Nasi orędownicy przed Bogiem

Życie poświęciła potrzebującym. Założyła bezhabitowe zgromadzenie, które opiekowało się najuboższymi. Uczyła dzieci katechizmu, troszczyła się o kościoły na rodzimym Wołyniu. We wszystkich działaniach szukała woli Boga.

Służyła
   najsłabszym
    Łucja Szewczyk urodziła się w 1828 roku w Szepetówce koło Zasławia na Wołyniu (Ukraina) w zamożnej rodzinie. Gdy miała zaledwie 9 lat, została sierotą i opiekę nad nią przejęła starsza siostra przyrodnia. To dzięki niej Łucja otrzymała staranne wykształcenie. †

Jest najpopularniejszą świętą od kilku stuleci. Ludzie modlą się do niej w najróżniejszych intencjach: nastolatek prosi, by rodzice znowu byli tacy jak dawniej; studentka – o pomyślne zdanie egzaminu; absolwent – o dobrą pracę; zdradzona kobieta – o siły, by wybaczyć i żyć dalej... Święta przyciąga strapionych, przygniecionych trudnymi problemami życia, chorych, samotnych, znajdujących się w sytuacjach z ludzkiego punktu widzenia beznadziejnych.

Drogocenna perła
    Rita urodziła się ok. 1380 roku w Rocca Porena, niedaleko Cascii (Włochy). Była jedynaczką w rodzinie górali. Choć czuła powołanie do życia zakonnego, jej rodzice zdecydowali, że ma wyjść za mąż za Paula Manciniego. †

Święty był prawdziwym „gigantem” spowiedzi. Niektórzy zarzucali mu, że zbyt łatwo udziela rozgrzeszenia. W odpowiedzi mówił: „Panie, przebacz mi, że za dużo wybaczyłem, ale to Ty dałeś mi taki «zły» przykład”.

Mały wielki święty
    Bogdan Mandić urodził się 12 maja 1866 roku w Herceg Novi w Dalmacji (obecnie Czarnogóra nieopodal granicy z Chorwacją). W wieku 16 lat wstąpił do seminarium kapucynów. 8 lat później otrzymał święcenia kapłańskie w Wenecji (Włochy).
    Jako młody kapłan o. Leopold (to imię zakonne) wyglądał niecodziennie. Miał bowiem około 140 cm wzrostu, utykał, mówił niewyraźnie, jąkał się, miał zaczerwienione oczy i ręce powyginane postępującym artretyzmem. Te cechy fizyczne sprawiły, że przydzielono mu jako obowiązek duszpasterski tylko sakrament pojednania. I właśnie z tym zadaniem w 1906 roku o. Mandić przybył do Padwy, gdzie pozostał aż do śmierci. †

Jest patronką lekarzy, małżeństw, rodzin, dzieci poczętych, matek w stanie błogosławionym, a także organizacji zrzeszającej lekarzy ginekologów-położników w służbie życiu.

    Bohaterska matka
    Joanna przyszła na świat w Magencie koło Mediolanu (Włochy) 4 października 1922 roku w wielodzietnej rodzinie. Już w wieku 16 lat myślała o pracy misyjnej, gdzieś daleko w krajach tropikalnych. Zapisała wówczas w notatniku: „Jezu, przyrzekam poddać się wszystkiemu, co pozwolisz, aby mi się przydarzyło. Spraw, abym tylko poznała Twoją wolę”. A potem wypisała jedenaście życiowych dewiz. Między innymi, że do kina pójdzie dopiero wtedy, gdy dowie się, że film nie jest gorszący, że codziennie będzie odmawiać „Zdrowaś Maryjo” w intencji dobrej śmierci i prosić Pana Jezusa, aby nie była potępiona w piekle. †