Każdy znak ma swoje znaczenie, które zmienia się w zależności od czasu i kultury. Przedstawione w tym artykule niektóre, popularne w dzisiejszych czasach symbole, z jakimi się spotykamy i jakich często używamy, są szczególnie dla chrześcijan bardzo niebezpieczne. Niech poniższe wyjaśnienia będą dla nas wszystkich zachętą do dużej ostrożności.

 

Cztery różne symbole, w których zakodowany jest „znak Bestii”, znany z księgi Apokalipsy św. Jana (Ap. 13, 16-18). Według symboliki Pisma Świętego, liczba „6” oznacza niedoskonałość, natomiast liczba „7” jest jej przeciwieństwem i oznacza pełną doskonałość. W alfabecie łacińskim litera „F” jest szósta w kolejności, dlatego uważana jest za symbol zła, niedoskonałości, znak szatana. Trzy połączone koła (pierścienie) oznaczają połączenie trzech zaokrąglonych szóstek. W Księdze Apokalipsy jest mowa o tym, że znak bestii ludzie będą nosić na czole i na ręce. Jest to jakby przeciwstawienie znakowi Bożemu, o czym jest mowa w Biblii (2 Mch 28, 36 - 38; 5Mch 11, 18; 2 Mch, 13,16.19; 5 Mch 6, 8). Boży znak na czole badacze tłumaczą jako przyjęcie pewnego sposobu myślenia (oddanie się Bogu), a znak na ręce oznacza praktyczne realizowanie.

Księga Ezechiela (Ez 9, 2-6) opowiada o tym, że Bóg nałoży swój znak na czole tych, którzy dochowają Mu wierności, otoczy ich swoją opieką, a wszystkich grzeszników zniszczy. Chrześcijańscy komentatorzy widzą w nim chrzest. †

Niektórzy badacze uważają, że Jan w Apokalipsie przypomina wiernym o minionym czasie, kiedy to Ptolemeusz  zmuszał Żydów do przyjęcia pogaństwa (kultu Dionizosa), wyrażającego się w naznaczeniu ciała. Szczegóły tego przedstawia 3 Księga Machabejska (3 Mch 2, 28-32). Historia ta może być dobrą analogią do zrozumienia „znaku bestii”, który jak w czasach Ptolemeusza, dawał dostęp do różnych przywilejów, ale za  cenę odejścia od Boga. O znaku destrukcji (rozpadu) opowiada także Księga Psalmów (Ps 15, 6. 9-10).

Badacze liczb „666” (np. Wallace) zwracają uwagę na to, iż ze względu na dosłowne tłumaczenie, znak ten należy rozumieć nie jako symbol człowieka, ale całego „człowieczeństwa” (ród człowieczy). Inni uważają, że owo „człowieczeństwo” w danym kontekście może reprezentować jakaś osoba (najlepszy przedstawiciel rodu człowieczego). Niestety, poszukiwacze sensacji w ciągu całej historii interpretowali tę symboliczną liczbę w różny sposób, stosownie do głoszonych przez siebie poglądów.

Żeby rozwiać niezdrowy strach, warto zaznaczyć, że wielu badaczy wskazuje na najstarsze manuskrypty Apokalipsy (np. manuskrypt „C”), gdzie zapisana jest liczba „616”, zamiast „666”. Ciekawe, że według pewnego sposobu odczytania, zarówno liczbę „616”, jak i liczbę „666” w języku starohebrajskim można tłumaczyć jako „cesarz Neron”. Dla niektórych naukowców jest to wystarczający argument, by twierdzić, że Neron jest archetypem antychrysta. Lecz inni krytycznie podchodzą do takiej interpretacji, gdyż uważają, że należy ją rozpatrywać jako symbol, a nie tłumaczyć dosłownie. Opcja ta znajduje potwierdzenie w dalszym tekście Księgi, gdzie Jan zwraca uwagę na potrzebę mądrości w jej zrozumieniu, co wskazywać może na konieczność rozeznania duchowego, a nie „liczenia” (Michaels, Hendricksen).

Historia i badania pokazują, że próby (w tym przypadku) przedstawienia symboliki liczb odpowiednikami literowymi są absurdem i interpretacyjnym nadużyciem. Wystarczy włączyć wyobraźnię i można złożyć setki słów i wyrażeń, które w odpowiedniej kombinacji w języku greckim, łacińskim lub hebrajskim utworzą imię antychrysta.

Znak bestii okazał się idealnym symbolem dla wyrażenia protestu albo nienawiści do chrześcijaństwa. Dlatego, we współczesnej kulturze jest jednoznacznie antychrześcijański. Nie należy przeceniać jego znaczenia, ponieważ jest to tylko symbol, lecz nie wolno popierać tych, którzy wykorzystują każdą okazję, by okazać swoją nienawiść do Chrystusa.

.

Według przekonań okultystów, wyraża bezgraniczne i trwałe połączenie z mocami kosmosu. Ze względu na znaczenie okultystyczne, wskazujące na możliwy związek ze złymi duchami, chrześcijanie powinni go unikać.

 

Jeden z głównych symboli „New Age”. Tak jak gąsienica zawija się w kokon, przemienia się i wychodzi w formie motyla, tak ludzkość (wg „wiary” Nowej Ery) przechodzi z dawnej epoki w nową. Oznacza to, że motyl jest symbolem nowej ludzkości, która będzie żyć według zasad „New Age”, a gąsienica – symbolem starej, złej, tradycyjnej.

Symbol stylizowanego motyla można spotkać w filmach, książkach, ozdobach. Chodzi o jeden szczególny, typowy Nowej Erze sposób jego przedstawiania. Chrześcijanie nie powinni go używać, ponieważ w świecie współczesnym oznacza on wyznawanie „New Age”, odrzucające chrześcijańską doktrynę.

  Symbol wszechwidzącego oka Lucyfera – władcy piekła. Półotwarte oko oznacza, że wszystko widzi i śledzi człowieka, nawet gdy się wydaje, że tak nie jest. Często przy oku występuje łza, która symbolizuje płacz złego ducha nad tymi, kto nie chce mu się oddać. Symbol ten wykorzystują różne zespoły muzyczne, związane z magią, okultyzmem lub satanizmem. Spotyka się go w filmach, na okładkach czasopism, albumów, a nawet książkach dla dzieci.

Jest on jednoznacznie satanistyczny, dlatego chrześcijanie powinni go unikać.

Oznaka odrzucenia zasad i praw. Symbol początkowo był wykorzystywany przez anarchistycznie nastrojonych wielbicieli „pank – rocka”, a potem „ciężkiego rocka”. Obecnie jest to powszechny symbol anarchistów. Chrześcijanie nie mogą posługiwać się tym symbolem, ponieważ ideologia anarchizmu zaprzecza chrześcijaństwu, które opiera się na zasadach, ustanowionych przez Boga i odzwierciedlonych w Piśmie Świętym prawach natury.


 Jest to symbol kościoła szatana w San Francisco. Ostatnio propagują go zwolennicy satanizmu na całym świecie, a wśród nich muzycy rockowi (np. Duran, Seven and the Ragged Tigen i inni).

Jako jednoznacznie satanistyczny, nie może być używany w środowisku chrześcijan.

Symbol wykorzystywany przez masonów i zwolenników ruchu „New Age”, którzy propagują religijny synkretyzm, zrównujący wszystkie religie w celu stworzenia superreligii Nowej Ery, w której zostaną zatarte wszelkie różnice, a powstanie nowa, nieokreślona, wiara. Symbol ten ozdabia Wielką Lożę masońską Izraela.

Dla chrześcijan symbol jest nie do przyjęcia, ponieważ jego ideologia zaprzecza podstawom wiary.

  W związku z tym, że masoneria jest bardzo różnorodnym i niejednoznacznym ruchem ideologicznym, przyjrzymy się tylko niektórym masońskim symbolom propagowanym we współczesnej pop kulturze.

1.  Sznur z frędzlami: znak jedności masońskiej.
2.  Trójkąt i kompas: symbol umiejętności kierowania ludźmi.
3.  Młotek: symbol władzy, woli, działania. Posiedzenia masońskie zaczynają się i kończą się uderzeniem młotka.
4.  Młotek i dłuto: znak procesu opracowania osoby.
5.  Oko w trójkącie (inne nazwy: „Delta”, „Logos”, „Zasada stworzenia”, „Wielki Architekt Wszechświata”: w odróżnieniu od symbolu chrześcijańskiego „Opatrzność Boża”, masoni wykorzystują podobny symbol jako znak specyficznie pojmowanego Boga – Architekta (deizm), lub – w przypadku masonów satanistycznych – jako oko szatana, które wszystko trzyma pod kontrolą (Adam Weishaupt; loża „Oświecenie” i inne). Szczegóły w rubryce „Udżat”.
6.  Cyrkiel: symbol miłości ludzkiej, związku między rozumem i wiedzą (naukami ścisłymi).
7.         Cyrkiel i kątownik: symbolika nawiązuje do znaku heksagramu (dwóch złożonych trójkątów); o jego znaczeniu czytaj w rubryce „Heksagram”.
8. Kropka (punkt) w kole: symbol czasowego ograniczenia masona, także znak kultu fallicznego.
9. Gwiazda płonąca: symbol wolnomyślicielstwa.
10. Akacja i cedr libański: symbol nieśmiertelności, masońskiego dążenia do światła.
11. Litera „G”: symbol wielkiego bóstwa, oraz geometrii i doskonałości. Jest to monogram terminów symbolicznych: geometria, geniusz, generacja, grawitacja, gnoza. Tych pięć symboli masoni często kodują w postaci pięcioramiennej gwiazdy (zamiennie używają pentagramu i litery „G”). Dla masonów szkockich oznacza masońskiego boga.

Każdy znak ma swoje znaczenie, które zmienia się w zależności od czasu i kultury. Przedstawione w tym artykule niektóre, popularne w dzisiejszych czasach symbole, z jakimi się spotykamy i jakich, często używamy, są szczególnie dla chrześcijan bardzo niebezpieczne. Wydaje się, że każdy rozumie, iż oddanie czci amuletom lub innym przedmiotom jest nie do pogodzenia z Pierwszym Przykazaniem (grzech oddawania czci bożkom). Służba egzorcystów potwierdza smutną prawdę Biblii o tym, że nawet nieświadome noszenie talizmanów czy wprost satanistycznych symboli niesie w sobie niebezpieczeństwo opanowania przez złego ducha i powolnego niszczenia. Dlatego każdy chrześcijanin powinien dążyć do wyzwolenia swego środowiska od idoli i znaków, które są łącznikami związków demonicznych, sieją pogardę i nienawiść do człowieka, Ewangelii, Boga, Chrystusa i Kościoła. Winien zatem przeciwstawiać się propagandzie magii, czarów i okultyzmu oraz dawać świadectwo prawdziwego życia ewangelicznego. Pamiętajmy, że pobożny udział w Sakramentach świętych, zapewnia jedność z Bogiem, którego mocy nie dorówna żadna siła stworzenia.