Jezus przemówił do tłumów i do swych uczniów tymi słowami: „Na katedrze Mojżesza zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze. Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, co wam polecą, lecz uczynków ich nie na- śladujcie. Mówią bowiem, ale sami nie czynią. Wiążą ciężary wielkie i nie do uniesienia i kładą je ludziom na ramiona, lecz sami palcem ruszyć ich nie chcą. Wszystkie swe uczynki spełniają w tym celu, żeby się ludziom pokazać. Rozszerzają swoje filakterie i wydłużają frędzle u płaszczów. Lubią zaszczytne miejsce na ucztach i pierwsze krzesła w synagogach. Chcą, by ich pozdrawiano na rynkach i żeby ludzie nazywali ich Rabbi. Otóż wy nie pozwalajcie nazywać się Rabbi, albowiem jeden jest wasz Nauczyciel, a wy wszyscy braćmi jesteście. Nikogo też na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem; jeden bowiem jest Ojciec wasz, Ten w niebie. Nie chciejcie również, żeby was nazywano mistrzami, bo jeden jest tylko wasz Mistrz, Chrystus. Największy z was niech będzie waszym sługą. Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony”.†

Pyszne serce
    Czy możemy powiedzieć o swoim nauczycielu, że jest to „mój nauczyciel”? O swoim szefie – „to mój szef”? O swoim ojcu – „to mój tata”? I co ma na uwadze Jezus, gdy mówi: „Otóż wy nie pozwalajcie nazywać się Rabbi”, „nie chciejcie również, żeby was nazywano mistrzami”, „nikogo też na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem”?
    Czy możemy powiedzieć o swoim nauczycielu, że jest to „mój nauczyciel”? O swoim szefie – „to mój szef”? O swoim ojcu – „to mój tata”? I co ma na uwadze Jezus, gdy mówi: „Otóż wy nie pozwalajcie nazywać się Rabbi”, „nie chciejcie również, żeby was nazywano mistrzami”, „nikogo też na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem”? Chrystus zwraca uwagę na to, że nie powinniśmy zapominać o swoim miejscu, a także wywyższać się z powodu swojego statusu lub zadania, które pełnimy na ziemi. Bóg tak stworzył ludzi, że są oni potrzebni sobie nawzajem. Ta potrzeba jest „zaspokajana” przez naszą posługę. Jeśli nasz stosunek do bliźniego nie jest jak do brata, równego sobie człowieka, tylko jak do sługi lub niewolnika, jeśli szukamy pewnych dodatkowych korzyści lub preferencji, na które nie zasłużyliśmy, działamy wbrew prawdzie. O tych, którzy pragną, nic nie robiąc, wykorzystywać pracę innych, a do tego patrzą na bliźnich z góry, trafnie kiedyś powiedział św. Paweł: „Kto nie chce pracować, niech też nie je” (2 Tes 3, 10).
    Pycha jest przeciwna prawdzie i przeszkadza człowiekowi w sprawie zbawienia. Niech każdy z nas stara się służyć, a nie panować. Wtedy wszyscy rzeczywiście będą sobie nawzajem braćmi i siostrami.