З жыцця Касцёла

Перад намі – Вялікі пост ці 40 дзён, падчас якіх, згодна з рэкамендацыяй Папы Бэнэдыкта XVI з сёлетняга паслання на Вялікі пост, мы павінны больш уважліва паглядзець на нашае жыццё ў святле Евангелля. Дзякуючы такому роздуму кожны з нас падрыхтуецца лепш, больш глыбей і радасней да Велікодных святаў. Час Вялікага посту, як і сам пост асацыіруюцца нам са смуткам, пакутай і неабходнасцю адрачыся ад чаго-небудзь. Аднак яго сэнс заключаецца ў тым, каб аддаліць ад сябе тое, што рассейвае дух, і паглыбіць тое, што “корміць” душу, адкрываючы яе на любоў да Бога і бліжняга. Цераз прызнанне сваёй віны перад Богам, дзякуючы інтэнсіўнай малітве, частай споведзі і частаму ўдзелу ва Эўхарыстыі і набажэнствах: Песнях жальбы, Крыжовым шляху мы зможам радасней сустракаць не толькі свята Вялікадня, але перш за ўсё з новым запалам ісці з Богам па жыцці. †

2 лютага – дзень Кансэкраванага жыцця

На шляху да святасці

Наш добры прыклад, наша рашучая пастава, наша жыццёвая мудрасць і адвага ў абароне праўды і нашай традыцыі павінны быць святлом для свету.

Кожны год па ініцыятыве Ватыкана з 18 да 25 студзеня праходзіць Тыдзень малітваў за адзінства хрысціянаў. У гэтым годзе яго дэвізам былі словы: “І вы – сведкі гэтага”

Галоўны матыў тыдня – місіянерства і адзінства, таму што менавіта місіянеры, абвяшчаючы Божае слова сярод хрысціянаў ва ўсім свеце, былі першымі, якія імкнуліся такім спосабам іх аб’яднаць.
    На працягу васьмі дзён вернікі маліліся за адзінства ў шматлікіх святынях свету, у тым ліку і ў Беларусі. У нашай дыяцэзіі цэнтральным пунктам святкавання тыдня было экуменічнае набажэнства, якое адбылося вечарам 24 студзеня б.г. у катэдральнай базыліцы ў Гродне. У літургіі Божага слова, галоўным цэлебрантам якой быў біскуп Аляксандр Кашкевіч, удзельнічалі прадстаўнікі лютэранскай супольнасці, праваслаўнага і грэка-каталіцкага Касцёлаў. А перад гэтым усе святары прайшлі ў працэсіі да алтара, супольна з вернікамі спяваючы гімн да Святога Духа. Фрагмент Евангелля паводле св. Яна, які згадвае пра адзінства хрысціянаў, быў прачытаны на трох мовах: польскай, стараславянскай і беларускай. У гамілі кожнага з прадстаўнікоў хрысціянскіх супольнасцяў падкрэслівалася, што найлепшым спосабам падтрымкі адзінства хрысціянаў з’яўляецца абвяшчэнне навукі Хрыста, які для ўсіх ёсць адзіны Настаўнік. †

З цягам часу свята Ахвяраванне Пана, якое адзначаюць 2 лютага, прыняло Марыйны характар. Яго называюць таксама святам Грамнічай Божай Маці. Вернікі бачаць у Марыі Панне тую, якая паслала на зямлю нябеснае святло і ахоўвае людзей ад усякага зла. У той дзень у касцёлах асвячаюцца свечкі, якія называюць грамнічнымі. Іхняе полымя – гэта містэрыя агню і таямніца яго святасці. Грамнічная свечка, асвечаная ў касцёле і там запаленая, прыносіць у нашыя дамы і жыццё веру ў ачышчэнне душы і дапамогу ў экстранных выпадках у барацьбе са стыхіямі. Яркі праменьчык васковай свечкі, якую называюць па-старапольску грамніцай, павінен ліквідаваць страх у душы, у няшчасці – падбадзёрыць і абнадзеіць. На апошнім шляху чалавека ў хвіліны канання таямніца грамнічнага святла праводзіць душу адсюль у вечнасць. Таму і прыгаворваюць людзі: “Грамніца – душы вартаўніца”. †