– Самая прыгожая ружа ў садзе – гэта я! – заявіла садовым кветкам вялікая прыгожая ружа, ганарліва выпрастаўшыся пад промнямі ранішняга сонца. Яе пялёсткі, нібы зробленыя з тонкага аксаміту, былі ледзь загнуты ўніз, і на іх зіхацелі кропелькі расы.
    – Так, так! Вы ў нас самая прыгожая! – заківалі званочкі. І з іх мініяцюрных галовак на траву выліліся кроплі празрыстай вады. – У гэтым садзе мяне сарвуць першай, – ганарліва сказала ружа. – І я буду стаяць у прыгожай хрустальнай вазе ў хаце. Гэтая ваза заўсёды стаіць на падаконніку. Вось яна – яе заўсёды адсюль відаць.
    І праўда, у акенцы стаяла ваза з празрыстага хрусталя.
    – Вы проста чароўная, непаўторная ў сваёй красе! – ў захапленні расхвальваў ружу васілёк.
    – Вядома, я ж не простая ружа, а гатунковая! – ганарылася сабой ружа. †

1. Хрысціянін, габ­рэй, родам з Понту. Яго імя перакладаецца з лацінскай мовы як “арол”. Займаўся адным рамяством з апосталам Паўлам. Ён стаў духоўным настаўнікам для Апалоса. І ў Карынфе, і ў Рыме яго дом быў месцам, дзе збіраліся хрысціяне. (Адказ: Дз 18, 1–3, 24–28).
    2. Габрэй з Алек­сандрыі. У Новым Запавеце характарызуецца як “муж красамоўны і дасведчаны ў Пісаннях”, які адважна прапаведаваў у сінагогах. Вучні гэтага чалавека сталі звацца яго імем, што выклікала крытыку з боку апостала Паўла. (Адказ: Дз 18, 24–28; 1 Кар 1, 11–12; 3, 4–6).
    3. “Бог стварае” – так перакладаецца яго імя з габрэйскай мовы. Ён быў дарадчыкам цара Давіда і камандаваў яго целаахоўнікамі. Разам са святаром Садокам і прарокам Натанам асвяціў цара Саламона, які прызначыў яго галоўнакамандуючым войска. (Адказ: 2 Сам 8, 18; 23, 20–23; 1 Вал 1, 32–38; 2, 34–35).
    4. Апосталы далі яму імя, якое перакладаецца як “сын суцяшэння”. Гэта цалкам адпавядала яго пакліканню: ён стаў адным з першых місіянераў. Ён валодаў зямлёй на Кіпры. Прадаўшы яе, ён прынёс увесь здабытак Апосталам. (Адказ: Дз 4, 36–37; 11, 19–24).

Цырымонія адкрыцця і асвячэння скульптурнай кампазіцыі на месцы зруйнаванага храма адбылася 7 чэрвеня, падчас Фестывалю нацыянальных культур.

Памятны знак уяўляе сабой дзве каменныя напаўразбураныя аркі з выяваю каталіцкага і праваслаўнага крыжаў. Аўтарамі кампазіцыі, якая будзе нагадваць гродзенцам і гасцям горада аб узарванай больш за 50 год таму галоўнай каталіцкай святыні горада над Нёманам, з’яўляюцца скульптар Сяргей Більдзюк і архітэктар Аляксандр Захарчук.
    На цырымоніі асвячэння памятнага знака сабраліся прадстаўнікі розных канфесій, дыпламатычнага корпусу, а таксама шматлікія гродзенцы. Многія з тых, хто прыйшоў на ўрачыстасць, памятаюць змрочны 1961 год, калі камуністы зруйнавалі адзін з найпрыгажэйшых храмаў нашага краю. †

7–8 чэрвеня ў парафіі Найсвяцейшай Тройцы ў Росі адбыліся рэкалекцыі, якія праводзіў кс. Джон Башабора. Маючы свабодную хвіліну, ён згадзіўся адказаць на некалькі пытанняў для grodnensis.by.

– Ксёндз Джон, гэта Ваш першы візіт у Беларусь? Якія былі Вашы першыя ўражанні, пачуцці, калі Вы ступілі на гэтую зямлю?
    – Так, я тут першы раз і вельмі ахвотна прыехаў сюды. Вельмі шмат чуў пра гэты народ, пра тое, што ён вельмі мірны і спакойны. Я ўбачыў гэтую краіну вельмі зялёнай, і для мяне гэта яшчэ адно сведчанне аб прысутнасці Бога. Вельмі захапляльна! Я адчуваю сябе як дома, адчуваю тут супакой. У гэтай частцы свету я адкрыў для сябе нашмат больш, чым давялося пачуць з вуснаў іншых людзей. †

6–7 чэрвеня ў дыяцэзіяльным санктуарыі Пана Езуса Журботнага ў Росі правёў рэкалекцыі знакаміты харызматык з Уганды (Афрыка) кс. Джон Башабора. Удзел у рэкалекцыях прымалі вернікі як з Беларусі, так і з-за мяжы.

Трэба адзначыць, што падчас гэтых рэкалекцый кс. Башабора “паставіў на калені” натоўпы людзей. Вернікі прыступілі да сакраманту пакаяння, які ўдзялялі дзясяткі святароў. Многія ў чарговы раз адкрыліся на Божую ласку.
    Як падкрэсліў сам кс. Башабора, гэта не ён аздараўляе чалавека, гэта робіць Увас­крослы Бог. Каб чалавек мог атрымаць духоўнае ці фізічнае аздараўленне, на думку рэкалекцыяніста, умовай з’яўляецца вера, адкрыццё на Божую дзейнасць і размяшчэнне Бога на першым месцы ў сваім жыцці.
   Ва ўрачыстасць Пяці­дзясятніцы, 8 чэрвеня, на завяршэнне рэкалекцый у Росі, Гродзенскі ардынарый блаславіў шматлікіх удзель­нікаў.Іерарх, памятаючы пра сваіх вернікаў, вяртаючыся з Ваўкавыска, дзе ўдзяліў сакрамант канфірмацыі, наве­даў Рось. Звяртаючыся да прысутных, ён заахвоціў маліцца ў інтэнцыях Святога Айца аб супакоі, таму што ў тыя хвіліны праходзіла гістарычная сустрэча лідараў Палестыны і Ізраіля ў Ватыкане. Затым архіпастыр памаліўся аб супакоі ва ўсім свеце малітвай “Ойча наш” і “Вітай Марыя”.
    Біскуп Аляксандр шчыра падзякаваў кс. Джону Башабору, які на працягу двух дзён карміў Божым словам і духоўна ўзмацняў беларускіх вернікаў.†

Ва ўрачыстасць Спаслання Святога Духа, 8 чэрвеня, у Шылавічах святкавалася 100-годдзе парафіяльнага касцёла Найсвяцейшай Тройцы. Св. Імшу з гэтай нагоды ўзначаліў Гродзенскі ардынарый кс. бп Аляксандр Кашкевіч. Падчас яе каля 200 вернікаў, большасць з якіх складала моладзь, атрымалі сакрамант канфірмацыі.
    У свяце ўдзельнічалі прад­стаўнікі манаскіх супольнасцей, якія служаць у Шы­лавічах: міхаліты з Марэк – Генеральны вікарый кс. Рышард Анджэеўскі і Генеральны эканом кс. Ежы Сасіньскі, а таксама Кангрэгацыі Маці Божай Міласэрнасці – дэлегацыя з васьмі сясцёр з Варшавы. Прысутнічалі прадстаўнікі дзяржаўнай улады з Ваўкавыска і Шылавічаў. Прыбыла таксама група італьянцаў з арганізацыі “Centro Misionario in Persiceto” з Балоніі, якая каля 20 гадоў падтрымлівае парафію ў Шылавічах. Падчас Імшы яны былі ўзнагароджаны медалём “Benemerenti” за асаблівы ўклад у развіццё міхаліцкай справы. †

•  У Францыі пракуратура патрабуе ад 70-гадовага кс. Жэрара Рыффара з Сэнт-Эцьен, які даў прытулак бяздомным у памяшканні, што належаць парафіі, штраф у памеры 12 тысяч еўра. На працягу чатырох гадоў святар кіруе таварыствам “Anticyclone”, якое займаецца дапамогай бяздомным людзям. Яго абвінавачваюць таксама ў тым, што такім чынам ён падтрымлівае нелегальную міграцыю. Кс. Жэрар, у сваю чаргу, гаворыць, што, паколькі дзяржава не выконвае абавязку забеспячэння даху над галавой асобам, якія шукаюць прытулку, гэта будзе рабіць ён. Прысуд па гэтай справе павінен быць вынесены 10 верасня.
   
    •  У Аргенціне, правінцыя Санцьяга-дэль-Эстэра, усё больш развіваецца і становіцца папулярным культ умбанда, звязаны з рытуаламі на могілках, у пакінутых дамах. Пасля гэтых рытуалаў заўсёды застаюцца розныя прадметы і ахвяры са звяроў. Культ з’явіўся ў Бразіліі ў XIX–XX стст. Яго асновай з’яўляецца магія і спірытызм, а таксама рэлігійныя традыцыі нявольнікаў, вывезеных з Гвінеі і Нігерыі. Мясцовыя католікі лічаць гэты культ ушанаваннем д’ябла.†

Папа Францішак
    Святы Дух навучае нас, прыгадвае нам і – яшчэ адна рыса – дазваляе нам размаўляць з Богам і звяртацца да людзей. Не існуе глухіх хрысціян, глухіх духоўна; не, для такіх няма месца. Святы Дух дапамагае нам размаўляць з Богам у малітве. Малітва – гэта дар, які мы атрымліваем бясплатна, гэта дыялог з Ім у Святым Духу, які моліцца ў нас і дазваляе нам звяртацца да Бога, называць Яго нашым Айцом, Татам, Абба (параўн.: Рым 8, 15; Гал 4, 4); і гэта не проста выказванне, гэта рэчаіснасць, бо мы на самой справе з’яўляемся Божымі дзецьмі. “Таму што ўсе, каго вядзе Дух Божы, – гэта Сыны Божыя” (Рым 8, 14). Ён дазваляе нам абвяшчаць акт веры. Ніхто з нас не можа сказаць: “Езус – Пан”, – мы чулі гэта сёння – без дапамогі Святога Духа. А Святы Дух дае нам магчымасць размаўляць з людзьмі ў братэрскім дыялогу. Ён дапамагае нам размаўляць з іншымі, бачачы ў іх братоў і сясцёр. Ён дапамагае нам размаўляць па-сяброўску, з чуласцю, з пакорай, разумеючы праблемы і надзеі, смутак і радасць іншых.
        
Фрагмент гаміліі Папы падчас урачыстасці Спаслання Святога Духа †

Да 26 ліпеня 2014 г. у семінарыю трэба падаць наступныя дакументы, неабходныя для паступлення:

• пасведчанне аб святым хросце;
    • пасведчанне аб канфірмацыі;
    • пасведчанне аб катэхетычным навучанні;
    • пасведчанне аб сакраманце сужэнства бацькоў;
    • рэкамендацыйны ліст ад пробашча парафіі;
    • пасведчанне аб агульнай сярэдняй адукацыі/атэстат (вынікі тэсціравання);
    • медыцынская даведка (форма 086);
    • ваенны білет (пасведчанне прызыўніка);
    • біяграфія (напісаная ўласнаручна);
    • заява (з указаннем матывацыі паступлення ў семінарыю);
    • пашпарт; копія старонкі з фотаздымкам;
    • 4 каляровыя фотаздымкi (3х4) (у пінжаку, пад гальштукам). †

Ноч касцёлаў у Рызе
   Ажно да поўначы былі адкрыты 42 святыні сталіцы Латвіі, якія належаць усім хрысціянскім канфесіям.
   
    У такім шматканфесійным горадзе, як Рыга, гэтая ініцыятыва, арганізаваная па прыкладзе падобных, якія ўжо на працягу многіх гадоў арганізуюцца ў краінах Цэнтральна-Усходняй Еўропы, мае экуменічны характар. Падчас ночы касцёлаў адбываліся вячэрнія набажэнствы, экскурсіі па святынях, мастацкія і культурныя падзеі ў касцёлах, такія як канцэрты ці выступленні тэатральных акцёраў. †

8–12 ліпеня вернікі нашай дыяцэзіі будуць перажываць перэгрынацыю сімволікі Сусветных дзён моладзі. З кс. Антоніем Грэмзам, галоўным каардынатарам перэгрынацыі крыжа і іконы Маці Божай, размаўляе кс. Павел Салабуда.

– Ксёндз Антоні, як з’явілася ідэя прыбыцця ў Беларусь духоўных сімвалаў СДМ?
    – Калі я чуў, што крыж і ікона Маці Божай з Сусветных дзён моладзі наведваюць цэлыя кантыненты і краіны, у сэрцы з’яўляўся цень смутку: калі ў Беларусі можна будзе ўбачыць гэтыя сімвалы? Моладзь з нашай краіны з 1991 года (СДМ у Чанстахове) рэгулярна прымае ўдзел ва ўсіх Сусветных днях моладзі, сімваламі якіх з’яўляюцца крыж і ікона. Пасля абвяшчэння наступнай сталіцы Сусветных дзён моладзі – Кракава – я меў пачуццё, што крыж і ікона СДМ наведаюць нашу краіну. Арганізатары сустрэчы ў Кракаве склалі праграму перэгрынацыі па ўсіх краінах, якія мяжуюць з Польшчай, каб яшчэ больш распаўсюдзіць ідэю Сусветных дзён моладзі і запрасіць маладых людзей з суседніх краін на сустрэчу ў Кракаў. Прапанова наведвання Беларусі была прынята з вялікай радасцю, тым больш, што крыж і ікона наведаюць Беларусь у год кананізацыі св. Яна Паўла II, які ў 1983 годзе падарыў іх моладзі ўсяго свету. †

Пад такім дэвізам у горадзе над Нёманам адбыўся VI Дыяцэзіяльны дзень дзіцяці. Гэтае свята, арганізаванае з думкай аб духоўным развіцці дзяцей, было напоўнена забавамі і стала для самых малодшых дыяцэзіян незабыўнай прыгодай і духоўным запрашэннем да бліжэйшых адносін з Езусам.

Арганізуючы сёлетні Дыяцэзіяльны дзень дзіцяці, душпастары хацелі далучыць малодшых вернікаў да адзначэння Года малітвы, таму дэвізам сёлетняй сустрэчы былі словы “З малітвай праз жыццё”. У сустрэчы таксама прымалі ўдзел першакамунійныя дзеці, для якіх урачыстасць была своеасаблівай падзякай за дар Эўхарыстыі. Прысутнічала і Літургічная служба Алтара – міністранты, парафіяльныя музычныя гурты і хоры. †