Słowo redaktora

  Przeżywamy okres Bożego Narodzenia - czas radości i pokoju dla każdego człowieka. W tych dniach ludzi wypełnia miłość Bożej Dzieciny. Ktoś mógłby powiedzieć, że to są moje marzenia, pragnienia, aby tak było! Wydaje mi się jednak, że klimat tych Świąt dotyczy każdego człowieka, bowiem kto nie odczuje Narodzenia Jezusa we własnym sercu, w rodzinie i domu, ten może nigdy nie spotkać Boga, który stał się człowiekiem i przychodzi do ludzi, więc do każdego z nas.
    Trudno dzisiaj Boga nie spotkać. Człowiek, żyjący w grzechu, też może to uczynić, budząc głos własnego sumienia, czyniąc serce miejscem spotkania z Bogiem. Kiedy nadchodzi mgła grzechu, należy pamiętać, że zawsze jest swoisty tunel duchowy, którym można przejść. - Boże Narodzenie przypomina nam o naszej tożsamości ludu kroczącego w ciemnościach, który ujrzał jednak wielką światłość – mówił Papież podczas pasterki w Bazylice watykańskiej.
    Boże Dziecię, przychodząc na ziemię, patrzy na nas, na nasze życie. Zagląda w nasze oczy z zainteresowaniem, ale też z nadzieją, iż człowiek pamięta o sensie swego życia i pragnie żyć według Bożych wskazówek. W oczach takiej osoby zawsze pozostanie Boże odbicie. Dzisiaj można śmiało stwierdzić, że świadomość bycia takimi, jakimi jesteśmy i kim jesteśmy, rodzi się w relacjach z nowo narodzonym Jezusem. †

  Ludzie na całym świecie toną w powodzi różnorakich wiadomości. Na ekranach telewizorów, przy radiowych nadajnikach, na stronach gazet i czasopism oraz na przestrzeni internetowej dowiadujemy się o wydarzeniach. Są one dobre i złe, radosne i bolesne, nagłe i przemyślane - są różne.
    Istnieje tylko jedna wiadomość, jedna jedyna Nowina, która czyni z czystego serca każdego człowieka stajenkę, miejsce narodzin samego Boga. Dobra Nowina, którą są Narodziny Jezusa, znajduje się w sercu człowieka i Kościoła. Jest to szczególne miejsce, gdzie Chrystus nas zaprasza do Siebie. Narodziny Jezusa stają się znakiem dobrego i godnego życia świata i człowieka.
   Świata, który często zapomina o tym, że powinien być piękny, człowieka, który zapomina o tym, że powinien być podobieństwem samego Boga. Spróbujmy doświadczyć Dobrej Nowiny w naszym sercu. Znajdując się blisko stajenki betlejemskiej możemy być świadkami narodzin Boga dla świata i człowieka.
    Nie bójmy się Boga. Dzisiaj chce się wołać słowami bł. Jana Pawła II, które znamy na pamięć: „Nie bójcie się, otwórzcie, otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi. Dla Jego zbawczej władzy otwórzcie granice państw, systemów ekonomicznych i politycznych, szerokie dziedziny kultury, cywilizacji, rozwoju! Nie bójcie się! Chrystus wie, co nosi w swoim wnętrzu człowiek. †

  Na zakończenie Mszy św. 24 listopada papież Franciszek przekazał swoją pierwszą adhortację apostolską „Evangelii gaudium” – „Radość Ewangelii”. „Radość Ewangelii napełnia serce oraz całe życie tych, którzy spotykają się z Jezusem”. Tak zaczyna się adhortacja apostolska „Evangelii gaudium”. Ojciec Święty rozwija w niej temat głoszenia Ewangelii w dzisiejszym świecie. Dzisiaj nie jest łatwo głosić Ewangelię również i w naszym kraju. Rzeczywistość tak mocno wkracza w życie człowieka, że często traci on głowę, serce i... życie. Nasz człowiek jest otwarty na wszystko i owa otwartość, jak widzimy, bardzo często mu szkodzi. Takie życie później zmierza tylko ku własnym interesom, a serce staje się smutne. Spójrzmy na inną propozycję, która jest nie do odrzucenia. Papież Franciszek zachęca nas do radości, radości w Kościele, radości z Bogiem i Ewangelią. Warto się częściej zastanawiać nad tym, ile radości może człowiek otrzymać spotykając się z Chrystusem, z Ewangelią. Przecież tak bardzo pragniemy być szczęśliwi, chcemy też, aby nasze życie było poukładane i dobre, właśnie Pan Bóg to wszystko daje nam. †

  Myślę, że na koniec Roku Wiary jest niemniej pytań niż było na jego początku. Każdego z nas zapewne interesuje przede wszystkim wzrost własnej pobożności. Oczywiście, że nie ma możliwości całego skarbu wiary zmieścić w jednym roku, lecz możemy zmieścić go w całym naszym życiu. Obdarzając nas na Chrzcie świętym tak wielkim skarbem, Pan Jezus otwiera przed nami wszystkie horyzonty życia, aby „wzrastając w łasce u Boga i ludzi” (por.: Łk 2, 52) zostać szczęśliwym, aby „ustrzec” wiary i w dobrych zawodach naszego życia wystąpić (por.: 2 Tm 4, 7). Układając własny plan na życie, nie zapominajmy o tym, że Bóg chce działać w naszym życiu według swojego planu. Tak jak małe dziecko jest całkowicie otwarte i zdatne na swoich rodziców, tak każdy z nas powinien być otwarty na Boga.
    Dla Kościoła na Białorusi był to rok szczególnej zadumy nad wieloma sprawami. Były to sprawy bardzo istotne, wymagające uwagi i refleksji, wszystkie jednak były do rozwiązania, bowiem zostały zawierzone Matce Najświętszej. W ciągu tego roku jeszcze bardziej zaprzyjaźniliśmy się z Katechizmem Kościoła Katolickiego, częściej otwieraliśmy Pismo Święte dla refleksji i zadumy. W miarę naszych możliwości więcej czasu poświęcaliśmy na rozważania prawd naszej wiary. †