16 жніўня 2014 г. у рэктаральным касцёле Звеставання Найсвяцейшай Панны Марыі ў Гродне пасля неабходнай манаскай фармацыі вечныя шлюбы падчас святой Імшы склала сястра Віргінія Хацян з Кангрэгацыi Сясцёр Найсвяцейшай Сям’і з Назарэта (назарэтанкі).
    Ва ўрачыстай падзеі прынялі ўдзел дапаможны біскуп Гродзенскай дыяцэзіі Юзаф Станеўскі, які ўзначаліў Імшу, святары, сёстры назарэтанкі з усіх манаскіх дамоў у Беларусі, бліжэйшыя родныя с. Віргініі.

Вечныя шлюбы адбы­ваюцца пасля часовых, так кансэкраваная асоба абяцае да канца весці жыццё паводле евангельскіх парад. Гэта акт злучэння кансэкраванай асобы з яе супольнасцю і абранай формай жыцця. Праз гэтыя шлюбы манахіня прагне як мага больш поўна наследаваць Хрыста ў чысціні, пакоры і ўбостве. Біскуп Юзаф Станеўскі пажадаў сястры Віргініі трываць у вернасці Езусу і далей імкнуцца да святасці, каб сваім штодзённым жыццём паказваць іншым людзям шлях да Бога і быць жывым сведкам Хрыста. †

Пад такім дэвізам з 1 па 3 жніўня 2014 г. праходзіла XIII Пешая пілігрымка з Гродна ў дыяцэзіяльны санктуарый Езуса Журботнага ў Росі. У ёй удзельнічалі больш за 240 чалавек з розных месцаў Гродзенскай дыяцэзіі, а таксама з Гомеля і Баранавічаў.

Пешая пілігрымка з Гродна ў Рось мае сваю атмасферу – атмасферу еднасці, братэрства, супольнасці, – якую ствараюць самі ж пілігрымы. У ёй пануе перакананне, што кожны для цябе брат і сястра. Таму тут не бывае канфліктаў, непаразуменняў. Удзельнікаў злучае малітва, якой навучыў сваіх вучняў Езус Хрыстус, – “Ойча наш”. Падчас яе пілігрымы бяруцца за рукі, і адчуваецца моц супольнасці, вялікай сям’і, у якую кожны, маючы свае духоўныя і інтэлектуальныя адметнасці, прыносіць частку сябе. †

З 8 па 10 жніўня 2014 г. у дыяцэзіяльным санктуарыі Маці Божай Каралевы нашых сем’яў у Тракелях прайшлі рэкалекцыі для мужчын, якія правёў кс. Віктар Ханько. На рэкалекцыі з’ехаліся мужчыны з розных месцаў Гродзенскай дыяцэзіі і іншых дыяцэзій Беларусі – у асноўным удзельнікі руху “Мужчыны св. Юзафа” з Гродна, Ліды, Мінска, а таксама з Віцебска, Свіслачы і Шчучына.

Рэкалекцыі праходзілі ў сяброўскай, братэрскай ат­мас­феры, удзельнікі хутка аб’яд­наліся, злучаныя жаданнем лепш пазнаць Бога, наблізіцца да Яго, стаць сапраўды Божымі мужамі.
    На пачатку мужчын папрасілі распавесці, з якой мэтай яны прыбылі на рэкалекцыі і чаго яны чакаюць ад іх. Адказы былі рознымі, вось некаторыя з іх: †

Хто мы:
    Мы – супольнасць акадэмічнай і працуючай моладзі з розных парафій Гродна і мясцовасцей Гродзенскай вобласці. Мы – група маладых людзей пад душпастарскай апекай, якіх яднае супольнае жаданне быць разам. Душпастарсва – гэта наша другая сям’я.
   
    Наша назва:
    OPEN – англійскае слова, пераклад якога ўсім добра вядомы – “адкрыты”. Таму нашу супольнасць можна яшчэ назваць “Адкрытае душпастарства”.
   
    Мэты “Адкрытага душпастарства”:
    Праз адкрытасць на Бога адкрывацца на бліжняга. Што гэта значыць? Першая мэта – быць адкрытым на Бога, ласку Хрыста і Яго Касцёл. Другая мэта – вучыцца адкрытасці на кожнага чалавека. Любоў да Бога прыспешвае нас, каб мы жылі ў прыязнасці з іншымі людзьмі. Праз паставу адкрытасці мы будуем душпастарскую супольнасць “OPEN”. †

Дэканат Ваўкавыск

Першае ўзгадванне аб Падароску датуецца 1522 г. Менавіта ў гэтым годзе тут быў заснаваны касцёл. Фундатарамі святыні сталі шляхцічы Клочкі, тагачасныя ўладальнікі маёнтка. У сярэдзіне XVI ст. пры касцёле дзейнічала альтарыя. На карце ВКЛ Макоўскага (каля 1600 г.) Падароск пазначаны ўжо як мястэчка.
    У XVII ст., верагодна, у сувязі з падзеямі Рэфармацыі, парафія спыніла існаванне. У 1630 г. уладальніца мястэчка Марына Клачкоўна Падароская зафундавала тут праваслаўную царкву, даручыўшы апеку над фундушам віленскаму Свята-Духаваму кляштару. Аднак, намаганнямі яе сына Паўла Дольскага, ваўкавыскага войскага, у 1643 г. царква прыняла унію.
    Не пазней за сярэдзіну XVIII ст. уладальнікамі Падароска сталі Грабоўскія. Граф Павел Грабоўскі (+1794), староста ваўкавыскі, або Жыгімонт Ксаверы Грабоўскі (+1809) (не высветлена, хто з іх быў тады ўласнікам Падароска) на месцы былой драўлянай узнёс мураваную уніяцкую царкву. Святыню асвяцілі пад тытулам св. Альжбеты Каралевы Вянгерскай і Дзевы. †

Папа Францішак
    “Без Езуса, паводдаль ад Яго мы адчуваем сябе спалоханымі і пасрэднымі да такой ступені, што думаем, што не дадзім сабе рады. Нам не хапае веры! Але Езус заўсёды з намі, можа, утоены, але прысутны і гатовы нас падтрымліваць.
    Вось сапраўдны вобраз Касцёла: лодка, якая павінна супрацьстаяць бурам, і часам здаецца, што праз момант яна патоне. Яе ратуюць не ўменні і адвага людзей, а вера, якая дазваляе ісці праз цемру, сярод цяжкасцей. Вера дае нам упэўненасць, што Езус прысутнічае сярод нас, што Яго далонь нас падхоплівае, каб выратаваць ад небяспекі. Мы ўсе знаходзімся ў гэтай лодцы і адчуваем сябе ў ёй бяспечна, нягледзячы на сваю абмежаванасць і слабасці. Мы ў бяспецы перш за ўсё тады, калі мы здольны ўпасці на калені і адараваць Езуса, адзінага пана нашага жыцця. Нам заўсёды аб гэтым прыгадвае наша Маці, Мадонна.
        
“Анёл Панскі” са Святым Айцом, 10.08.2014 †

•  Папа Францішак патэ-лефанаваў да бацькоў вар-варскі забітага ісламскімі тэрарыстамі амерыканскага журналіста Джэймса Фоулі, каб падтрымаць іх і духоўна ўзмацніць. Амерыканскі езуіт кс. Джэймс Марцін сказаў, што сям’я журналіста “ўзрушана і ўдзячна” Папе. Трэба дадаць, што забойства гэтага журналіста было выкладзена тэрарыстамі ў інтэрнэт.
   
    •   Канцлер Германіі Ангела Меркель прайшла частку Шляху св. Якуба ў паўночнай Іспаніі, дзе яна сустрэлася з прэм’ерам Іспаніі Марыяна Рахоем. Шлях св. Якуба з’яўляецца адным з самых папулярных паломніцкіх шляхоў у Еўропе.†

Адбыўся мотапрабег
“Прымас тысячагоддзя – памятаем”
   Матацыклісты прыгадалі, што кс. Стэфан Вышыньскі ў 1944 годзе як капелан групы “Кампінас” быў адным з паўстанцаў, выконваючы адначасова святарскую паслугу і ваенную службу.
   
    Прымас Вышыньскі быў актыўным удзельнікам Вар­шаўскага паўстання. “Сястра Цэцылія” і “Радван II” былі вядомы студэнтам падпольнага Універсітэта заходніх зямель, салдатам АК, а таксама жыхарам Варшавы, Лясэк і іншых ваколіц Кампіноскай пушчы. Гэта псеўданімы, якія ўжываў кс. Вышыньскі, каб заблытаць захопнікаў.
    “Мы арганізавалі прабег, каб несці праўду аб тым, як жыў кардынал, як ён быў зняволены і як цяжка было ў тыя часы ўтрымаць сувязь польскасці і Касцёла з народам”, – расказаў Адам Сікора, удзельнік IV Мотапрабегу.†

Усе бацькі павінны ўсвя­доміць, што, калі яны заці­каўлены ў развіцці і добрым выхаванні сваіх дзяцей, нельга забывацца аб рэлігійным выхаванні. Гэта такая ж сфера выхавання, як, напрыклад, інтэлектуальнае ці фізічнае выхаванне. Не можа быць так, што рэлігійнаму выхаванню часу прысвячаецца менш за ўсё, а асноўная ўвага надаецца, напрыклад, фізічнаму развіццю дзіцяці. Навука веры павінна асаблівым чынам прысутнічаць у жыцці дзіцяці і маладога чалавека. Як падае Кодэкс кананічнага права, “Бацькі перш, чым хто іншы, павінны словам і прыкладам выхоўваць дзяцей у веры і практыцы хрысціянскага жыцця” (кан. 774, §2).
    Ва ўсіх парафіях нашай дыяцэзіі пры парафіяльных супольнасцях праводзіцца катэхеза для дзяцей, моладзі і дарослых. У катэхізацыі прымаюць удзел святары, манаскія сёстры і свецкія асобы. Сёння, на маю думку, кожны жадаючы мае доступ да катэхезы, створаны ўсе ўмовы, каб дзеці і маладыя людзі пазнавалі Бога на занятках рэлігіі.
    Калі казаць аб дзецях, яны павінны, перш за ўсё, быць добра падрыхтаванымі да першага прыняцця сакрамантаў пакаяння і Эўхарыстыі, а пасля іх прыняцця “далей праз катэхетычную фармацыю больш падрабязна і глыбока навучацца” (кан 777, §3). †

Сёлетнія ўрачыстасці ў Тракелях адбыліся пад дэвізам “А пад крыжам Маці стаяла”. Свята Маці Божай сабрала вялікую колькасць вернікаў не толькі з Гродзенскай дыяцэзіі, але і з іншых куткоў Беларусі, а таксама з-за мяжы. Вернікі прыбылі ў дыяцэзіяльны санктуарый, каб перажыць непаўторныя хвіліны з Марыяй і адчуць радасць у духу малітвы.

У гэтым годзе Тракелі прывіталі пілігрымаў 11 ліпеня. У дыяцэзіяльны санктуарый прыбыло каля 3 тысяч пілігрымаў. У дарозе да Марыі некаторыя пераадолелі нават 150 кіламетраў. Упершыню ў санктуарый прыбыла веласіпедная пілігрымка Смаргонь-Тракелі, удзельнікамі якой былі клерыкі Гродзенскай вышэйшай духоўнай семінарыі разам з кс. Віталіем Сідоркам. Сярод прыхільнікаў Маці Божай Тракельскай былі таксама і вернікі з Літвы.
    Урачыстасці распачаліся вечарам прывітаннем сімвалаў Сусветных дзён моладзі – крыжа і іконы Маці Божай “Salus Populi Romani”, якія ўрачыста ўнесла ў санктуарый моладзь з лідскай парафіі Узвышэння Святога Крыжа. Затым адбылася канферэнцыя “Марыя пад крыжам – узор хрысціянскай вернасці”, якую правёў кс. Мікалай Ціхановіч, пробашч парафіі ў Вялікіх Эйсмантах. Кс. Мікалай казаў аб вернасці жыццёваму пакліканню.†

Дэканат Ваўкавыск

Гэтая частка горада паў­стала на аснове аднайменнай чыгуначнай станцыі, адчыненай у 1908 г. Мясцовая парафія выдзелілася з Ваўкавыскай у самастойную ў 1925 г. па ініцыятыве тагачаснага пробашча Фары і ваўкавыскага дзекана кс. Баляслава Сперскага. Першапачаткова вырашылі пабудаваць часовую святыню, вуглавы камень пад якую быў закладзены 25 ліпеня 1926 г. Паводле праекта архітэктара Брунона Збароўскага касцёл у стылі польскага мадэрну міжваеннага часу ўзвялі з драўляных тэлеграфічных слупоў, і 12 снежня новую святыню пад тытулам св. Станіслава Косткі кансэкраваў віленскі арцыбіскуп Рамуальд Ялбжыкоўскі. Разам з касцёлам быў агароджаны ўчастак і пабудавана плябанія. У 1935 г. пабудавалі і Дом каталіцкі (згарэў падчас Другой сусветнай вайны). Перад Другой сусветнай вайной колькасць парафіян дасягала 3500 чалавек, пробашчу дапамагалі сёстры тэрэзіянкі. На ўзвышшы на поўнач ад касцёла была ўзведзена мураваная плябанія. †

Папа Францішак
    “Мы – глеба, на якую Пан нястомна кідае зерне свайго слова і сваёй любові. З якім сэрцам мы іх прымаем? Мы можам паставіць сабе пытанне: якое яно – наша сэрца? На якую глебу яно падобна: на дарогу, камяністую ці цярністую глебу? Гэта ад нас залежыць, ці станем мы добрай глебай, без церняў і камянёў, дагледжанай з клопатам так, што зможа прынесці добры плён для нас і для нашых братоў.
    Нам будзе на карысць, калі мы будзем памятаць, што мы таксама з’яўляемся сейбітамі. Бог засявае добрае зерне, і тут мы таксама можам запытацца: якое зерне выходзіць з нашага сэрца і з нашых вуснаў? Нашыя словы могуць зрабіць шмат дабра, але і зла таксама. Могуць вылечыць, але і параніць. Могуць дадаць адвагі, але могуць і прыгнесці. Памятайце, што ў разлік бярэцца не тое, што ўваходзіць, але тое, што выходзіць з вуснаў і сэрца.
        
“Анёл Панскі” са Святым Айцом, 13.07.2014 †