Дзіцячы куточак

Хутка распачнецца асаблівы час у літургічным годзе, які павінен падрыхтаваць нас да Вялікадня. Пра яго важнасць і значэнне гаворыць сама назва – Вялікі пост.

...Каля 2-юх тысяч гадоў таму пасля ўдзялення Хросту Пан Езус пайшоў у пустыню, каб праз малітву і пост падрыхтавацца да выканання вялікай місіі, для якой прыйшоў на зямлю. На працягу 40-а дзён і начэй Ён не еў і не піў. Спакушаўся д’яблам. Трымаўся цвёрда, прысаромліваючы нячыстага.
    Пазней па прыкладзе Хрыста Касцёлам быў усталяваны Вялікі пост для вернікаў, які таксама доўжыцца 40 дзён. Ён з’яўляецца падзякай чалавецтва за Збаўцу і адначасова магчымасцю больш сур’ёзна задумацца над жыццём, папрацаваць над слабымі месцамі і паглыбіць асабістыя адносіны з Богам. †

Першыя ў свеце шпіталі і бальніцы былі створаны пры хрысціянскіх кляштарах і святынях. Ля ўваходу заўсёды вісеў крыж – сімвал бязмежнай міласэрнасці Езуса. Там пацыентаў лячылі бескарысліва: не за грошы, а з пачуцця любові і спагады да чалавека. Любы хворы, нават калі быў бедны, мог прыйсці ў такі шпіталь, каб атрымаць неабходную медыцынскую дапамогу.

У нашыя дні да хворага па тэрміновым выкліку прыязджае “хуткая дапамога”. На машыне намаляваны крыж. Але чаму ж ён чырвоны і на белым фоне? Так выглядае эмблема дабрачыннай арганізацыі, якая першапачаткова мела назву Міжнародны камітэт Чырвонага Крыжа. Ён быў створаны ў Швейцарыі для аказання дапамогі параненым падчас бітваў (незалежна ад таго, на чыім баку ваявалі людзі). Так як швейцарцы традыцыйна не ўдзельнічалі ні ў якіх войнах і не падтрымлівалі ні адну з ваюючых краін, эмблему камітэта зрабілі падобнай на швейцарскі сцяг, але толькі “наадварот” – не белы крыж на чырвоным фоне, а чырвоны крыж на белым фоне. Крыж чырвонага колеру адначасова сімвалізуе і кроў, і каханне. †

Хутка споўніцца 160 гадоў з дня смерці Дамініка Савіо, які з’яўляецца адным з самых маладых заступнікаў у небе, прызнаных Касцёлам. Яшчэ пры жыцці хлопчык зразумеў, што стаць святым нескладана. У гэтым яму дапамагла “формула” кс. Яна Боска.

Аднойчы Дамінік слухаў казанне кс. Боска, які гаварыў аб святасці. Святар падкрэсліў, што воля Божая палягае на тым, каб усе людзі сталі святымі. На небе душы чакае вялікая ўзнагарода.
    З таго моманту Дамінік стаў марыць аб святасці. Але якім чынам ажыццявіць задуманае? Можа, трэба здзяйсняць епітым’ю, як св. Людовік, што бічаваў сябе да крыві? Або маліцца цэлымі начамі, як св. Францішак Асізскі? Калі б ён быў старэйшым, мог бы адправіцца на місію, падобна св. Францішку Ксаверыю або апосталам... Але як зрабіцца святым, жывучы сярод кніжак і падручнікаў, у школе, у трапезнай? †

Штодня мы шмат часу прысвячаем размовам. Часцей за ўсё маем зносіны з блізкімі і сябрамі, выкарыстоўваючы мабільны тэлефон. На гэта трацім амаль увесь вольны тэрмін, з-за чаго можам забыцца пра галоўнае – размову з Богам. А для яе дастаткова толькі жадання сустрэцца з Панам на малітве...
   
    З глыбокай старажытнасці народы, якія жылі ў розных частках свету, адчувалі патрэбу ў зносінах з боствамі. Многія прыродныя з’явы (буры, маланкі, землятрусы, якія неслі ў сабе небяспеку) продкі лічылі праявай іх гневу, таму спрабавалі задобрыць нябачныя магутныя істоты. Яны, як здавалася старажытным людзям, валодаюць вялікай сілай і могуць дапамагчы (напрыклад, падчас палявання або вайны). Людзі маліліся да бостваў спевамі і загаворамі, часта пры гэтым прытанцоўваючы.
    Сёння пра навакольны свет вядома нашмат больш, чым у старажытнасці, існуюць навуковыя тлумачэнні многіх прыродных з’яў. Чаму ж вернікі цяпер моляцца? †

Трывае Адвэнт – радасны час чакання прыйсця Пана. Адна з самых прыгожых традыцый гэтага перыяду – запальванне чатырох свечак у вянку з яловых галінак. Звычайна тры свечкі чырвонага або фіялетавага колеру, а адна з іх, чацвёртая, бывае ружовай. Што ж яны азначаюць і чаму іх менавіта столькі? У першую нядзелю Адвэнту ўрачыста запальваецца першая свечка, якая называецца Свечкай прароцтваў. Яна сімвалізуе біблейскія прадказанні, што папярэднічалі з’яўленню Збаўцы – Езуса Хрыста. Другая свечка запальваецца ў другую нядзелю Адвэнту. Гэта Бэтлеемская свечка, названая так у памяць аб падарожжы Марыі і Юзафа ў старажытны горад і нараджэнні там Езуса. Трэцяя свечка – Свечка пастухоў – гарыць у вянку ад трэцяй нядзелі Адвэнту. Яна прысвечана пастухам, якія з дапамогай анёлаў першымі прыйшлі пакланіцца Дзіцяці. Чацвёртая завецца Свечкай анёлаў. Запальваецца ў нядзелю напярэдадні Божага Нараджэння. Сімвалізуе Боскую сутнасць Збавіцеля. †

Большасць людзей у дарослым узросце ствараюць сем’і. Знаходзяць блізкага чалавека, жывуць з ім у любові і ўзаемаразуменні, разам нараджаюць і выхоўваюць дзяцей, цешацца іх поспехам, перадаюць свае веды і вопыт...
    На працягу многіх тысяч гадоў людзі нараджаюцца, затым сталеюць, старэюць і паміраюць. Дзякуючы з’яўленню на свет дзяцей пакаленне людзей аднаўляецца. За нашчадкамі – будучыня чалавецтва! Калі б дзеці на нараджаліся, чалавечы род спыніўся б.
    Сярод шматлікіх народаў і народнасцей, якія жывуць на планеце, ёсць настолькі малалікія, што ім у бліжэйшы час пагражае знікненне (асабліва калі з пакалення ў пакаленне нараджаецца ўсё менш і менш дзяцей). Таму вельмі важна, каб былі нашчадкі. Дзеці не толькі прыносяць радасць сваім бацькам, бабулям і дзядулям, але і даюць упэўненасць у будучыні народа і чалавецтва ў цэлым. †