Słowo redaktora

Wyruszamy po raz kolejny w nową drogę, która trwa cztery tygodnie. Dziecko rezygnuje z cukierków, młodzież nie idzie na dyskotekę, człowiek starszy chodzi częściej do kościoła, bowiem są odprawiane specjalne nabożeństwa. Częściej w naukach kapłanów można usłyszeć o nawróceniu, o spowiedzi, o tym, że należy przygotować swoją duszę na spotkanie z Panem, który przychodzi w ubóstwie. Czy tak właśnie ma wyglądać Adwent w roku kapłańskim?†

Takie pytanie pewnego razu zadał sobie młody człowiek, klęcząc przed obrazem Matki Bożej. Myślę, że wiek XXI może namalować kilka twarzy Maryi. Spróbuję to uczynić w poniższym rozważaniu.
Przede wszystkim MIŁA I RADOSNA: bowiem widzi Maryja, jak dzieci kochają swoją Matkę. Świadczą o tym koronacje obrazów w Grodnie, Gudogajach i Trokielach. Liczni pielgrzymi przez cały rok podążają do tronu Matki Najświętszej. Nabożeństwa i modlitwy w kościołach parafialnych i domach rodzinnych dodają otuchy i radości w tych ciężkich realiach życia codziennego. Na pewno jest dumna z każdego z nas. Jest szczęśliwa, bo każdego zaprasza do nieba. †

Pewnie, różne skojarzenia wywoła ten tytuł, ale po raz kolejny jestem bezradny w szukaniu uniwersalnych odpowiedzi na odwieczne pytania. Sługa Boży Jan Paweł II podpowiada, że we wszystkim należy przede wszystkim szukać Boga.
Tajemnica śmierci i życia poza grobem nurtuje każdego człowieka i dzisiaj. Różne panują na ten temat zdania i poglądy. Pan Jezus daje każdemu z nas wyraźną odpowiedź, którą możemy wyrazić w kilku słowach: „W domu Ojca mego jest mieszkań wiele...Idę przecież przygotować wam miejsce”. (J14, 2 – 3 )
Życie ziemskie jest przygotowaniem do spotkania twarzą w twarz z Jezusem, który ma każdemu z nas przygotować miejsce w domu Ojca. Powinniśmy na to zasłużyć. Człowiek może wybrać, Bóg mu na to pozwala: iść albo drogą Bożą, albo swoją własną, którą często świat proponuje. Należy jednak pamiętać o konsekwencjach tego wyboru. Można zrobić dobry wybór – „chmurki” albo zły – „węgle”. †

Jeżeli myślicie, że jest to jakaś gra matematyczna, to się mylicie. Dzisiaj wszędzie są liczby. Mimo tego, że są ludzie, którzy twierdzą, że liczby nie wiedzą, skąd pochodzą, zastosowałem najprostszą metodę obliczeniową w odniesieniu do naszych modlitw różańcowych w październiku. Nie jest to zbiór dowolnych liczb losowych. 4743 razy każdy z nas podczas nabożeństw październikowych w swoich parafiach lub domach wypowie „Zdrowaś Maryjo...” Z jednej strony, jest to dość wielka ilość, ktoś może powiedzieć: „Ale, proszę księdza, już się namodlimy...”, ale jak się popatrzy na całe życie, jest to tylko małe ziarenko łaski Bożej, zasiane w naszym sercu. Ktoś powiedział: „W pobożności - tak samo jak w miłości - nie przykrzy się częste powtarzanie tych samych słów, gdyż ogień miłości, która nas rozpala, sprawia, że zawsze zawierają coś nowego.” Także nasza modlitwa nie jest bezmyślnym „klepaniem zdrowasiek.”. †