Когда-то один старый священник сказал, что приход сохраняется тогда, когда в нем есть мужчины. В наши дни их становится все меньше и меньше.
    Кто-то переживает кризис веры и покидает церковную ограду. Кто-то столь увлечен скандалами вокруг католической Церкви, что вместе с водой выплескивает и дитя. И, наконец, есть те, кто продолжает исправно посещать богослужения, участвовать в приходской деятельности, в меру сил и способностей, но при этом по своему мировоззрению и строю жизни католиком уже не является.
    Что же делать настоящему мужчине, сильному, верному и честному, как рыцарю Круглого стола?

Шаг 1. Честно ответь, почему ты считаешь Иисуса Царем, которому вручаешь свою жизнь
    Когда нас спрашивают, за что мы любим свою семью, близких и друзей, каждый может назвать целый список из радующих его черт характера и совместно пережитых ярких моментов. Но стоит заговорить о Боге, об Иисусе Христе, как мы замолкаем. Для подавляющего большинства мужчин Иисус – это некая всемогущая абстракция. Пора честно встать перед Ним и посмотреть Ему в глаза.
    Если мы не встретимся лицом к лицу с Его величием, то наш рост в вере будет подобен чахлому растению, пробивающему асфальт. Настоящий мужчина должен преклонить колени перед своим Царем, увидеть новые индивидуальные черты Его величия и власти, чтобы потом подобно рыцарю древности свидетельствовать о своем Господине. †

•  Вядомы італьянскі сацыёлаг праф. Масіма Інтравенью ў сваёй прамове падчас адкрыцця ў Вене ІІ Міжнароднай канферэнцыі арганізацыі бяспекі і супрацоўніцтва ў Еўропе, прысвечанай прадухіленню і барацьбе з нецярпімасцю ў адносінах да хрысціян, сказаў, што ў Еўропе ўвесь час расце хрысціянафобія – праследаванне вызнаўцаў Хрыста. Праф. Інтравенью падкрэслівае, што праследаванне вызнаўцаў Хрыста на нашым кантыненце з’яўляецца фактам. Статыстыка паказвае, што ў Еўропе адбываюцца напады, зневажэнне касцёлаў, скіданне ці знішчэнне помнікаў. Даныя таксама пацвярджаюць, што злачынстваў, здзейсненых ад нянавісці да хрысціян, з кожным годам становіцца ўсё больш.
   
    • Рада біскупскіх канферэнцый Еўропы (CCEE) арганізавала сустрэчу, прысвечаную тэме дыялогу хрысціянства і ісламу, у якой удзельнічалі біскупы і дэлегаты канферэнцый епіскапатаў краін Еўропы па справах кантактаў з ісламам. Падчас чарговай сустрэчы было сказана, што хрысціянска-мусульманскі дыялог не толькі абавязковы для ўсталявання міру, але і з’яўляецца наказам нашай веры. †

Міжнародная
пілігрымка ваенных
   12 тысяч чалавек з 40 краін прынялі сёлета ўдзел у міжнароднай пілігрымцы салдатаў і сілавых служб у Лурд.
   
   Арганізаваная ўжо ў 57-ы раз штогадовая па-дзея сабрала пілігрымаў у мундурах, у тым ліку таксама хворых і раненых. Падчас побыту ў Лурдзе 42 дарослых асобы прынялі хрост, а 70 – сакрамант канфірмацыі. Падзея скончылася міжнароднай Імшой, адпраўленай у санктуарыі. †

16 мая в г. Мосты, в костёле Матери Божьей Трижды Чудесной, прошли очередные духовные упражнения для мужчин. Их организатором был кс. Виктор Ханько, который также является духовным попечителем международного движения «Мужчины святого Иосифа» в Гродненской епархии. Мужчин собралось немного, 18 человек, но это были те мужчины, которые действительно ищут Бога, ищут отношения с Ним, хотят и учатся жить в любви Божьей, которые, в конце концов, не хотят больше играть в религию, а стремятся жить настоящей верой и быть свидетелями Иисуса Христа.
    Изначально тема реколлекций должна была быть “Господь каждый день”. По сути, она такой и вышла, но вот что интересно, основой послужила тематика любви. Кс. Виктор провёл две лекции, а затем предоставил слово и мне. Мы изначально не договаривались, о чём будем говорить, но Господь в очередной раз сделал так, как Ему угодно. Он просто дал нам одинаковую цель повествования. Я тоже говорил о любви, а скорее свидетельствовал о том, как Господь действовал в моей жизни на протяжении последних дней и какой вопрос поднял в моих размышлениях. †

Па традыцыі першая нядзеля чэрвеня ў Гродзенскай дыяцэзіі адзначаецца як Дзень бацькі. У гэты дзень усіх вернікаў заахвочваюць да малітвы ў інтэнцыі бацькаў сем’яў.

Адна з форм выражэння малітоўнай памяці пра бацькаў – пешая пілігрымка з Гродна ў санктуарый Маці Божай Яснагорскай на Узгорку надзеі ў Капцёўцы, якая ў гэтым годзе адбудзецца 7 чэрвеня. Да ўдзелу ў пілігрымцы запрашаюцца асабліва бацькі сем’яў, іх жонкі і дзеці. †

12–13 чэрвеня парафія Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі ў Адэльску будзе святкаваць юбілей 525-годдзя.
   
    12 чэрвеня ў 22.00 у парафіі адбудзецца св. Імша ў вігілію свята.
   
    13 чэрвеня адбудзецца св. Імша ў 9.00 і галоўная Імша ў 12.00.
   
    Сардэчна запрашаем да ўдзелу ва ўрачыстасцях!
   
   

Ответ на вопрос о нашем воскресении можно найти в Первом послании к Коринфянам: «Христос воскрес из мертвых, первенец из умерших» (15, 20). У нас будет тело, подобное Его телу, то есть больше не подчиненное потребностям этого тленного мира, но тело прославленное и преображенное – для жизни во славе, для жизни вечной.

Вот что говорит святой апостол Павел: «Но скажет кто-нибудь: как воскреснут мертвые? И в каком теле придут? Безрассудный! То, что ты сеешь, не оживет, если не умрет. И когда ты сеешь, то сеешь не тело будущее, а голое зерно, какое случится, пшеничное или другое какое; но Бог дает ему тело, как хочет, и каждому семени свое тело» (15, 35–38). И еще: «Так и при воскресении мертвых: сеется в тлении, восстает в нетлении; сеется в уничижении, восстает в славе; сеется в немощи, восстает в силе» (15, 42–43). «Каков перстный, таковы и перстные; и каков небесный, таковы и небесные. И как мы носили образ перстного, будем носить и образ небесного. Но то скажу вам, братия, что плоть и кровь не могут наследовать Царствия Божия, и тление не наследует нетления. Говорю вам тайну: не все мы умрем, но все изменимся вдруг, во мгновение ока, при последней трубе; ибо вострубит, и мертвые воскреснут нетленными, а мы изменимся. Ибо тленному сему надлежит облечься в нетление, и смертному сему облечься в бессмертие» (15, 48–53). †

Ад 1 па 3 мая ў Смаргоні адбыліся XXII Дыяцэзіяльныя дні моладзі. У гэты час горад выглядаў не так, як звычайна, паколькі ў парафіі св. Міхала Арханёла сабралася каля двух тысяч маладых людзей з Гродзенскай дыяцэзіі і з-за яе межаў, якія прыбылі сюды, каб супольна праслаўляць Бога малітвай, спевам і танцам, разважаючы над дарам чыстага сэрца.

Усё распачалося ў пятніцу 1 мая, калі на чыгуначным вакзале ў Гродне сабралася моладзь з гродзенскіх і навакольных парафій, каб спецыяльна падрыхтаваным цягніком вырушыць у Смаргонь на чарговыя Дні моладзі Гродзенскай дыяцэзіі. Але яшчэ больш маладых людзей чакала на вакзале ў Лідзе, дзе цягнік затрымаўся, каб прыняць чарговых пасажыраў, якія накіроўваліся на гэтую вялікую і важную падзею ў жыцці гродзенскага Касцёла. Час падарожжа праляцеў вельмі хутка, і маладыя людзі аказаліся ў Смаргоні, дзе іх чакалі жыхары горада разам са сваімі душпастарамі. Цікава было назіраць за рэакцыяй многіх людзей, якія, здавалася, не былі ў курсе і не маглі зразумець, адкуль прыехала так шмат моладзі і якая мэта іх прыезду. †

Як кожны год, незабыўным вялікім перажываннем, поўным узрушэння і радасці, стала для пілігрымаў з Гродна дарога ў санктуарый Маці Божай на Узгорку надзеі ў Капцёўцы. З нагоды Дня маці, які ў Гродзенскай дыяцэзіі адзначаецца ў першую нядзелю мая, мамы разам са сваімі дзецьмі і мужамі прыбылі ў гэтае сапраўды святое месца, каб даверыць Маці Божай, Цярпліва Слухаючай, свае просьбы, скласці падзякі і папрасіць аб заступніцтве.

Ужо традыцыйна ў цэлай дыяцэзіі ў Дзень маці вернікі моляцца ў інтэнцыі тых, хто дае жыццё. 3 мая галоўная ўрачыстасць з гэтай нагоды адбылася ў санктуарыі Маці Божай на Узгорку надзеі ў Капцёўцы. Пілігрымы з Гродна прыбылі сюды са спевам і малітвай, бо менавіта на Маці Божую яны ўскладаюць сваю веру, надзею і любоў. Ва ўрачыстасці прынялі ўдзел таксама кс. бп Аляксандр Кашкевіч і кс. бп Юзаф Станеўскі.
    Для сабраных вернікаў кс. Юрый Марціновіч прамовіў канферэнцыю на тэму “Езус прыйшоў, каб заклікаць грэшнікаў да навяртання”. †

Сёння сваю гісторыю распавядае ксёндз Пётр Вішнеўскі з Кангрэгацыі святога Арханёла Міхала.

Быў уважлівы на малітве
    Ксёндз Пётр паходзіць з сям’і католікаў. Нарадзіўся ў польскім горадзе Брадніца – краіне ста азёр. Бацькі выхоўвалі чацвёра дзяцей: акрамя Пятра, яшчэ двух хлопчыкаў і дзяўчынку.
    Дзеці раслі ў набожнай сям’і. Кожнае свята наведвалі разам з бацькамі касцёл.
    “Памятаю такі цікавы момант, – успамінае ксёндз Пётр. – Мама маленькім брала мяне ў касцёл. Перад св. Імшой я таксама пайшоў на Гадзінкі да Найсвяцейшай Панны Марыі. Я яшчэ тады нічога не разумеў і пытаўся ў мамы, калі ўжо будуць гадзінкі. Мне здавалася, што мы будзем маліцца цытуючы гэтую малітву (смяецца – заўв. аўт.). А Гадзінкі – гэта спяваная малітва”. †

Папа Францішак
    Езус – вінаградная лаза, а праз Яго, так, як сокі з дрэва пранікаюць у галінкі, пранікае Божая любоў, Святы Дух. Мы ж – галінкі, што не могуць быць самадастатковымі, а поўнасцю залежаць ад вінаграднай лазы, крыніцы іх жыцця. Так і з намі, хрысціянамі. Прышчэпленыя праз хрост да Езуса, мы бясплатна атрымалі ад Яго дар жыцця; а дзякуючы Касцёлу мы можам заставацца ў жыватворнай еднасці з Хрыстом. Таму неабходна, каб мы былі верныя святому хросту і ўзрасталі ў цеснай сувязі з Богам праз малітву, слуханне Божага слова і паслушэнства яму, а таксама праз удзел у сакрамантах, асабліва ў Эўхарыстыі і сакраманце паяднання.
        
“Regina Coeli” са Святым Айцом, 03.05.2015  †

•  У 2015 г. у Злучаных Штатах святарскія пасвячэнні прымуць 595 новых святароў, што больш чым на сто чалавек перавышае леташнюю колькасць. Гэта важная навіна для краіны, у якой кожная пятая парафія не мае сталага душпастара. Сярэдні ўзрост новых святароў складае 31 год – яны трохі маладзейшыя за пасвечаных у апошнія гады. Каля 70% будучых святароў паходзяць з сем’яў, што маюць свае карані ў Еўропе, галоўным чынам у Італіі і Ірландыі, 14% – выхадцы з Лацінскай Амерыкі, а 10% – з Азіі і ціхаакіянскіх астравоў.
   
    • У Швейцарыі з рэзультатаў апытання, змешчанага ў падрыхтоўчым дакуменце („Lineamenta”) XIV звычайнага пасяджэння Агульнага сінода біскупаў, вынікае, што для большасці вернікаў, якія прынялі ўдзел у апытанні, Святая Сям’я з’яўляецца прыкладам занадта далёкім ад іх асабістага жыццёвага вопыту. Швейцарскія католікі пераконваюць, што рэчаіснасць сям’і значна шырэйшая, чым яе прыклад, грунтуемы на сакраментальным сужэнстве. Пры гэтым яны сцвярджаюць, што сакраментальнае сужэнства з’яўляецца сёння мадэллю меншасці. Таму, паводле анкетаваных, Касцёл павінен узмацніць свой удзел у падрыхтоўцы да сужэнства, спадарожнічаць кананічным сужэнствам, а таксама прымаць дзеянні на карысць сям’і. †