Uwielbienie i dziękczynienie Należy przede wszystkim pamiętać, że Bóg Ojciec stworzył człowieka ku swojej chwale, i naszą podstawową rolą jest oddawać Mu cześć, uwielbiać Jego wielkość i mądrość, i wychwalać Jego imię nie zważając na skomplikowaność sytuacji w jakiej jesteśmy. Dlatego każdą modlitwę, bez względu na intencję i stan naszej duszy, należy rozpoczynać z uwielbienia Boga. „Wykrzykujcie na cześć Pana, wszystkie ziemie, służcie Panu z weselem! Wśród okrzyków radości stawajcie przed Nim! Wiedzcie, że Pan jest Bogiem: On sam nas stworzył, my Jego własnością, jesteśmy Jego ludem, owcami Jego pastwiska. Wstępujcie w Jego bramy wśród dziękczynienia, wśród hymnów w Jego przedsionki; chwalcie Go i błogosławcie Jego imię! Albowiem dobry jest Pan, łaskawość Jego trwa na wieki, a wierność Jego przez pokolenia” (Ps 100, 1-5). (Пс 100, 1–5).
 Bóg jest o wiele większy, niż nieprzyjemności, z którymi do Niego przychodzimy. Jeżeli człowiek rozmyśla i koncentruje się jedynie na trudnościach, które napotkał, to wywyższa problemy, a powinien wywyższać Ojca Niebieskiego, który jest w stanie odnaleźć wyjście z każdego zagmatwania. Stwarzając atmosferę uwielbienia i dziękczynienia za wszystko, co posiadamy i doświadczamy, zbliżamy się do Bożego tronu łaski, a także dostajemy światło Ducha Świętego, które podpowiada prawidłowe rozwiązanie sytuacji. ; Бог нашмат большы, чым праблемы, з якімі мы прыходзім да Яго. Калі чалавек разважае і канцэнтруецца толькі на цяжкасцях, з якімі сутыкнуўся, то ён узвышае праблемы, а павінен узвышаць Нябеснага Айца, які здольны знайсці выхад з любой блытаніны. Ствараючы атмасферу хвалы і падзякі за ўсё, што маем і перажываем, мы набліжаемся да Божага трона ласкі, а таксама атрымліваем святло Святога Духа, якое падказвае правільнае вырашэнне сітуацыі.
Zajmij się uwielbieniem Boga, a On zajmie się twoim problemem. |
|
W imię JezusaУ Імя Езуса Nauczając za życia, Jezus wielokrotnie podkreślał, że każdą prośbę należy składać w imię ‘Yeshua Hamashiach’ (Jezusa Chrystusa Mesjasza). „A o cokolwiek prosić będziecie w imię moje, to uczynię, aby Ojciec był otoczony chwałą w Synu. O cokolwiek prosić mnie będziecie w imię moje, Ja to spełnię” (J 14, 13-14). Imię Jezusa zbawia i otwiera bramy niebios. Przez zasługi męki Syna, Ojciec nieustannie chce dawać dary, lecz takie, które będą błogosławieństwem, a nie przekleństwem dla duszy.
Bóg patrzy na człowieka z perspektywy wiecznego zbawienia, i zanim udzieli łaski, o które jest proszony, bada serce proszącego.
Czy jest wyzbyte z nienawiści, złości, pogardy, pychy, egoizmu, zadufania w sobie i wywyższania się, narzekania, krytykowania, osądzania, nieprzebaczenia do bliźniego i chęci zemsty? Wtedy Bóg jest gotów wysłuchać i spełnić prośby, gdy intencje w niej zawarte nie są ograniczone egocentryzmem, a serce ludzkie jest maksymalnie przybliżone do serca Jezusowego – ciche, pokorne, pełne współczucia, zrozumienia i przebaczenia, miłości i miłosierdzia, a także gotowe do służenia bliźniemu i zbudowania Królewstwa Bożego na ziemi.
Relacja dziecka z Ojcem Bóg pragnie także, by modlitwa była na wzór rozmowy dziecka z kochającym Ojcem, któremu można bezgranicznie zaufać. Stawajmy do modlitwy z prostotą i miłością, jak dziecko, któremu może nie wszystko w życiu idealnie wychodzi, ale które zawsze może poprosić o radę rodzica. Nie należy traktować Boga instrumentalnie i interesownie, u Kogo można coś wyhandlować powielając swoje modły. Na przykład, ja Ci, Boże, odmówię pięćdziesiąt różańców, a Ty mi dasz uzdrowienie. Nie powinniśmy też dyktować Bogu, jak i kiedy ma spełnić naszą prośbę wymuszając na Nim rezultat, który nam się wydaje lepszy. Zawierzmy Wszechmogącemu sytuację i zaufajmy, że Jego mądrość przekracza nasze oczekiwania, i że naprawdę wie lepiej, co dla nas jest dobre i skuteczne.
Ciąg dalszy nastąpi.