На шляху да святасці

8 апреля, в литургическое торжество Благовещения Господня, католический Костел празднует День защиты зачатой жизни. Эта инициатива была принята 9 лет назад после опубликованной Иоанном Павлом II энциклики «Evangelium vitae», которая остро противостояла таким практикам, как аборт, в любой момент жизни плода. День защиты зачатой жизни отмечается и в Беларуси. Это в первую очередь молитва во всех костелах нашей страны за дар жизни для зачатых детей, а также «Духовное усыновление», которое верующие каждый год принимают в торжество Благовещения Господня.

«Плодитесь и размножайтесь, и наполняйте землю, и обладайте ею», – это первые слова, которые сказал Бог Адаму и Еве (ср. Быт 1, 28). И уже потом, намного позже, был завет с Авраамом, Исход из Египта, десять заповедей на Синае, проповедь Иисуса Христа о Царстве Божьем. Вначале же Бог дал людям простую, но фундаментальную заповедь – «плодитесь и размножайтесь», без исполнения которой все остальное будет просто невозможно. Наши предки даже и предположить не могли, что можно не исполнить этот Божий наказ, ведь это так естественно – супружество, дети, внуки, семья. †

Очень часто мы не задумываемся над тем, какие решения принимаем. А действительно ли это мы хозяева своих решений? Или кто-то уже давно за нас решил, что можно родить ребенка для себя. А если ребенок больной, можно и не рожать. И уж тем более, если у мамочки проблемы со здоровьем, никто даже слова не скажет, только поддержит. Как много матерей проходит мимо нас, даже не задумываясь над тем, почему мы приходим в этот абортарий? Почему мы тратим свое драгоценное время? Ведь говорят, что «время – деньги». А я бы сказала иначе: «время – дети». Те, у кого есть дети, меня поймут. Сколько времени мы посвящаем своим детям! Сколько бессонных ночей! А сколько забот в течение дня! Но мы – МАТЕРИ – готовы на это ради наших деток. И здесь я хочу подчеркнуть «наших». Многим пациенткам неотложной гинекологии наши молитвы и разговоры кажутся бесполезной тратой времени. Ведь это совершенно чужие люди и совершенно чужие дети. Так же поначалу думала и Елена. Решение принято, тем более ее состояние здоровья попадало под одно из 50-ти наименований медицинских показаний к аборту (трудно не попасть). Четыре молодые девушки в тот июльский день пришли решить свои проблемы. †

Здравствуй, ребенок. Мне тяжело тебе признаться, что я так не хотела твоего появления. Травила тебя по-всякому, чистилась, а ты, вот, живой. И продолжаешь расти в моем животе, и скоро родишься. Не знаю, что и думать. Значит, ты так хочешь жить. Значит, не зря ты зачался. Значит, ты придешь на эту землю для чего-то очень важного... Будешь ли ты любить меня, когда родишься, или испортишь всю мою жизнь, чтобы я весь остаток своих дней страдала от твоего характера, твоей жажды смерти, чтобы имела пред глазами немое напоминание о своем грехе и вечно каялась? Ну что же. Поздно ко мне пришло осознание, что не я решаю, кому жить, а кому умирать ради моего комфорта, мужниного удобства, карьеры. Что не все можно спланировать в жизни. Что этот сгусток клеток во мне – человеческая жизнь, которая, как бы, моя, но и совершенно не моя. И что я – неудавшаяся убийца. Прости меня, человек. Я не жду понимания, но я прошу преодолеть это мое тебе противостояние и жить дальше. В прощении, в любви, в свете. †

Большасць з нас на працягу ўсяго перыяду Вялікага посту ўдзельнічае ў набажэнстве Крыжовага шляху ў касцёле ці адпраўляе яго ў сваіх дамах. Нам асабліва падабаецца ўдзельнічаць у розных інсцэніраваных крыжовых набажэнствах, такіх, якія адбыліся, напрыклад, у Шчучыне ці Міхалішках. У многіх мясцовасцях нашай дыяцэзіі гэтыя набажэнствы разбудаваныя, а вернікі, поўныя пакоры, прыпадаючы да крыжа, прымаюць у іх удзел. Кульмінацыяй крыжовых разважанняў з’яўляюцца словы, якія гучаць у Вялікую пятніцу, калі многія з нас духоўна яднаюцца са Святым Айцом і слухаюць разважанні, што плывуць у Гродна з Рымскага Калізея, месца смерці многіх хрысціян. А ў Гродне ў гэтым годзе ў чацвёрты раз адбылося набажэнства Крыжовага шляху праз цэнтр горада.

У гэтым годзе разважанні падрыхтавала моладзь пабернардынскай парафіі на чале са сваім душпастарам кс. Янам Раманоўскім. Сёлетнія разважанні былі моцна ўплецены ў штодзённае жыццё, несумненна, кожнага чалавека: тых, хто не заўсёды мае добрыя адносіны з бацькамі, тых, хто не спяшаецца працягнуць руку дапамогі патрабуючым, тых, хто часта задумваецца над сэнсам жыцця і сваім сведчаннем веры. А таму гэтым вечарам падчас гродзенскага Ерузалема кожны з нас мог знайсці сябе і сваё жыццё. А стоячы на пабернардынскім узвышшы, якое становіцца гродзенскай Галготай, можна пачуць адказ Езуса на пытанні, якіх, як заўсёды, у нас вельмі шмат. †

Сардэчна вітаю Вас, дарагія Чытачы “Слова Жыцця”.
    Вялікі тыдзень, які распачынаецца Пальмовай нядзеляй і заканчваецца трыумфальнай раніцай Пасхі, з’яўляецца выключна важным для кожнага верніка, таму што ён паўстае перад намі як падрабязнае апісанне апошніх дзён, а нават і гадзін жыцця Езуса. Такое апісанне заклікае нас задумацца. Бог мае шмат што сказаць нам праз тыя падзеі, якія мелі месца ў Ерузалеме падчас Вялікага тыдня.

Паколькі мы пера­жываем Год задумы над верай, варта ў гэтыя дні знайсці сведкаў, якія могуць многае нам расказаць.
    Трэба заўважыць сведкаў на палітычна-грамадскіх пасадах. Пілата, які хоча правіць справядліва, але не ў стане абараніць бязвіннага. Ён спрабуе апраўдаць сябе толькі ўмываннем рук. Колькі ж палітыкаў і людзей на грамадскіх пасадах звяртаюцца да гэтага самага жэста – умывання рук? Але гэта не апраўдвае, гэта толькі ілюзія бязвіннасці.
    Падобным чынам робіць і Ірад, які крымінальную сітуацыю змяняе ў відовішча і забаву. Ён уцякае ад адказнасці за лёс Езуса. Такіх ірадаў сёння таксама шмат, людзей, якія ўцякаюць ад адказнасці. †

У сучасным XXI стагоддзі, стагоддзі паўсюднай камп’ютарызацыі і тэхнічнага прагрэсу, чалавек пачынае шукаць сродкі і хобі, якія б дапамаглі яму духоўна адпачыць і, пры гэтым, набрацца фізічных сіл. Хрысціянства па сваёй сутнасці накіравана, перш за ўсё, на духоўную дапамогу чалавеку, але, на жаль, ва ўсім свеце, і нават сярод хрысціян, расце зацікаўленасць ёгай. А гэтая зацікаўленасць з часам пашыраецца на іншыя сферы, звязаныя з ізатэрыкай і Нью Эйдж, такія, як рэінкарнацыя (паўторнае нараджэнне душы ў іншым целе), акупрэсуса (індуісцкі метад, які заключаецца ў праколванні спецыяльнымі іголкамі пэўных месцаў на целе), акупунктура (кітайскі метад, які палягае на ўвядзенні ў спецыяльныя пункты на целе вельмі тонкіх і далікатных іголак), рэфлексалогія (метад, які заключаецца ў масажы пунктаў на ступнях, далонях ці твары пацыента), а таксама іншыя наўпрост антыхрысціянскія метады, супраць якіх Ватыкан перасцерагаў у дакуменце “Езус Хрыстус – даўца жывой вады”. †