię dobrze, czego nie robię i co powinienem robić? Jako ksiądz, ten, kogo powołał Bóg, pytam siebie, co szczególnego powinienem znaleźć, na co wcześniej nie zwracałem uwagi? Zawsze mówię rodzicom: "Jako ojciec, jako matka, co robicie dla swoich dzieci? I co powinniście robić?" †