На шляху да святасці

Штодзень мы ставім мэты. Штодзень іх дасягаем або не дасягаем. Некаторыя з гэтых мэтаў – звыклыя дробязі, іншыя могуць вырашыць лёс.
    Мэта + мэта + мэта + … = сэнс жыцця. Вось такая простая формула, формула штодзённага быцця.

Яшчэ пазаўчора мы былі звычайнымі школьнікамі, якія “працавалі на атэстат”. Сэнс жыцця, невыразна акрэслены, хутчэй вызначаўся бацькамі, чым намі. Учора мы сталі абітурыентамі. Уся ўвага накіроўвалася на ЦТ, на абранне ўніверсітэта і будучай прафесіі. Сёння мы – студэнты. Сёння мы крочым па жыцці самастойна. Бацькі могуць дапамагчы, але больш не могуць засцерагчы і вырашыць наш лёс. Права выбару паўстае на нашым шляху кожны дзень: права вызначэння ўласнага сэнсу жыцця, права веры ці адмаўлення ад яе. Апошняе – гэта страшна.
    Свет складаны. Ён нагадвае бясконцы лабірынт. Мы маладыя. Нам так лёгка заблытацца ў яго калідорах, так лёгка расчаравацца і згубіць уласнае “я”… Але, на вялікае шчасце, заўсёды існуе вышэйшая вера, існуе Касцёл.
    У чым жа бачыць сэнс жыцця сучасная гродзенская моладзь? Чым для яе з’яўляецца рэлігія, Касцёл, Імша? Адказаць на гэтя пытанні мы папрасілі студэнтаў гродзенскага ўніверстэта. †

Дарагія маладыя сябры!
    Менш чым праз тры тыдні Мадрыд і іншыя дыяцэзіі Іспаніі падчас Сусветных дзён моладзі адчыняць дзверы сваіх дамоў для маладых усяго свету. Гэта адпаведная пара зрабіць кароткае падсумаванне сваіх намаганняў і падрыхтоўкі да падзеі, якая ў пэўнай ступені датычыць кожнага маладога католіка нашай дыяцэзіі і ўсёй Беларусі.

У нашым гродзенскім Касцёле Маладых апошнія месяцы былі часам інтэнсіўнай духоўнай падрыхтоўкі да ўдзелу ў Днях моладзі ў Іспаніі. На старонках газеты “Слова Жыцця” з кастрычніка 2010 г. мы рэгулярна апісвалі этапы падрыхтоўкі да Сусветнай сустрэчы моладзі ў Мадрыдзе. Адлюстраваннем актыўнай падрыхтоўкі маладых людзей у нашай дыяцэзіі былі папскія чуванні, якія адбыліся 2 красавіка ў касцёлах дыяцэзіі, а таксама ўдзел у беатыфікацыі Яна Паўла II, на якую некаторыя даехалі аўтастопам. Моладзь памятала, што бл. Ян Павел II будзе галоўным Заступнікам Сусветных дзён моладзі ў Іспаніі. †

Людзі, якія ўспрымаюць малітву як важны ўзнёслы акт, павінны імкнуцца падрыхтавацца да яе найлепшым чынам, як і да любога важнага задання або працы. Існуе нават меркаванне, што малітва будзе плённай настолькі, наколькі добрай была падрыхтоўка да яе.

Усвядоміць пры­­сут­­насць жывога Бога. Гэта неабходна для таго, каб словы падзякі, праслаўлення ці просьбы, што будуць плысці з вуснаў верніка, не сталі штучнымі, механічнымі, пазбаўленымі веры і сэнсу. Св. Ігнацы Лаёла некалі пісаў, што важна “ўвайсці” ў Бога, адчуць, што Ён тут, са мной, і толькі пасля гэтага пачаць маліцца Богу, а не сцяне, кавалку дрэва ці кніжцы ў руках”.†

4 чэрвеня, падчас XV Сустрэчы моладзі “Лядніца 2000”, я атрымала ключы ад Неба з цытатамі: “Адчыніце дзверы Хрысту” (Ян Павел II) і “Дам табе ключы Валадарства Нябеснага” (Мц 16, 19). У мяне ўжо ёсць гэты найважнейшы ключ, застаецца толькі жыць так, каб потым мець нагоду яго выкарыстаць…

А цяпер пра тое, як было ў гэтым годзе, або аб Лядніцы’2011.
   Выключнасць гэтай сустрэчы грунтавалася на дзвюх рэчах: па-першае, гэта была ўжо XV сустрэча, а па-другое, і гэта найважнейшае, яна была прысвечана нашаму Вялікаму Папу – Яну Паўлу II. 80 тысяч пілігрымаў прыбыло на Лядніцкія палі, каб аб’яднаццца пад дэвізам “Ян Павел II – важна святасць!”
   Праведзены разам час быў вельмі разнастайным. Але аб усім па парадку. †

Маліцца можна заўсёды, бо час хрысціяніна – гэта час уваскрослага Хрыста, які застаецца з намі ва ўсе дні, таму малітва і хрысціянскае жыццё - непадзельныя. Св. Ян Хрызастом некалі казаў, што «часта і шчыра маліцца можна нават на кірмашы ці падчас самотнай вандроўкі. Таксама ў крамах, купляючы ці прадаючы, або нават падчас прыгатавання ежы». Аднак не кожны з нас можа дасягнуць такога стану ў малітве, каб цалкам акунуцца ў Бога. †

Летні перыяд для многіх католікаў Беларусі – час пілігрымак да санктуарыяў Маці Божай, на якія наш край багаты з даўніх часоў.
   У паломніцтвы выбіраюцца людзі рознага ўзросту і з рознымі малітоўнымі намерамі.

Сама традыцыя пілігрымак вядома ўжо здаўна. Пілігрымкі былі і ёсць у розных рэлігіях і культурах. Калі гаварыць пра хрысціянскую традыцыю пілігрымак, то даследчыкі кажуць, што яна бярэ свой пачатак яшчэ з біблійных часоў. У старазапаветны час іудзеі пілігрымавалі на Пасху ў Ерузалем, дзе знаходзілася адзіная на той час святыня Бога. У новазапаветныя часы паслядоўнікі Хрыста пачалі паломнічаць па Святой Зямлі - мясцінах, звязаных з жыцём Божага Сына. †