Każdy ma prawo
   być świętym
    W tym dniu Kościół wspomina tych, którzy wypełniali w swoim życiu Bożą wolę i osiągnęli za to wieczne szczęście przebywania z Nim. Chodzi nie tylko o uznanych świętych (beatyfikowanych i kanonizowanych), ale także o wszystkich wiernych zmarłych, którzy już osiągnęli zbawienie. Mogą nie mieć swojego miejsca na ołtarzach, w Mszale, litanii, ale już znajdują się w niebie. Więc dzień Wszystkich Świętych można porównać do Grobu Nieznanego Żołnierza. Symboliczny grobowiec kryjący ciało anonimowego bojownika jest miejscem pamięci bezimiennych bohaterów. Podobnie 1 listopada wychwalamy „nieoficjalnych” świętych: tych niewyniesionych na ołtarze przez Kościół, ale wyniesionych do nieba przez Pana Boga. Ich pełna lista znana jest tylko Wszechmogącemu.
    Ta uroczystość powinna pobudzać człowieka do zastanowienia się nad tym, jak należy dążyć do świętości. Ponieważ każdy, kto przez sakrament chrztu świętego stał się dzieckiem Pana Boga, został zaproszony, by w swoim życiu realizować Jego słowa: „Uświęćcie się więc i bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty. Ja, Pan, Bóg wasz!” (Kpł 20, 7).
    Święty to każdy, kto kocha Boga i bliskich, uczciwie i rzetelnie wykonuje swoją pracę z taką kompetencją, na jaką go w danej chwili stać, żyje Ewangelią nie w ładnie brzmiących słowach, a w konkretnych czynach. Osiągnąć świętość może każdy. Trzeba jedynie brać przykład z Jezusa Chrystusa i żyć tak, jak On nauczał, kierując się miłością, pokojem, przebaczeniem...