На шляху да святасці

З 9 верасня ў пабрыгіцкім касцёле распачаўся курс “Альфа”. Першы занятак наведала 30 чалавек ва ўзросце 17–75 гадоў.

Што гэта за курс, і хто можа яго наведваць?
    “Альфа” – гэта цыкл размоў пра хрысціянства, адкрыты для людзей усіх веравызнанняў. Курс распрацаваны яшчэ ў канцы 1970-х гадоў вікарыем касцёла Святой Тройцы ў Лондане. Сёння праграма “Альфы” складаецца з 10-15 тэм і выезду на “ўік-энд са Святым Духам”.
    Уводная тэма гучыць як “Хрысціянства:
    сумна, ілжыва, не важна”.
    У праграме кожнай сустрэчы – вячэра, выклад тэмы і свабодная дыскусія папытаннях, якія цікавяць удзельнікаў.
    Курс не служыць заменай катэхезы. Гэта хутчэй частка агульнай праграмы па катэхізацыі і евангелізацыі.
   Перавага курса заключаецца ў тым, што ён дазваляе людзям абмеркаваць духоўныя пытанні ў нефармальнай абстаноўцы.
    Гэта ўнікальная магчымасць падзяліцца ўласнымі думкамі, вопытам і выслухаць меркаванні розных цікавых людзей. †

Мы часта вінавацім сябе ў тым, што не зусім уважліва ўдзельнічалі ў святой Імшы. Мы гаворым пра гэта на споведзі і, паабяцаўшы выправіцца, у наступны раз прыкладаем усе намаганні, каб засяродзіцца. І што? І нічога. Нашы думкі, на жаль, наc не слухаюцца. Вось некалькі падказак для таго, каб “палепшыць” наш удзел у Эўхарыстыі.

1. Прачытай дома
       літургічныя чытанні.
    Напэўна, табе даводзілася трапляць у сітуацыю, калі, адказваючы на вокліч “Гэта Слова Пана”, ты раптам усведамляў, што паняцця не маеш, пра што было Евангелле. Гэтага можна пазбегнуць. Дастаткова дома прачытаць сённяшнія чытанні. Яны даступны ў сетцы і ў выглядзе бясплатных рассылак на электронную пошту. †

Многія вядомыя людзі, у тым ліку прадстаўнікі моцнай паловы чалавецтва, носяць чырвоную нітку на запясці рукі. Гэты талісман быццам абараняе чалавека ад злога вока, не ўпускае ў аўру негатыўную энергію. Вельмі часта завязваюць яе немаўлятам, каб не сурочылі (ад злога вока). Але калі разглядзець сапраўднае ўзнікненне гэтага звычаю, то ахоплівае жах, асабліва калі ты хрысціянін.
    Святы Касцёл вучыць: “Забабоны несумяшчальныя з верай, таму што гэта грэх супраць першай запаведзі Божай – «Не май іншых багоў, апроч Мяне»” (Зых 20, 2).

Для хрысціяніна
гэта недапушчальна!
    Узнікла гэтая нітка задоўга да хрысціянства і завязвалася бацькамі ці жрацом падчас прысвячэння дзяцей Ваалу ў якасці сведчання прысвячэння. Калі дзіця вырастала, яно павінна было аддаць богу Ваалу нявіннасць (палавы акт з жрацом, незалежна ад полу). †

Асабліва ў чэрвені ўсе вернікі накіроўваюць свой позірк на Найсвяцейшае Сэрца Езуса. Яно паказвае самыя розныя вымярэнні любові. Гэта параненае Сэрца, прабітае, напоўненае знявагай і болем, але адначасова – жыццё і ўваскрасенне, збавенне для тых, хто даверыўся яму, і крыніца ўсякага суцяшэння. Літанія да Найсвяцейшага Сэрца Езуса складаецца з 33 заклікаў для ўвекавечання 33 гадоў жыцця Езуса Хрыста. Іх змест выражае збаўчы план любові Бога да чалавека.

На працягу стагоддзяў многія Папы навучалі, што культ Найсвяцейшага Сэрца Езуса – гэта не проста адно з многіх набажэнстваў, але – побач з Эўхарыстыяй – вяршыня набожнасці і пераказ усёй хрысціянскай рэлігіі. Каб лепш зразумець сэнс гэтага набажэнства, варта прывесці выказванні аб ім некаторых наступнікаў св. Пятра. Леў XIII бачыў у ім сімвал і жывы вобраз бясконцай любові Езуса да вернікаў і самую правераную форму рэлігійнасці. Пій XI бачыў у гэтай форме пабожнасці суму, змест нашай рэлігіі і норму дасканалага жыцця, таму што набажэнства да Сэрца Езуса лепш за ўсё вядзе да больш дасканалага пазнання Хрыста, да глыбейшага замілавання да Яго і пераймання. †

Когда-то один старый священник сказал, что приход сохраняется тогда, когда в нем есть мужчины. В наши дни их становится все меньше и меньше.
    Кто-то переживает кризис веры и покидает церковную ограду. Кто-то столь увлечен скандалами вокруг католической Церкви, что вместе с водой выплескивает и дитя. И, наконец, есть те, кто продолжает исправно посещать богослужения, участвовать в приходской деятельности, в меру сил и способностей, но при этом по своему мировоззрению и строю жизни католиком уже не является.
    Что же делать настоящему мужчине, сильному, верному и честному, как рыцарю Круглого стола?

Шаг 1. Честно ответь, почему ты считаешь Иисуса Царем, которому вручаешь свою жизнь
    Когда нас спрашивают, за что мы любим свою семью, близких и друзей, каждый может назвать целый список из радующих его черт характера и совместно пережитых ярких моментов. Но стоит заговорить о Боге, об Иисусе Христе, как мы замолкаем. Для подавляющего большинства мужчин Иисус – это некая всемогущая абстракция. Пора честно встать перед Ним и посмотреть Ему в глаза.
    Если мы не встретимся лицом к лицу с Его величием, то наш рост в вере будет подобен чахлому растению, пробивающему асфальт. Настоящий мужчина должен преклонить колени перед своим Царем, увидеть новые индивидуальные черты Его величия и власти, чтобы потом подобно рыцарю древности свидетельствовать о своем Господине. †

“Калі Ты хочаш змяніць сваё жыццё, калі хочаш адчуць сапраўдную свабоду, тады нягледзячы на тое, наколькі складанай і незразумелай здаецца сітуацыя, у якой Ты аказаўся, павер, што яна ўпісана ў частку Божага плана для Твайго жыцця”.

Мяне завуць Аня, я звычайная дзяўчына, якая павінна кожны дзень бегаць на працу, вечарам за пакупкамі ці на заняткі па англійскай мове... Адным словам, у мяне такія ж праблемы, як і ва ўсіх людзей на свеце. Але часам мне ўдаецца знайсці хвілінку, каб задумацца над рознымі рэчамі. Я вельмі часта разважаю пра Бога, прыглядаюся да свайго жыцця і раз-пораз прыходжу да высновы, што менавіта Бог больш за ўсё клапоціцца пра мяне. Гэта Ён дапамагае мне пераадольваць цяжкасці і накіроўвае мяне, калі я павінна змагацца з выклікамі штодзённага жыцця.†