Słowo redaktora

Jest między nami pewna kategoria ludzi, którzy w swoim życiu kierują się hasłem "Zawsze jutro!" Odkładanie na jutro spraw, które powinny być załatwione dzisiaj, jest dla nich czymś całkiem normalnym - niezależnie od tego, czy chodzi o wizytę do lekarza, czy o spotkanie z Panem Bogiem. Zaczyna się od stwierdzenia, że "znowu nic nie zrobiłem, zmarnowałem czas, nie mam już sił" itd., a kończy się na twierdzeniu, że "to jest silniejsze ode mnie, nic już nie mogę z tym zrobić". Zamiast tego, aby jakieś rzeczywiste problemy lub sprawy załatwić, często odkładamy je na jutro. Później dochodzą złe zarządzenie czasem oraz błędna ocena własnych możliwości. W wyniku człowiek się gubi oraz odczuwa lęk przed jutrzejszym dniem.
    Podobnie dzieje się w życiu religijnym wielu z nas. Odkładamy sprawy na jutro i cały czas szukamy usprawiedliwienia, dlaczego nie zrobiliśmy czegoś dzisiaj. "Jutro się wyspowiadam, jutro pójdę do Kościoła, jutro będę lepszy, jutro zacznę żyć dobrze"... Jednak życie nam pokazuje, że dla niektórych to "jutro" trwa przez całe życie. Każdy z nas powinien nauczyć się planować swoje życie religijne bardziej realnie i punktualnie rozpoczynać realizację tych planów. †

Dzisiaj człowiek wierzący dużo mówi o Matce Bożej. Lecz jesteśmy świadkami kolejnego paradoksu życia ludzkiego, bowiem częściej mówimy, niż wprowadzamy w nasze życie Jej matczyną naukę. Wolimy słyszeć lub mówić, że Mnie do Maryi jest daleko, niż Ja mogę być podobnym do Matki Bożej. Powstają jednak wątpliwości: czy człowieka wierzącego dzisiaj stać na to, aby być podobnym do Maryi?
    Często słychać deklaracje, że „po rekolekcjach (nabożeństwach maryjnych, pielgrzymkach) będę żyć na wzór Matki Bożej, będę jak Ona”. Postanowienie robią wszyscy, niezależnie od wieku, płci czy wykształcenia. Na pewno adresatom takich postanowień niejeden z nas składa wyrazy uznania, a nasz zachwyt taką decyzją nie ma końca. Jednak w tej zadumie Maryjnej nasuwa się pewne twierdzenie: postanowić to wcale nie znaczy wypełnić. A przecież przez cały czas przypominają nam o tym starsi ludzie, rodzice, duchowni, przełożeni. W naszej kulturze, w której kult Matki Bożej jest bardzo żywy, wszystko sprzyja temu, aby być podobnym do Niej, aby to podobieństwo było w naszym życiu obecne w każdej chwili. †

Dzisiaj, żeby coś dobrze sprzedać albo żeby człowiek za tym poszedł i to wybrał, potrzebna jest reklama. Oczy współczesnego człowieka potrzebują czegoś kolorowego, uszy - kuszącego. Słuchana i oglądana reklama staje się dzisiejszą „biblią”, która uczy człowieka, jakiego wyboru ma dokonać. Ale czy reklama zaprowadzi do świątyni? Kubki z cytatami Biblii, długopisy z pobożnymi logo, koszulki z wizerunkami świętych – czy to wszystko zaprowadzi do Boga? Czy wiara rodzi się z tego, co słuchamy i widzimy? Może, lecz na długo człowiek przy tym nie pozostanie. Bo wiara nie jest sprawą kilku kolorowych reklam. Wiara jest zasadniczą decyzją bycia przy Bogu oraz osobistym spotkaniem ze Stwórcą. †

Кażdy z nas w tych dniach jest świadkiem tego, jak naród naszej ziemi pragnie powstać z martwych. Tak dużo nas było w świątyniach na święta! Na pewno serce niejednego kapłana będącego, według słów Benedykta XVI, specjalistą od dusz ludzkich, cieszy się w tych dniach. Ale należy pamiętać, że nie załatwimy wszystkich swoich spraw z Bogiem w jednej chwili, że zmartwychwstanie nie trwa tylko godzinę w roku lub jeden dzień. Zmartwychwstanie dokonuje się codziennie, gdy człowiek pragnie doświadczyć wielkiej tajemnicy wiary w Boga.
    A żeby powstać, należy mieć oparcie i siły. Człowiek wierzący ma wszystko do tego, aby powstać do nowego życia razem z Bogiem. Zmartwychwstanie Chrystusa jest moim zmartwychwstaniem oraz Bożym Miłosierdziem dla mnie. Bez Zmartwychwstania i Miłosierdzia człowiek nie istniałby. Refleksja nad Zmartwychwstaniem prowadzi nas do Miłosierdzia Bożego. Nauczanie Kościoła dużo mówi o miłości i miłosierdziu. Miłosierdzie jest najpiękniejszym darem, który daje nam Bóg. †