– Пане, Ты абяцаў мне, што будзеш побач ва ўсе дні майго падарожжа. Дык чаму пакінуў мяне ў самыя складаныя моманты? І Пан адказаў:
– Сын мой, ты добра ведаеш, што Я паабяцаў быць побач і не пакідаць цябе ні на хвіліну, таму што вельмі цябе люблю. Я стрымаў слова. У тыя дні, калі ты бачыш на пяску сляды толькі адной пары ног, Я нёс цябе на руках…
Дарагі Маленькі Чытач! Гэтае кароткае апавяданне расказвае пра любоў Бога да нас, пра Яго апеку і пра тое, што Ён з’яўляецца бясконцай Міласэрнасцю для кожнага чалавека. Што такое міласэрнасць? Насамрэч, вельмі складанае паняцце. Можна сказаць, што міласэрнасць – гэта лякарства, якое прыдумаў Пан Бог, такая рэакцыя на зло, якая дае чалавеку самае неабходнае – любоў і дабрыню. Божая міласэрнасць – самая важная ўласцівасць Бога. Для таго, каб спазнаць яе, трэба вярнуцца да Усемагутнага, прызнаць свае памылкі і прасіць аб міласці. І тады Ён, багаты на міласэрнасць, выйдзе насустрач збалеламу і змучанаму чалавеку, каб сустрэць яго, як блуднага сына, і адарыць годнасцю дзіцяці Божага. Пра Божую міласэрнасць распавядала людзям св. Фаўстына Кавальская, якая жыла ў XX стагоддзі ў Польшчы. Яна размаўляла з Езусам і запісала Яго словы ў свой дзённік. Бог растлумачыў с. Фаўстыне таямніцу сваёй міласэрнасці і хацеў, каб усе людзі аб гэтым даведаліся.
У “Дзённіку” с. Фаўстыны чытаем: “Увечары, калі я знаходзілася ў келлі, убачыла Езуса Хрыста, які быў апрануты ў белае адзенне. Адна Яго рука была паднята для бласлаўлення, а другая дакраналася да адзення на грудзях. Адтуль выходзілі два шырокія прамяні: адзін чырвоны, другі бледны. Моўчкі я ўважліва глядзела на Пана, мая душа была напоўнена пачуццём страху, але таксама і вельмі вялікай радасцю. Потым Езус сказаў: «Я хачу, каб было ўстаноўлена свята Міласэрнасці. Хачу, каб абраз, які ты намалюеш пэндзлем, быў урачыста асвечаны ў першую нядзелю пасля Вялікадня. Гэтая нядзеля павінна стаць святам Міласэрнасці. Я хачу, каб святары прапаведавалі пра Маю вялікую міласэрнасць да грэшных душ. Няхай грэшнік не баіцца прыблізіцца да Мяне. Мяне паліць агонь міласэрнасці. Я хачу выліць яго на душы людзей»” (параўн. Дз. 47–50).
Папа Ян Павел II у 2000 годзе ўрачыста ўстанавіў свята Божай Міласэрнасці для Паўсюднага Касцёла. Адзначаецца яно ў ІІ Велікодную нядзелю.
“Я хачу, – сказаў Езус, – каб свята Міласэрнасці было ўцёкамі і прытулкам для ўсіх душ, а асабліва для бедных грэшнікаў. У гэты дзень адкрыты глыбіні Маёй міласэрнасці, Я выліваю цэлае мора ласкаў на душы, якія набліжаюцца да крыніцы Маёй міласэрнасці. Тая душа, якая прыступіць да споведзі і св. Камуніі, атрымае поўнае адпушчэнне правін і караў. У гэты дзень адкрытыя ўсе Божыя каналы, па якіх сыходзяць ласкі; няхай не баіцца наблізіцца да Мяне ніводная душа, нават калі б яе грахі былі, як пурпур” (Дз. 699). Езус таксама навучыў с. Фаўстыну асаблівай малітве – Вяночку да Божай міласэрнасці.
Дарагі Маленькі Чытач! Бог вучыць людзей быць міласэрнымі да кожнага чалавека. Тым самым мы становімся падобнымі да Бога. Гэта так узнёсла і звычайна адначасова… Кожны дзень прапануе мноства магчымасцей праявіць міласэрнасць, таму заклікаю ўсіх вас іх заўважаць і выкарыстоўваць.
Заданне: разам з бацькамі памаліся Вяночкам да Божай міласэрнасці.