Папа Францішак
   У наш час, пазначаны глабалізацыяй – якая павінна быць салідарнай і паважлівай да асаблівасцей народаў, але якая пакутуе ад уніфікацыі і старых канфліктаў з-за ўлады, што распальваюць войны і знішчаюць планету – вернікі пакліканы з абноўленым запалам несці паўсюль добрую навіну аб тым, што ў Езусе міласэрнасць перамагае грэх, надзея – страх, братэрства перамагае варожасць.
    Гаворка ідзе пра тое, каб адчуць моцны заклік да місійнай дзейнасці сярод усіх народаў і людзей, якія жывуць на ўзбочыне тут, сярод нас. Менавіта ад нашага братэрства, веры і любові будзе зыходзіць сіла і імпульс для місійнай дзейнасці. Жыць у братэрстве толькі ва ўласным закрытым коле – значыць гасіць Духа, які робіць людзей з’яднанымі дзеля абвяшчэння таго, што Хрыстос – наш супакой, што ў Ім былі пераможаны ўсе падзелы, што толькі ў Ім ёсць збаўленне для кожнага народа і кожнага чалавека.
    Для паўнаты жыцця місійнай дзейнасцю існуе неад’емная ўмова – малітва. Малітва гарачая і няспынная, згодна з навучаннем Езуса, у якім Ён распавядае прыпавесць пра тое, што “трэба заўсёды маліцца і не падаць духам” (Лк 18, 1).
    Малітва – гэта першая падтрымка з боку Божага народа для місіянераў, багатая любоўю і ўдзячнасцю за складанае заданне абвяшчаць і дарыць святло і ласку Евангелля тым, хто іх яшчэ не атрымаў. Сёння спытай сябе: “А ці малюся я за місіянераў?”.

---

   Кс. бп Аляксандр Кашкевіч
      Калі хочам быць сапраўднымі хрысціянамі, вернымі вучнямі Езуса Хрыста, у сваім духоўным жыцці мы не можам згаджацца на пасрэднасць. Не можам мець летняе сэрца, абыякавае, раздзеленае паміж Панам Богам і справамі гэтага свету. У сэрцы хрысціяніна Усемагутны павінен быць заўсёды на першым месцы, і тады ўсё іншае будзе на правільным месцы.
    Дарога да святасці ва ўсіх людзей свая, у залежнасці ад іх паклікання. Але кожны на гэтай дарозе павенен сустрэць Хрыста і пайсці за Ім… Няхай Святы Дух нястомна нас асвячае і дапаможа зразумець, што нашым найлепшым Сябрам і найбольшым Шчасцем з’яўляецца Езус Хрыстус, наш Збаўца.