Słowo redaktora

 Każdy z nas w swoim życiu przeżywa różne chwile i momenty. Bywają one zarówno trudne, jak i wspaniałe. Czasem tak pierwsze, jak i drugie bardzo trudno opisać językiem słów, mówimy wtedy, że brakuje nam słów, by opisać to, co czujemy. Przeżywając chwile radosne, ważne i wspaniałe dla nas, często opisujemy je po prostu „to było święto duszy”.
    Wielkanoc jest świętem nad świętami. „Ja jestem Zmartwychwstanie i Życie. Kto wierzy we Mnie, nie umrze na wieki”. Chrystus zapowiedział swoje zmartwychwstanie, nazwał sam siebie Zmartwychwstaniem. Jest to najważniejsza prawda w naszym chrześcijańskim życiu. To jest ten moment, za który powinniśmy wszystko oddać, tak jak Zbawca oddaje za nas samego siebie. Sam Chrystus Bóg-Człowiek mówi i zapewnia nas, że jest Zmartwychwstaniem. Chrystus dodaje jeszcze, że i my również zmartwychwstaniemy. A więc słyszymy testament przeznaczony dla każdego z nas, dla naszych dusz.
    Człowiek przez całe dzieje nie usłyszał wspanialszej nowiny od tej, jaką dzisiaj głosi Kościół. Śmierć została pokonana. Szatan zwyciężony. Chrystus zmartwychwstał. Krzyż i zmartwychwstanie otwiera przed nami nieznaną dotąd perspektywę, cel naszych dążeń i nadziei. Tu chodzi o pełnię życia pochodzącego od Boga. Jest to życie tak nowe i zdumiewające, że aż trudne do udźwignięcia przez naszą wyobraźnię. †

 - Porozmawiajmy o tym, co może w nas zmartwychwstać – zaproponował niespodziewanie tata podczas obiadu wielkanocnego. - Pan Jezus! - wykrzyknął od razu Piotruś, przypominając sobie chyba dzisiejsze kazanie księdza proboszcza. Warto sobie, rozmawiając o Zmartwychwstaniu, przypomnieć kilka fundamentalnych, ale bardzo prostych kwestii naszej relacji z Bogiem, o których, niestety, często zapominany. Czynimy to akurat w tych najważniejszych dniach dla historii zbawienia człowieka i świata - w Wielkim Tygodniu.
    Spotykamy na pewno wśród nas chrześcijan, którzy - o dziwo - nie słyszeli Dobrej Nowiny o tym, że Bóg kocha i błogosławi każdego człowieka. Dla takich ludzi świętość wydaje się być gdzieś daleko, nie jest standardem ich codzienności. Warto w takim wypadku porozmawiać o zmartwychwstaniu nadziei, miłości, przyjaźni i wielu innych wartości, za którymi tęsknimy. Aby człowiek był dojrzałym chrześcijaninem, jest potrzebna wiara. Wiara, która dodaje nam otuchy i nadaje sens i właściwy kierunek naszemu życiu, którym jest Chrystus zmartwychwstały.
    Pierwszą kwestią, jaka wynika z faktu Zmartwychwstania, jest darmowa miłość. Bóg mnie kocha – tak po prostu, bowiem jestem Jego dzieckiem. Trudno sobie wyobrazić tę miłość. Ona jest na tyle wielka, że wysiłek, jaki podejmujemy w swoim życiu, staje się dla nas o wiele lżejszy. †

  Żyjemy w czasach bardziej religijnych niż nam się wydaje. Zawsze będą ci, których wiara jest ufna, jak również ci, którzy ciągle wątpią. Wątpliwości religijne są wynikiem różnic indywidualnych oraz oddziaływania społecznego. W sposób szczególny wątpliwości rozwijają się w okresie młodości, ponieważ gdy byliśmy dziećmi zawsze mogliśmy zapytać: „dlaczego?”. Na co słyszeliśmy odpowiedzi starszych ludzi. Każdy z nas ma własną drogę do Boga, którą kroczy.
    Okres Wielkiego Postu jest właśnie takim czasem naszej religijnej aktywności. Każdy człowiek w różnym wieku może przybliżyć się do krzyża Chrystusowego, aby oddać mu pokłon, aby być uczniem w szkole Chrystusa, który cierpi. Rozważając mękę i śmierć Pana Jezusa, przeżywamy nasze własne nawrócenie. W sercach dokonują się cuda, dawcą których jest sam Bóg. My, ludzie, to wszystko staramy się zrozumieć, bowiem zostaliśmy wyposażeni w niezwykłą inteligencję, ale niestety swe wspaniałe zdolności często wykorzystujemy w bardzo niemądry sposób i poddajemy się oddziaływaniu tych, kto zapomniał już dawno o tych wartościach.†

  Okres Wielkiego Postu najczęściej wiąże się dla wielu z nas z tym, że z czegoś rezygnujemy. Nie zawsze uświadamiamy sobie, że jest to czas, kiedy mamy możliwość doświadczyć nawrócenia oraz w pełni móc zrozumieć wolę Boga względem każdego z nas.
    Post to nie tylko rezygnacja z jedzenia słodyczy, picia alkoholu lub oglądania telewizji.
    W dodatku dzisiaj łatwo jest zrezygnować z telewizji, gdyż jest Internet, nie spożywać alkoholu w poście, gdyż ma się świadomość tego, że później będzie można to wszystko nadrobić. Taki post nie ma żadnego znaczenia ani wartości. Możemy go inaczej potraktować.
    Przede wszystkim spójrzmy na samego człowieka, a później na to, jak może przeżyć post. Pytany z czego chce zrezygnować, od razu odpowiada, że nie ma sił i nie da rady. Mówi to dlatego, że nie chce się skupić na tym, co może, a skupia się na tym, czego nie może. Nikt od nas przecież nie wymaga heroiczności. Warto rozpocząć post od tego, co jest proste, co dotyczy mnie tu i teraz i co warto zmienić. Współćzesny człowiek przestaje wierzyć we własne siły. Ten mechanizm niewiary, niestety, nie stoi w miejscu, lecz „rozwija się” w sercu i duszy takiej osoby, która przestaje wierzyć, że nawet z Bogiem da się to przezwyciężyć.
    Najistotniejszym jest zrozumienie człowieka, jego intencji i zamiarów, aby później zrobić krok dalej, czyli głosić zbawienie.†