Калі Езус пачуў, што Яна зняволілі, адышоў у Галілею. Пакінуўшы Назарэт, прыйшоў і пасяліўся ў Кафарнауме прыморскім, у межах Забулона і Нэфталія, каб збылося сказанае прарокам Ісаем, які кажа: “Зямля Забулонава і зямля Нэфталіева, на шляху марскім, за Ярданам, Галілея язычнікаў, народ, які сядзеў у цемры, убачыў святло вялікае, над жыхарамі краіны смяротнага ценю заззяла святло”.
    З таго часу Езус пачаў прапаведаваць і казаць: “Пакайцеся, бо наблізілася Валадарства Нябеснае”.
    Калі Езус праходзіў каля Галілейскага мора, Ён убачыў двух братоў: Сымона, якога называлі Пятром, і ягонага брата Андрэя, якія закідвалі сеткі ў мора, бо яны былі рыбакамі. І сказаў ім: “Ідзіце за Мной, і Я зраблю вас рыбакамі людзей”. Яны ж адразу, пакінуўшы сеткі, пайшлі за Ім. Калі адтуль пайшоў далей, убачыў іншых двух братоў: Якуба Зэбэдэевага і Яна, брата ягонага, якія ў чоўне з бацькам іхнім Зэбэдэем ладзілі свае сеткі, і паклікаў іх. А яны адразу пакінулі човен і бацьку свайго і пайшлі за Ім. Езус хадзіў па ўсёй Галілеі, навучаючы ў сінагогах іхніх і абвяшчаючы Евангелле Валадарства. Ён лячыў усялякую хваробу і ўсялякую немач у людзей.†

Мц 4, 12–23

Я абавязковы!
   У пакліканні вучняў на пачатку грамадскай дзейнасці Езуса мы бачым вельмі выразную навуку – Добрая Навіна патрабуе сведкаў. Ці ж значыць гэта, што Езус у сваёй дзейнасці быў абумоўлены іншым чалавекам? Няўжо паспяховасць абвяшчэння Евангелля была настолькі звязана з удзелам іншых людзей? Услухваючыся ў гэты фрагмент Евангелля, мы павінны даць сцвярджальны адказ. І не трэба здзіўляцца: з таго часу, як Сын Божы стаў чалавекам, нас нічога не павінна здзіўляць... Езус з самага пачатку выканання сваёй місіі ведаў, што гэта Апосталы на зямлі зменяць Яго ў абвяшчэнні Добрай Навіны, калі пасля Унебаўшэсця Ён “сядзе праваруч Айца”. Больш таго: іх дзейнасць будзе такой жа паспяховай!