Новая энцыкліка
папы Францішка
   Зямля, нашая сястра, “пратэстуе супраць зла, якое мы ёй прычыняем праз неадпаведнае выкарыстанне і марнатраўную эксплуатацыю даброт”, – напісаў папа Францішак у энцыкліцы “Laudato si” (Будзь пахвалёны), прысвечанай, як растлумачыў, “клопату пра супольны дом”.
   
   У дакуменце, які складаецца з 190 старонак, Папа заклікаў да “экалагічнага навяртання”. Тытул энцыклікі – гэта словы з песнапенняў св. Францішка з Асізі. Папа сказаў, што згодна з яго прыкладам абавязковым з’яўляецца спалучэнне клопату пра асяроддзе са шчырай любоўю да чалавека і з пастаяннай зацікаўленасцю праблемамі грамадства. †

•  Колькасць наведвальнікаў павільёна Апостальскай Сталіцы на сусветнай выставе “EXPO 2015” перавысіла 600 тысяч чалавек. Штодня гасцямі ватыканскай экспазіцыі становяцца каля 10-11 тысяч чалавек. Тэма сёлетняй выставы – “Накарміць планету. Энергія для жыцця”. Экспазіцыя Апостальскай Сталіцы раскрывае чатыры галоўныя тэмы: экалогіі, салідарнасці ў эканоміцы, выхавання, а таксама хлеба як прадукту, што робіць бачнай прысутнасць Бога ў свеце. Наведвальнікаў выставы цікавяць інтэрактыўны стол, фатаграфіі і відэаматэрыялы на тэму стварэння. “EXPO 2015” праходзіць у Мілане з 1 мая па 31 кастрычніка.
   
    • Папа Рымскі Францішак атрымаў узнагароду “Абаліцыяніст года” за ўклад у справу адмены смяротнага пакарання. У прадстаўніцтве арганізацыі “Hands Off Cain”, якая заснавала гэтую ўзнагароду, адзначылі, што дзейнасць Пантыфіка пачалася з адмены пажыццёвага тэрміну зняволення і ўключэння ў крымінальнае заканадаўства Ватыкана пакарання за катаванні. Гэта гаворыць аб тым, што Папа не толькі супраць смяротнага пакарання, але і супраць пажыццёвага пазбаўлення волі. Узнагарода – гэта бронзавая статуэтка працы Масіма Ліберці. Фігурка ўяўляе сабой планету, на якой сядзяць дзеці, імкнучыся ўзляцець у нябёсы.†

З 23 па 26 ліпеня семінарыя запрашае міністрантаў і хлопцаў ад 14 гадоў на перажыванне хвілін цішыні, а таксама на цікавае разважанне над сваім жыццёвым шляхам. Удзельнікі будуць мець магчымасць запытаць сябе ў сэрцы: “Да чаго мяне кліча Бог?”, а таксама адчуць клімат семінарыйнага жыцця, паразмаўляць з навучэнцамі і духоўнымі айцамі і ўзбагаціць свае веды адносна праўд веры і малітвы.

Адказны за рэкалекцыі – кс. Валерый Быкоўскі. Кантактныя нумары: (+37529) 695-24-69, (+37529) 695-24-69, тэл. семінарыі (8-0152) 77-02-34, (8-0152) 77-02-34.

Гродзенская вышэйшая духоўная семінарыя запрашае на вучобу

Для паступлення ў ВДС на 2015/2016 навучальны год неабходна з’явіцца ў семінарыю 27 ліпеня. Уступны экзамен пачынаецца ў 10.00. Падчас уступнага экзамену кандыдат павінен паказаць свае веды па асноўных тэмах з катэхізіса і актуальнага жыцця каталіцкага Касцёла.

Працэс падрыхтоўкі да святарства ў гродзенскай семінарыі працягваецца 7 гадоў. Акрамя інтэлектуальнай падрыхтоўкі і духоўнага фарміравання, прадугледжана літургічная практыка на парафіях.
   
    Прыём дакументаў адбываецца ў рэктараце семінарыі кожны дзень акрамя нядзель і ўрачыстасцей па папярэднім запісе.
   
    Адрас: Белaрусь, Гродна 230025, вул. Парыжскай Камуны, 1, Вышэйшая духоўная семінарыя. Е-mail: Гэты e-mail адрас абаронены ад спаму-ботаў, для яго прагляду ў Вас павінен быць уключаны Javascript . Тэлефон: (8-0152) 77-02-34. †

Сёння сваю гісторыю апавядае сястра Агнешка з Кангрэгацыі Школьных Сясцёр Нотр-Дам.

Любімая бабуля была “трэцяй з бацькоў”
    Сястра Агнешка нарадзілася ў Лідзе. Тата працаваў вадзіцелем, мама – медсястрой. Сям’я вызнавала каталіцкую веру. У бацькоў былі сын і дачка. Яны баяліся хрысціць іх у сваёй парафіі (належалі тады да лідскай Фары), таму дзяўчына была ахрышчана ў Літве ў Дзевянішках ва ўспамін Маці Божай Дапаможніцы Вернікаў 24 мая. Атрымала імя Марыя.
    “Бацькі былі абсалютна рэлігійна абыякавымі, таму веру мне перадала мая любімая бабуля. Яна была для мяне, як я заўсёды казала, «трэцяй з бацькоў»”, – успамінае сястра Агнешка.
    Сын нарадзіўся яшчэ ў дастаткова складаны для веры час, таму бацька не дазволіў, каб бабуля вучыла яго малітвам. Аднак ужо не супярэчыў, калі пачала вучыць дачку. Бабуля старалася ўжо з самага маленства браць дзяўчынку з сабой у касцёл у нядзелю. Хутка яна ўжо ведала асноўныя малітвы. †

Хвала Хрысту!
    Рада вітаць усіх чытачоў рубрыкі “На скрыжаванні”! Сёння мы з Вамі паразважаем пра цяжар адказнасці, пра тое, як трэба працаваць, каб павысіць яе ўзровень, а таксама пра неабходнасць своечасовай “рэвізіі” ў галаве.
    Што ж, наперад з Богам!
   
    ВЫКАЗВАННЕ З БІБЛІІ:
    “Так кожны з нас адкажа за сябе перад Богам” (Рым 14, 12)
   Кожны робіць свой выбар у жыцці і павінен сам адказваць за яго наступствы. Як правіла, гэта даводзіцца рабіць тройчы: перад сабой, людзьмі і Богам. На аснове таго, наколькі адказна чалавек ставіўся да свайго жыцця, будзе вырашана пытанне аб яго вечным існаванні. †

Святой Фома Аквинский писал, что суеверие – это порок, который может заключаться в поклонении тому, кому не должно поклоняться, или же в недопустимом способе поклонения Богу.

Поклоняться «тому, кому не должно», означает культ дьявола, и речь идет о смертном грехе. К этой разновидности греха относится, например, гадание, то есть попытка предсказать будущее или узнать сокровенное недопустимыми методами, противоречащими воле Бога и запрещенными Им. Тяжким грехом является также идолопоклонничество, которое приписывает различные события наличию или отсутствию определенных предметов. Но тут нужно сделать уточнение, ведь мы знаем, что тяжесть греха определяется не только материей, но и согласием воли и осознанием совершаемого поступка.†

Урачыстасць асвячэння крыжа і пляца пад будаўніцтва святыні ў гродзенскай парафіі Святога Духа адбылася 24 мая. На св. Імшу з гэтай нагоды прыбылі шматлікія вернікі, якія ствараюць парафіяльную супольнасць у мікрараёнах Фабрычны і Альшанка, першакамунійныя дзеці, ксяндзы, манаскія сёстры, клерыкі. Набажэнства ўзначаліў кс. бп Аляксандр Кашкевіч, ва ўрачыстасці таксама прыняў удзел дапаможны біскуп дыяцэзіі Юзаф Станеўскі. Св. Імшу ўпрыгожыў сваім спевам хор “Cantate Domino”.

Асвячэнне крыжа і зямлі пад будаўніцтва новага каталіцкага касцёла ў горадзе над Нёманам адбывалася ў вельмі сімвалічны для парафіі Святога Духа дзень – ва ўрачыстасць Спаслання Святога Духа, у пяцідзясяты дзень пасля Уваскрасення Пана.
   Перад распачаццем св. Імшы мясцовыя вернікі, якіх без сумненняў можна назваць сапраўднай парафіяльнай супольнасцю, паколькі яны ведаюць адзін аднаго, іх яднае супольная малітва, супольнае праслаўленне Бога, узаемапавага і гатоўнасць дапамагчы, прывіталі гасцей, што прыбылі на ўрачыстасць. Затым кс. Валерый Быкоўскі прыгадаў сабраным гісторыю парафіі.†

20–21 мая Гродзенскую вышэйшую духоўную семінарыю наведаў Яго Эксцэленцыя ксёндз арцыбіскуп Хорхе Карлас Патрон Вонг, сакратар Кангрэгацыі па справах духавенства ў Ватыкане.

“Быць адважнымі для Хрыста, каб спаўняць Яго волю – вось да чаго мы ўсе пакліканы”, – падкрэсліў арцыбіскуп падчас святой Імшы ў семінарыйнай капліцы. “Еднасць нашага паклікання і служэнне Богу і людзям павінна быць галоўнай мэтай нашай фармацыі”, – дадаў ён.
    Падчас свайго візіту ксёндз арцыбіскуп прыняў удзел у маёвым набажэнстве ў семінарыйнай капліцы, у святой Імшы, а таксама двойчы сустрэўся з выхаваўцамі і клерыкамі ў канферэнц-зале. Пытанні, якія падымаліся падчас сустрэч, былі вельмі розныя, але датычыліся аднаго – фармацыі клерыкаў у гродзенскай семінарыі. †

Асабліва ў чэрвені ўсе вернікі накіроўваюць свой позірк на Найсвяцейшае Сэрца Езуса. Яно паказвае самыя розныя вымярэнні любові. Гэта параненае Сэрца, прабітае, напоўненае знявагай і болем, але адначасова – жыццё і ўваскрасенне, збавенне для тых, хто даверыўся яму, і крыніца ўсякага суцяшэння. Літанія да Найсвяцейшага Сэрца Езуса складаецца з 33 заклікаў для ўвекавечання 33 гадоў жыцця Езуса Хрыста. Іх змест выражае збаўчы план любові Бога да чалавека.

На працягу стагоддзяў многія Папы навучалі, што культ Найсвяцейшага Сэрца Езуса – гэта не проста адно з многіх набажэнстваў, але – побач з Эўхарыстыяй – вяршыня набожнасці і пераказ усёй хрысціянскай рэлігіі. Каб лепш зразумець сэнс гэтага набажэнства, варта прывесці выказванні аб ім некаторых наступнікаў св. Пятра. Леў XIII бачыў у ім сімвал і жывы вобраз бясконцай любові Езуса да вернікаў і самую правераную форму рэлігійнасці. Пій XI бачыў у гэтай форме пабожнасці суму, змест нашай рэлігіі і норму дасканалага жыцця, таму што набажэнства да Сэрца Езуса лепш за ўсё вядзе да больш дасканалага пазнання Хрыста, да глыбейшага замілавання да Яго і пераймання. †

Дэканат Іўе

Як сведчаць гістарычныя дакументы, касцёл пад тытулам святых апосталаў Пятра і Паўла быў заснаваны каля 1495 г. троцкім ваяводам і маршалкам ВКЛ Пятром Яновічам. Аднак з-за раптоўнай смерці ён не паспеў дакументальна аформіць будаўніцтва, што было зроблена ўжо ў 1499 г. ягоным сынам Янам Пятровічам. Пры касцёле ў драўляным будынку ўжо ў той час жылі 4 манахі францішканцы, але, верагодна, яны не мелі статусу кляштара, а толькі місіі. Пабудавалі святыню ў цэнтры паселішча, на ўзвышэнні (звесткі, што гэта старажытнае замчышча, не пацвердзіліся).
    У тыя часы Петрапаўлаўскі касцёл (хоць ёсць звесткі, што канчаткова ён не быў дабудаваны) уяўляў сабою велічны (у параўнанні з касцёламі ў Ішкалдзі і Усялюбе) храм у гатычным стылі, арыентаваны алтаром на ўсход. Прамавугольны ў плане аб’ём святыні з пяціграннай апсідай, сцены якой былі зроблены ў тэхніцы гатычнай муроўкі, па перыметры быў умацаваны контрфорсамі. Інтэр’ер асвятлялі гатычныя спічастыя вокны. Сакрыстыя была адна і далучалася да паўночнага фасада. У першай палове XVІ ст. пры касцёле дзейнічала альтарыя. †

Папа Францішак
    Мы павінны трываць ва ўваскрослым Хрысце і ў Яго любові, як нам гэта прыгадвае Першае пасланне св. Яна: “Хто жыве ў любові, той жыве ў Богу, і Бог – у ім” (1 Ян 4, 16). Езус паўтарыў гэта сваім вучням з напорам: “Заставайцеся ўва Мне (...) Заставайцеся ў Маёй любові” (Ян 15, 4.9). Гэта таямніца святых: заставацца ў Хрысце, з’яднанымі з Ім, як галінкі з вінаграднай лазой, каб прынесці багаты плён (параўн.: Ян 15, 1–8). А гэты плён – нішто іншае, як любоў.
    Адносіны з увас-крослым Езусам з’яўляюцца “атмасферай”, у якой жыве хрысціянін, у якой ён знаходзіць сілы, каб застацца верным Евангеллю, нават сярод цяжкасцей і непаразуменняў.
        
Фрагмент гаміліі Святога Айца падчас кананізацыі чатырох манаскіх сясцёр  †

Сёння сваю гісторыю распавядае сястра Іерамія з Кангрэгацыі Сясцёр Найсвяцейшай Сям’і з Назарэта.

Актыўнае парафіяльнае жыццё
    Сястра Іерамія нарадзілася ў горадзе Гродна. Паходзіць з сям’і працоўнага і бухгалтара. Бацькі мелі дваіх дзяцей: дзяўчынку і малодшага хлопчыка.
    Кожную нядзелю ўся сям’я ішла ў пабернардынскі касцёл. У будні дзеці наведвалі заняткі рэлігіі. Ва ўзросце 8 гадоў дзяўчынка прыступіла да Першай святой Камуніі.
    “Пакуль жыла бабуля, мы заўсёды былі ў касцёле, – успамінае сястра Іерамія, – былі побач з алтаром. А потым я стала хадзіць самастойна... Далучылася да членаў руху “Святло Жыцця”, якая збіралася для разважання над Святым Пісаннем. А праз нейкі час у парафіі сфарміраваўся “касцяк” актыўнай моладзі, у які ўваходзіла і я”. †