Jezus i Jego uczniowie przemierzali Galileę, On jednak nie chciał, żeby ktoś o tym wiedział. Pouczał bowiem swoich uczniów i mówił im: „Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi. Ci Go zabiją, lecz zabity, po trzech dniach zmartwychwstanie”. Oni jednak nie rozumieli tych słów, a bali się Go pytać. Tak przyszli do Kafarnaum. Gdy był już w domu, zapytał ich: „O czym to rozprawialiście w drodze?” Lecz oni milczeli, w drodze bowiem posprzeczali się między sobą o to, kto z nich jest największy.
    On usiadł, przywołał Dwunastu i rzekł do nich: „Jeśli ktoś chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich”. Potem wziął dziecko, postawił je przed nimi i objąwszy je ramionami, rzekł do nich: „Kto jedno z tych dzieci przyjmuje w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, nie przyjmuje Mnie, lecz Tego, który Mnie posłał”. †

Służyć z miłością
   Świat, w którym apostołowie wyrośli i żyli, twierdził, że „mniejszy” powinien słuchać tego, kto jest „wielki”, i mu służyć. Chrystus natomiast odwraca tę prawdę o 180 stopni: chcesz być wielki – służ innym, gdyż wielkość człowieka mierzy się tym, w jakim stopniu to potrafi.
    Zbawca nie sprowadza tej nauki do suchej teorii, sam jest niezachwianym przykładem służenia potrzebującym. Liczne strony Ewangelii zawarły w sobie opisy Jezusowej posługi na ziemi. Syn Boży nigdy nie przeszedł obojętnie obok osób biednych, chorych, cierpiących. Służył ludziom poprzez głoszenie Dobrej Nowiny, wyrzucanie złych duchów, wskrzeszanie umarłych, uzdrawianie z różnych chorób duszy i ciała.
    Wszyscy jesteśmy przez Wszechmocnego powołani do takiej służby. Pomagając innym, służymy samemu Bogu. Im piękniejsza i pokorniejsza jest nasza posługa, im więcej miłości i serca wkładamy w pełnienie swojej misji, tym więksi jesteśmy w oczach Stwórcy.
   

● Czy potrafię Bogu i ludziom bezinteresownie służyć?    ● Czy wystrzegam się bycia za wszelką cenę kimś pierwszym i najważniejszym?