Z Bogiem przez codzienność

Tamtym razem rozważaliśmy nad aktualnością Pisma Świętego. Jeśli człowiek traktuje Słowo Boże nie jako źródło informacji czy dobre życzenie, lecz jako dzisiejsze pytanie, zachętę, propozycję, która przewiduje osobistą odpowiedź, to tekst biblijny odsłania swój wymiar pragmatyczny, a lektura przynosi plon. Dlatego też, jak zaznacza papież Benedykt XVI, „lectio divina w swej dynamice się nie kończy, dopóki nie doprowadzi do działania (actio), które sprawia, że życie wiernego staje się darem dla innych w miłości” (Verbum Domini, 87). †

W rozważaniach o formach modlitwy nie da się pominąć modlitewną lekturę Pisma Świętego. Zgodnie z tym, co zostało powiedziane na początku Biblii, Bóg za pomocą Słowa stworzył wszystko. To samo powtarza Jan Ewangelista, nazywając Słowem Syna Bożego.
    Słowo zawarte w Starym i Nowym Testamencie staje się osiągalne również dla nas. Papież Benedykt XVI w adhortacji „Verbum Domini” zaznacza: „Słowo Boże leży u podstaw każdej prawdziwej duchowości”. To stwierdzenie zaprasza nas, by popatrzeć na własny stosunek do modlitwy Słowem Bożym. Czy moje życie duchowe stoi na trwałym fundamencie? Może rozważania biblijne wydają mi się niekonieczną ozdobą, „wyszukaniem” dostępnym wyłącznie dla wybranych?†

Z Bogiem przez codzienność

W dwóch ostatnich artykułach dość uważnie przyjrzeliśmy się rachunkowi sumienia. Zaczęliśmy od klasycznej formy, zapoznaliśmy się z przeglądem dnia i modlitwą miłującej uwagi, ich cechami i etapami. Został nam do zrobienia jeden krok – musimy trochę się cofnąć, by zwiększyć przestrzeń obserwacyjną.
   Do Bożej Obecności przychodzę jako realny człowiek, a nie wymyślony bohater, który wszystko robi wspaniale, a do tego coraz bardziej się doskonali. Co można uznać za moją szczerość w relacji ze Stwórcą i Zbawcą? Wir słów i myśli czy milczenie? Uśmiech czy ukrytą w dłoniach twarz? A może wyrzeczenie się aktywnego badania siebie i proste trwanie przed spojrzeniem Boga, który bezgranicznie i bezwarunkowo mnie kocha? †

Z Bogiem przez codzienność