Życie Kościoła

W naszej diecezji działa kilkadziesiąt zgromadzeń zakonnych męskich i żeńskich. Wśród nich są habitowe i bezhabitowe zakony żeńskie, księża-zakonnicy i mnisi. Członkowie każdego zgromadzenia są zobowiązani do życia według złożonych ślubów. Zgromadzenia żeńskie dzielą się na instytuty zakonne, klasztory kontemplacyjne, Stowarzyszenia życia apostolskiego oraz instytuty świeckie. Siostry zakonne mają obowiązek mieszkać w dwu lub trzyosobowych grupach. Dlatego w diecezji jest kilkanaście małych wspólnot zakonnych. Są klasztory, w których mieszka większa ilość sióstr. W takich klasztorach przyszłe zakonnice odbywają swoją formację. W naszej diecezji pracuje ponad 100 sióstr zakonnych.
    W diecezji działają męskie instytuty zakonne. Dla lepszego zrozumienia specyfiki działalności zakonów i zgromadzeń proponujemy zapoznać się z informacjami o życiu i pracy sióstr nazaretanek i ojców franciszkanów. †

Zadajemy pytania

Kochani Czytelnicy!
Od Nowego Roku rusza nowy projekt naszej gazety. Każdy z Was może zadać pytanie gościom naszej Redakcji. Pytania będą przyjmowane pod numerem telefonu: 756438. Natomiast odpowiedzi będą podawane w najbliższych numerach «Słowa». Pierwszym naszym gościem będzie ks. bp Aleksander Kaszkiewicz. Pytania do Księdza Biskupa można będzie zadać 10 stycznia w godzinach 10.00 – 13.00. Czekamy na Wasze pytania o życiu naszej diecezji.

Chrzest Pański, Chrzest Jezusa Chrystusa – w chrześcijaństwie święto zamykające okres Bożego Narodzenia. W Kościele rzymskokatolickim, jak i greckokatolickim, przypada w niedzielę po uroczystości Objawienia Pańskiego (Trzech Króli).   
Św. Jan Apostoł podaje miejsce, gdzie miał być ochrzczony Jezus: „Działo się to w Betanii po drugiej stronie Jordanu, gdzie Jan udzielał chrztu” (J 1, 28). Jako dawną Betanię Zajordańską (była, bowiem także Betania Przedjordańska ok. 3 km od Jerozolimy, gdzie mieszkał Łazarz z Marią i Martą) wskazuje się dzisiejsze Chirbet el Medesz, gdzie znajduje się potok, wpływający do Jordanu, mający wodę nawet w upalne lata. Tu, według biblistów, miał się ukrywać kiedyś Eliasz. Tu osiemset lat po nim miał wystąpić Jan Chrzciciel. W pobliżu Jordan jest bardzo płytki. Tędy właśnie prowadził szlak ze wschodu na zachód. Wykorzystał tę dogodną sytuację brodu Jan Chrzciciel, aby zwiastować Mesjasza i przygotować ludzi na jego przyjście. †

Święto Chrztu Pańskiego przypomina nam o własnym chrzcie, jak o początku naszego życia we wspólnocie chrześcijańskiej. Wspomnienie Chrztu Jezusa Chrystusa w wodach rzeki Jordan to dobra możliwość dla zastanowienia się na temat własnego postępowania według nauki Chrystusowej. Możemy długo mówić o zasadach postępowania, regułach, prawie Bożym i państwowym, obyczajach, nawet wymienimy Boże Przykazania i Przykazania Kościelne. Możemy według własnych poglądów podzielić ludzi na dobrych i złych, albo nawet osądzić siebie samego na piekło według własnego zdania. Jednak wśród tego wszystkiego brakuje wiary i nadziei. Nie wystarczy wykonywać prawo. Wiara w Boga Jedynego i nadzieja na Zbawienie zastępują nasze zachwianie w modlitwie, nie umienie trwać według przepisów i tradycji. Jak ta wiara powinna wyglądać? Czy jest możliwa? Pięknym przykładem możliwości wiary w Jezusa i nadziei na życie wieczne jest przyjaźń, uczucie ufności do matki, ojca, przyjaciela. Dlaczego powierzamy swoją duszę jednym i nie wierzymy innym? Zawsze możemy znaleźć człowieka, któremu ufamy na 100%. Zaufanie drogo kosztuje w naszym świecie. Przez całe życie egzaminujemy przyjaciół i krewnych pod tym względem. Nie jest ważne, jak się zachowują z innymi, dla nas jest ważne czy nas nie okłamują i czy nie zostawią nas w biedzie. Takich przyjaciół będziemy pamiętać aż do śmierci. Wierzymy takim ludziom i ufamy im. †