Яно абумоўлена жаданнем прыпадабнення да Хрыста чыстага, усім сэрцам, усёй душою і ўсім розумам звязанага з Айцом; убогага, які валодае тым, што належыць Богу, нічога не маючы ва ўласнасці, каб быць вольным, адкрытым на Провід і міласэрным да людзей;
пакорнага, які праз поўную любові паслухмянасць заслужыў нам збаўленне.
З упэўненасцю можна прызнаць, што не чалавек выбірае Бога, а Бог выбірае і заклікае чалавека. Ведаючы нас лепш, чым мы самі, Стварыцель заўсёды прапануе найлепшае. Разам з тым, пакідае людзям вольнасць, падказваючы чула і адначасова з глыбокай павагай.
Трэба разумець, што няма “лепшага”, “горшага” ці “больш узнёслага” паклікання. Кансэкраваныя асобы былі выбраны Богам не з-за надзвычайных якасцей ці звышнатуральнай набожнасці. Запрашаючы пэўную асобу на манаскую паслугу, Пан перакананы, што такім чынам яна здолее дасягнуць падабенства з найлепшымі сярод людскіх Сыноў.
Дарагія Чытачы!
Молімся за ўсіх кансэкраваных асоб, якія служаць у нашым Касцёле, каб згодна са сваёй харызмай яны сведчылі пра любоў Бога да чалавека і ўласным жыццём узнаўлялі дух першай супольнасці вучняў Хрыста (параўн. Дз 4, 32). Молімся адзін за аднаго, каб выканалі волю Бога, бо ў ёй утоены скарб. У ёй знойдзем шчасце, нават калі наша жыццё напоўнена досведам вялікіх намаганняў і цярпення.
Найважнейшай мэтай кожнага хрысціяніна з’яўляецца святасць. Рэалізуючы асабістае пакліканне, давайце разам імкнуцца да святасці, становячыся падобнымі да Бога!