Слова рэдактара

Ёсць разнастайныя цярпенні: звязаныя са смерцю блізкай асобы, з хваробай – уласнай ці кагосьці роднага, з драмай распаду шлюбу, з адзінотай…
   Калі чалавек пакутуе, пачынае пытацца: чаму гэта здарылася са мной? Чаму закранула маю сям’ю? Чаму Бог дазволіў гэтае цярпенне? Чаму? Пытанняў шмат, а адказаў усё менш альбо ўвогуле няма.
    Цярпенне прымушае нас задумацца, задаць сабе важныя пытанні, якія ўжо даўно не задавалі. І таму часам яно неабходна, каб не заснуць у самазадаволенасці, эгаізме. †

Кансэкраванае жыццё – гэта жыццё, прысвечанае Пану ў выключную ўласнасць, у глыбокай блізкасці для Бога і Яго Любові.
   Манахі, манахіні, а таксама асобы, якія жывуць у свецкіх інстытутах, – гэта простыя людзі, узятыя з нашых сем’яў і парафіяльных супольнасцей. Яны з любоўю адказалі згодай на голас Бога, робячы адважны выбар: адрачыся ў імя Айца і Сына, і Святога Духа ад радасці і клопатаў сямейнага жыцця, ад дару сужэнства, часам таксама ад прафесіі і ў шырокім сэнсе разуметай самарэалізацыі, ад усякага валодання на карысць жыцця паводле евангельскіх парад. †

У Божае імя мы распачалі новы год Панскі. Як людзі веры ўвайшлі ў невядомую рэчаіснасць з надзеяй і даверам, маючы святое перакананне, што Усемагутны заўсёды пра нас клапоціцца і ні на хвіліну не пакідае.
   2020 год у Касцёле ў Беларусі прысвечаны св. Яну Паўлу ІІ. Такім чынам прагнем ушанаваць юбілей 100-годдзя з дня нараджэння гэтага вялікага Папы, які ў 1991 годзе заснаваў Гродзенскую дыяцэзію і прызначыў яе першага біскупа. Дэвізам года абраны словы, прамоўленыя Святым Айцом у першы дзень яго пантыфікату: “Адчыніце дзверы Хрысту”.
   У гэты дадзены Богам час асаблівым чынам хочам натхняцца думкамі і жыццём слыннага Папы. †

Стварыцель па-асабліваму любіць чалавека. Пасля першароднага граху не пакідае яго ў адзіноце, але адорвае збаўленнем, рашаючыся на цудоўны крок. Бог прымае чалавечую натуру. Слова становіцца Целам (параўн. Ян 1, 14).
    Божае Нараджэнне выражае неспасціжную праўду пра Усявышняга, які створаную Ім рэчаіснасць незвычайным чынам упарадкаваў, а чалавека, створанага па Яго вобразе, узвысіў, адорваючы самасвядомасцю, вольнасцю і здольнасцю прымаць рашэнні. Гэта таксама містэрыя любові і веры, якая абуджае ў людзей пачуццё бяспекі, мужнасць і надзею. Хрыстос прыходзіць, каб мы не былі самотнымі, каб не баяліся… †