Езус паклікаў Дванаццаць і пачаў высылаць іх па двое, і даў ім уладу над нячыстымі духамі. I наказаў ім не браць у дарогу нічога, апрача толькі кія: ні хлеба, ні торбы, ні медзі ў поясе, але абувацца ў сандалі і не апранаць дзвюх вопратак.
    I сказаў ім: “Калі дзе ўвойдзеце ў дом, заставайцеся там, пакуль не выйдзеце адтуль. I калі ў якім месцы не прымуць вас і не будуць слухаць вас, то, выходзячы адтуль, абтрасіце пыл, што пад нагамі вашымі, дзеля сведчання супраць іх”.
    I, пайшоўшы, яны прапаведавалі пакаянне, і выганялі шмат дэманаў, і шмат хворых намашчвалі алеем, і вылечвалі. †

Мк 6, 7–13

Дастаткова толькі Бога!
   У мінулым адкрывальнікі новых краін вырушалі ў падарожжы з адпаведнай экіпіроўкай. Так было неабходна, калі экспедыцыя павінна была прынесці плануемы поспех: трэба было паклапаціцца аб запасах, зброі, транспартных сродках, інструментах і ўсім, што было патрэбна. Апосталы таксама здабывалі свет для Езуса. Але зусім інакш. Не яны былі найважнейшымі, бо свет ужо быў заваяваны Хрыстом. Гэта моц Хрыста дзейнічала праз іх. Адсюль перасцярога: не бярыце з сабой лішняга багажу, не разлічвайце на сябе і на асабістае забеспячэнне, каб не забыліся, што гэта Я з’яўляюся вашай моцай і гарантыяй поспеху місіі, на якую вас пасылаю. Гэты фрагмент Евангелля таксама гаворыць пра слухачоў і іх адказнасць за Добрую Навіну: Езус не дапускае абыякавасці. Асоба Хрыста і Яго справа збаўлення павінны прынесці плады навяртання! Гледзячы на крыж, на якім за нас памёр Божы Сын, не можна сказаць, што нічога не здарылася. Не можна абыякава прайсці міма пустой магілы Збаўцы!
    У выніку: хто прымае Евангелле за сваё асабістае правіла жыцця, мае ў распараджэнні ўладу над нячыстымі духамі. Падобна, як некалі Апосталы, ён можа ліквідаваць зло і яго вынікі. І будзе лячыць усе людскія слабасці.