Więc, aby być wyznawcą i świadkiem Chrystusa nie tylko po godzinach, ale i na sto procent, trzeba w swojej codzienności potrafić dostrzec wśród nas żyjącego Zbawiciela.
   Pewnego razu znalazłem w Internecie bardzo ciekawą propozycję pracy. Autorem jest sam Pan Jezus. Treść ogłoszenia była następująca:
Zatrudnię chętnych do:
• dźwigania krzyża codziennego, niosąc pomoc tym, którzy jej najbardziej potrzebują;
• walki z samym sobą w stawaniu się bardziej świętym i doskonałym, dając uśmiech tym, którym go brakuje.
Zapewniam:
• ręce, na których będą odciski z pracy;
• kolana bolące, których nie wolno wyprostować;
• zapłatę w Królestwie Niebieskim. Autor: Jezus. †

Moi drodzy, ten tekst przeczytałem na bardzo porządnym blogu katolickim. Tę zachętę do pracy nazwałbym: bycie chrześcijaninem. Warto się zastanowić nad ową propozycją życiowej wędrówki, gdyż dotyczy ona całego naszego życia, jest drogą, na której każdy z nas może się znaleźć. Jeżeli człowiek pamięta o przesłaniu Jezusa Chrystusa, żyje Ewangelią, otrzyma największą zapłatę, jaką jest Niebo. Nieustanna obecność Ducha Świętego powoduje, że życie człowieka jest nacechowane miłością do Boga i bliźniego. Wierzący, wypełniając Boże przykazanie żyje Bogiem, a gdy zaczyna uciekać od Stwórcy, ucieka również i od samego siebie, ucieka od chrześcijaństwa.
Jeżeli chcemy być ludźmi prawdziwie wierzącymi, czyli 24 godziny na dobę, to powinniśmy do Boga z każdym dniem naszego życia przybliżać się. Do Boga trzeba podejść, tak jak to czynili bohaterowie Ewangelii, którzy spotykali się z Chrystusem, ale byli i tacy, do których Pan Jezus podchodził sam, a przecież i do nas podchodził już niejednokrotnie: w czasie naszego chrztu, I Komunii Świętej, bierzmowania itd. Więc, aby być wyznawcą i świadkiem Chrystusa nie tylko po godzinach, ale i na sto procent, trzeba w swojej codzienności potrafić dostrzec wśród nas żyjącego Zbawiciela. Trzeba do Niego się przybliżyć, podejść.
Do Jezusa podeszły dzieci, które uczestniczyły w II Diecezjalnym Dniu Dziecka, a było ich około 1500. One chciały zostać apostołami. Na pewno wielu z nas podejdzie do Chrystusa ukrytego w Najświętszym Sakramencie podczas procesji Bożego Ciała w naszych parafiach. Spotkamy się z Bogiem i podczas kolejnej Parafiady, pielgrzymek oraz innych duchowych inicjatyw, których ostatnio w naszej diecezji nie brakuje.
Jako chrześcijanie niczym się nie różnimy od innych: ani sposobem ubierania, ani językiem, którym posługujemy się na co dzień, ani miejscem zamieszkania, lecz to, co przeżywamy z Bogiem, nadaje nam niepowtarzalną treść i sens naszego życia, na imię któremu chrześcijaństwo. Niech to będzie droga do Boga każdego z nas.